Η εποχή είναι απάνθρωπη. Γι' αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο να κρατήσεις την ανθρωπιά σου. Οι ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες πληθαίνουν, διαχωρίζονται σε πολλές μικρότερες και δυστυχώς αυξάνουν και τα μέλη τους.
Η Ελλάδα καμιά φορά αναπαρίσταται αν και διαστρεβλωμένα, σε μια αληθοφανή βάση μέσω των διαφημίσεων. Μια χώρα που έμαθε μέσα από τις διαφημίσεις να ορίζει τα οράματά της.
Η μαφία πάντα ακολουθεί νόμους σιωπής. Σαν αυτούς που ακολουθεί αντίστοιχα και το πολιτικό σύστημα.
Πολύ συζητήθηκαν τα καμένα κτίρια του Τσίλερ και πολλά δάκρυα χύθηκαν από υποκριτικές κατίνες και "πολιτισμένους" κυριλέδες.
Μετά από τόσα χρόνια που ο George Orwell έγραψε το προφητικό του αριστούργημα "1984: Ο Μεγάλος Αδελφός", πολλά στοιχεία που περιγράφονται στο βιβλίο συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Ο Όργουελ φοβόταν πως θα υπάρχει επιτροπή λογοκρισίας που θα απαγόρευε την έκδοση βιβλίων με περιεχόμενο που δεν θα συνέφερε το καθεστώς. Σήμερα ο διανοητικός πόλεμος έχει κηρυχθεί πιο ύπουλα αφού πολλοί προτιμούν την "θαλπωρή" της τηλεόρασης από ένα βιβλίο. Ο Όργουελ ανησυχούσε μήπως μας στερήσουν την πρόσβαση σε πηγές πληροφόρησης, αλλά τα πράγματα είναι χειρότερα. Μας βομβαρδίζουν με τόνους πληροφοριακών σκουπιδιών και μιμιδίων ακυρώνοντας την θέληση για συμμετοχή, παθητικοποιώντας το σύνολο.
Αυτός εδώ ο δίσκος ήταν μια καλοδεχούμενη πρόταση. Συνδυασμός industrial με μελωδικό death και κάποια electro στοιχεία χρησιμοποιημένα με τον τρόπο που δίδαξαν οι Fear Factory. Βέβαια οι Sybreed κινούνται σε όλο το φάσμα του "μηχανικού" ήχου αφού οι λούπες των Ministry, η electro-pop-goth των Deathstars και τα μελωδικά περάσματα των Dark Tranquillity μοιάζουν να συρράφονται με πετυχημένο τρόπο.
Καιρό είχε να πέσει στα χέρια μου δίσκος ο οποίος να έχει το attitude αλλά κυρίως την ουσία συγκροτημάτων όπως οι Metallica και οι Pantera με ολίγη από μελωδικό death και να ηχεί μοντέρνος, φρέσκος και εθιστικός. Οι 5FDP είχαν δώσει δείγματα γραφής με το ντεμπούτο τους "Way of the Fist" αλλά πλέον είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως ανανεώνουν το ενδιαφέρον για τον αμερικάνικο mainstream ήχο. Έχοντας ως χαρακτηριστικά τις δυνατές μελωδίες, τα συναυλιακά refrains και το groove-άτο ένστικτο των Disturbed.
Πολεμάς το Σύστημα προσφέροντάς του αίμα; Απλά το βοηθάς να αναπροσαρμόζει τα πλάνα του και να γίνεται πιο αποτελεσματικό, να δικαιολογήσει την καταστολή και να χειραγωγήσει συνειδήσεις δίνοντας άφεση αμαρτιών στα μέτρα που παίρνονται λόγω της τυφλής βίας "επαναστατών" δίχως όραμα, "επαναστατών" που κατασκευάζονται στο μυστικό εργαστήριο του Συστήματος, που κατά καιρούς παράγει διάφορα τρικ για μας πείσει για την μονιμότητα, την ορθότητα της δομής του και την κανονικότητα που το διέπει. Όλα τα κόμματα μιλούν για ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας, το ΛΑΟΣ το κάνει παντιέρα, η ΝΔ κομπιάζει ντροπαλά και η κυβέρνηση πουλάει συναινετικές σαχλαμάρες. "Σέχτα Επαναστατών" και "Επαναστατικοί Πυρήνες" είναι τα νέα προϊόντα στο super market του φόβου που επενδύει η εξουσία. Από την άλλη η αριστερά απλά καταδικάζει (αυτονόητα) την τρομοκρατία αλλά δεν μπορεί να παράγει σαφή πολιτική πρόταση. Η αστυνομολαγνεία δεν είναι λύση.
Η αλήθεια είναι πως η ελληνική gothic σκηνή δεν έχει πολλούς αντιπροσώπους. Οι Sorrowful Angels με το ντεμπούτο τους παραδίδουν έναν gothic metal δίσκο βουτηγμένο στην μελαγχολία που χρωστάει πολλά στους Paradise Lost και λιγότερο στους Sisters of Mercy. Αυτό δεν σημαίνει πως τα παιδιά αντιγράφουν, αντιθέτως έχουν δική τους προσωπικότητα κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι έκαναν πιο heavy τα ατμοσφαιρικά τραγούδια.
Κάθε νέος δίσκος των WASP είναι ευπρόσδεκτος και με το παραπάνω, αν και ξέρεις τι θα ακούσεις το θες όπως έναν μεγάλο έρωτα. Το "Babylon" είναι ένας δίσκος όπου όλα τα γνωστά στοιχεία της μπάντας, η χαρακτηριστική ατμόσφαιρα και τα σήμα κατατεθέν φωνητικά του Blackie είναι παρόντα αλλά με τρόπο εμφατικό. Οι WASP μοιάζει να περνούν δεύτερη νιότη, αφού τα νέα τραγούδια μοιάζουν με μια best of συλλογή. Η θεματολογία του album έχει σχέση με την Αποκάλυψη κατά κάποιο τρόπο, εξ' ου και οι 4 καβαλάρηδες στο εξώφυλλο. Το χάρισμα του Blackie Lawless να γράφει κομματάρες όπως το "Crazy" που μας πηγαίνει πίσω στα '80s, τα "Into the Fire", "Babylon's Burning" και το φορτισμένο "Godless Run" φαίνεται πως του δίνουν την ευκαιρία να γράφει τον καλύτερο δίσκο από εποχή "The Crimson Idol". Τα riffs βγάζουν φωτιές, τα solos είναι βγαλμένα από τις χρυσές εποχές του group, το κλίμα είναι συναυλιακό. Αχρείαστη θεωρώ την διασκευή του "Βurn" των Deep Purple, αν και οι WASP το κάνουν δικό τους. Αντιθέτως η διασκευή του "Promised Land" του Chuck Berry είναι αρκετά heavy και ταιριαστή με τα υπόλοιπα τραγούδια.
Oι νονοί του gothic metal, που μαζί με τους Anathema και τους My Dying Bride αποτελούν την "Αγία Τριάδα" του ατμοσφαιρικού ήχου είναι από τα μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο και δεν χρειάζονται συστάσεις. Πέρα από τους κλασικούς δίσκους που κυκλοφόρησαν στο παρελθόν, πειραματίστηκαν και τόλμησαν όσο λίγοι, παρουσιάζοντας διαφορετικό πρόσωπο από album σε album. Όταν αποφάσισαν ν' αφήσουν στην άκρη τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς των "Host" και "Believe in Nothing" (που ήταν η αιτία κάποιοι να τους γυρίσουν την πλάτη κι άλλοι να τους γνωρίσουν) επανέκαμψαν σταδιακά με τα "Symbol of Life" και "Paradise Lost" σε πιο σκληρές φόρμες, διατηρώντας τα μοντέρνα στοιχεία τους. Με το προηγούμενο-καταπληκτικό- "In Requiem" επανήλθαν για τα καλά στον παλιό heavy ήχο τους, κάτι που τους ταιριάζει απολύτως, υιοθετώντας κι ένα βικτωριανό-μεσαιωνικό στυλ.
"Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση"
Υπήρχε κάποτε μια κυρία περασμένης ηλικίας, ας την πούμε κυρία Κούλα, η οποία διαφήμιζε παντού τις γνωριμίες της. Έλεγε ότι γνώριζε υπουργούς, βουλευτές, δικαστές, γιατρούς… Δεν υπήρχε άνθρωπος εξουσίας και δύναμης που να μην γνώριζε!
Έτσι έλεγε τουλάχιστον.Αν κάποια στιγμή έφευγε κάποιος στον στρατό, η κυρία Κούλα έλεγε στους γονείς του ότι μπορούσε να του πετύχει μια καλή μετάθεση. Τα ίδια έλεγε σε εκείνους που κυνηγούσαν μια θέση στο δημόσιο. Φτάνει να το ήθελες, και η κυρία Κούλα «θα μιλούσε σε κάποιον, για να γίνει η δουλειά σου»…Φυσικά, οι περισσότεροι την αντιμετώπιζαν με αδιαφορία και κάποια ενόχληση. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται εξυπηρετήσεις. Επίσης έχουν και κάποιο εγωισμό.Ελάχιστοι λοιπόν ζητούσαν τη βοήθεια της κυράς Κούλας, και αυτό συνέβαινε μόνο όταν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο. Αλλά όλοι σχεδόν την κρατούσαν «στα υπόψη» τους.
![[slideshow]](http://strangejournal.files.wordpress.com/2009/10/paul-rumsey-4.jpg){kind=link}
![[slideshow]](http://strangejournal.files.wordpress.com/2009/10/rene-magritte-attempting-the-impossible.jpg){kind=link}