ΠΕΡΙ ΒΛΑΚΕΙΑΣ

Στην διανοητική ανάπτυξη του ανθρώπου τίποτα δεν βοήθησε τόσο πολύ όσο η προσοχή. Η προσοχή είναι η βάση των υπόλοιπων νοητικών διεργασιών ώστε να υπάρχει συγκέντρωση, παρατήρηση και δράση. Ο βλάκας όχι μόνο αργεί ν' αντιληφθεί τι συμβαίνει, αλλά έχει πάντα περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων γι' αυτό "είναι αλλού". Μέσα σ' έναν κόσμο πλήξης, τον βλάκα τον παραμονεύει πάντα η έκπληξη. Γι' αυτό σε μια στραβή που θα του τύχει θεωρεί εαυτόν άτυχο ή αδικημένο. Το δίποδο ζει για πάρτη του. Η μόνη πραγματική θεότητα είναι ο εαυτός του:το παιχνίδι, η διασκέδαση, η αγορά ειδών, η συκοφαντία, η εξαπάτηση, ο φόνος, η κλοπή, ο ατομικός καλλωπισμός και όποια άλλη ενέργεια στοχεύει στην ατομική του και μόνο ικανοποίηση. Η βλακεία είναι ανίατη. Μυαλό δεν πουλάνε ούτε στα θρανία, ούτε στην λαική. Ή το έχεις ή σου λείπει και κανείς αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει. Το φάρμακο κατά της βλακείας δεν έχει ακόμη βρεθεί. Όσο περισσότερο απασχολεί την κοινωνία ένα φαινόμενο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία των λέξεων που χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν με ακρίβεια όλες τις πτυχές του. Μια ισχυρή ένδειξη για το πόσο μεγάλη είναι η παρουσία των βλακών, είναι ο εκπληκτικός πλούτος λέξεων για τον χαρακτηρισμό τους: νωθρός, άνους, μωρός, μώλυς, ευήθης, αμβλύς, αβδηρίτης, χάσκας, πελελός, αμαθής, αμβλύτης, αερολόγος, ζωντόβολο, κουτορνίθι, κωθώνι, μάπας, πανίβλακας, γελοίος, μπουνταλάς, μπούφος, χάνος, βλήμα, χαιβάνι, τούβλο, κούτσουρο, στενόμυαλος, κουφιοκέφαλος, σαχλαμάρας, στουρνάρι, κεφάλας, στόκος, κάλος, κρετίνος, φελλός, ηλίθιος, μυγοχάφτης, νταμάρι, κορόιδο, ανερμάτιστος, μπουμπούνας, παπάρας και πολλά ακόμη "κοσμητικά" επίθετα.

Η βλακεία δεν ορίζεται. Ο βλάκας είναι αναίσθητος και θαυμάζει απτά μεγέθη και ποσότητες. Η βλακεία είναι κοινός τόπος συνάντησης. Κανείς δεν εξαιρείται. Αυτός που έχει σπουδάσει δεν αποκλείεται να είναι βλάκας. Ο πολιτισμός ευνοεί τον βλάκα. Στην εποχή μας ένας καθυστερημένος μπορεί να είναι κυβερνητικό στέλεχος ας πούμε. Ο επιτυχημένος βλάκας δεν είναι ανέκδοτο. Είναι μια πραγματικότητα, αφού οι μιμητικές ικανότητες του διπόδου δεν απαιτούν σκέψη. Έτσι ο ταγμένος βλάκας μπορεί να κάνει θαύματα. Η βλακεία δεν είναι αθώα. Μπορεί να δημιουργήσει ουκ ολίγα προβλήματα, ενώ ο πιο επικίνδυνος είναι ο βλάκας "σε αποστολή". Τον βλάκα δεν τον χωράει η πραγματικότητα, είναι σοβαροφανής και οχυρώνεται πίσω από μια υστερική τυπικότητα. Αντιθέτως ο άξιος πάντα αμφιβάλλει και ποτέ δεν έχει συναίσθηση της αξίας του. Η βλακεία είναι άπειρη και ανίκητη.

(Αποσπάσματα από το βιβλίο "Εγχειρίδιο Βλακείας" του Διονύση Χαριτόπουλου)

"Για να είναι κανείς ευτυχισμένος πρέπει να είναι βλάκας, εγωιστής και σε καλή κατάσταση υγείας"- Γκιστάβ Φλωμπέρ

Posted in: διανοητικοί ιοί