ALICE IN CHAINS-BLACK GIVES WAY TO BLUE

Αυτός ο δίσκος δεν είναι απλά μια ανέλπιστα καλή επιστροφή ενός συγκροτήματος που σημάδεψε τα '90s. Είναι μια δήλωση. Έπειτα από μια 15ετία απουσίας και την απώλεια του Layne Stanley οι Alice in Chains επανακάμπτουν στην δισκογραφία χωρίς την φωνή τους. Σίγουρα ο νέος τραγουδιστής δεν φαίνεται να έχει το χάρισμα του μακαρίτη, αλλά σέβεται το παρελθόν της μπάντας, όπως και όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Ευτυχώς η έμπνευση και το συναίσθημα βρίσκονται εδώ σε γενναίες ποσότητες, τα riff που επηρέασαν μια σειρά συγκροτημάτων θυμίζουν τον λόγο που τους λατρέψαμε, ενώ ο πεσιμισμός έχει ποτίσει κάθε νότα. Μετά από τόσα χρόνια φαίνεται και το πόσο ατυχής ήταν η κατηγοριοποίηση των AIC υπό την ταμπέλα του grunge.
Το "All Secrets Known" ξεκινά με μια αργόσυρτη μελωδία και δηλώνει το νέο ξεκίνημα της μπάντας. Το "Check My Brain" έχει μια stoner γεύση και το refrain σίγουρα το μετατρέπει σε hit-άκι! Το "Last Of My Kind" θα μπορούσε να είναι τραγούδι των Kyuss, το "Your Decision" είναι μια υπέροχη ακουστική στιγμή που άνετα θα έμπαινε σε best of, το "A Looking In View" είναι κλειστοφοβικό και δυνατό, το "When The Sun Rose Again" με τις ακουστικές κιθάρες και τα κρουστά δημιουργεί μια μαγική ατμόσφαιρα (ψιλο-western). Το "Acid Bubble" είναι αρκετά βαρύ και οι μελωδίες του στάζουν πίκρα, το "Lesson Learned" φλερτάρει με τα ραδιόφωνα λόγω της hard rock μελωδίας του και του up tempo ύφους, το "Take Her out" είναι καλό αλλά μέχρι εκεί, το "Private Hell" είναι τραγούδι που έχει τα φόντα να γίνει κλασικό, ενώ ο επίλογος με το ομώνυμο τραγούδι κορυφώνει το συναίσθημα καθώς έχει γραφτεί ως φόρος τιμής στον Stanley. Να σημειωθεί ότι στο πιάνο κάθεται ο Elton John.

Στα συν η καθαρή (όσο πρέπει) παραγωγή, ενώ ξαναλέω ότι ο νέος τραγουδιστής μπορεί να μην είναι Ο ερμηνευτής αλλά καταθέτει ψυχή και ταιριάζει με τον ήχο των συνθέσεων. Οι Alice in Chains πέτυχαν μια μεγαλειώδη νίκη. Νίκη απέναντι στους εαυτούς τους κυρίως. Το "Black Gives Way to Blue" είναι ένας υπέροχος hard\heavy rock δίσκος, ίσως ο καλύτερος για φέτος καθώς δεν περιέχει fillers και στέκεται άνετα δίπλα σε αριστουργήματα των AIN. Μια επιστροφή που ενθουσίασε. Καλωσήρθατε πίσω παιδιά!

Posted in: alternative,hard rock,music