PARADISE LOST-FAITH DIVIDE US, DEATH UNITE US

Oι νονοί του gothic metal, που μαζί με τους Anathema και τους My Dying Bride αποτελούν την "Αγία Τριάδα" του ατμοσφαιρικού ήχου είναι από τα μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο και δεν χρειάζονται συστάσεις. Πέρα από τους κλασικούς δίσκους που κυκλοφόρησαν στο παρελθόν, πειραματίστηκαν και τόλμησαν όσο λίγοι, παρουσιάζοντας διαφορετικό πρόσωπο από album σε album. Όταν αποφάσισαν ν' αφήσουν στην άκρη τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς των "Host" και "Believe in Nothing" (που ήταν η αιτία κάποιοι να τους γυρίσουν την πλάτη κι άλλοι να τους γνωρίσουν) επανέκαμψαν σταδιακά με τα "Symbol of Life" και "Paradise Lost" σε πιο σκληρές φόρμες, διατηρώντας τα μοντέρνα στοιχεία τους. Με το προηγούμενο-καταπληκτικό- "In Requiem" επανήλθαν για τα καλά στον παλιό heavy ήχο τους, κάτι που τους ταιριάζει απολύτως, υιοθετώντας κι ένα βικτωριανό-μεσαιωνικό στυλ.

Οι προσδοκίες για την νέα τους κυκλοφορία ήταν τεράστιες και όπως φαίνεται εκπληρώνονται και με το παραπάνω! Τα leads του "Icon" και οι μελωδίες του "Draconian Times" συναντούν την ξεραίλα του "Gothic" και κάπως του "Shades of God" σε συνδυασμό με τα πλήκτρα που είχαν στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους. Εδώ η ατμόσφαιρα είναι πιο βαριά και σκοτεινή από του "Ιn Requiem", αφού αυτή την φορά η μπάντα χρησιμοποίησε 7-χορδες κιθάρες, κάτι που ως αποτέλεσμα έφερε περισσότερο βάθος στις αρμονικές, τονίζοντας τα θυμωμένα και μελαγχολικά riffs. Η φωνή του Holmes είναι πολύ πιο μπάσα και βαριά εδώ και πολύ καιρό, θυμίζοντας μέρες "Icon" ενώ σου δίνει την εντύπωση πως από στιγμή σε στιγμή θα γρυλίσει! Το επιβλητικό mid tempo "As Horizons End" με ατμόσφαιρα βγαλμένη από τις ένδοξες εποχές του γκρουπ, το heavy"I Remain", το "First Light" με τα πιο μελωδικά φωνητικά και το ταξιδιάρικο refrain, τα "Frailty" και "The Rise of Denial" με τις death\doom αναφορές τους, το μεγαλειώδες "Faith Divides Us – Death Unites Us", το goth\dooom "Last Regret" με την θλίψη να στάζει σε κάθε νότα, το "In Truth" που λειτουργεί ως επικήδιος, όλα τα τραγούδια βασικά, είναι το ένα καλύτερο από το άλλο.

Το "Faith Divides Us – Death Unites Us" ενώνει το ένδοξο παρελθόν των Βρετανών με ένα μέλλον που φαντάζει το ίδιο λαμπρό όσο συνεχίζουν να δημιουργούν τέτοιους δίσκους. Έντονα συναισθήματα υπάρχουν, λύτρωση όμως όχι. Riff-άρες, μελωδίες πικρές και θυμωμένες, μπάσο που σε χώνει όλο και πιο βαθιά στην άβυσσο, μια φωνή που δεσπόζει πάνω από όλο το σκότος που οι Lost έχουν υφάνει τόσα χρόνια με μαεστρία. Δεν έκαναν απλά το χατίρι των οπαδών να επιστρέψουν στην κατάμαυρη αισθητική που ανέδειξαν, αλλά φαίνεται πως αυτό ξέρουν να κάνουν καλύτερα από τον καθένα. Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερός τους δίσκος, αλλά στέκεται με περηφάνια και κοιτά στα μάτια τα αριστουργήματά τους.

Να και το video για το ομώνυμο τραγούδι.

Posted in: gothic,music