Ήταν μέσα της δεκαετίας του '90 όταν οι Theater of Tragedy ήταν από τους μπροστάρηδες του ατμοσφαιρικού metal με τα γυναικεία φωνητικά αφού εν πολλοίς καθόρισαν το είδος, ενώ προσέφεραν κάτι νέο για την εποχή τους. Με δίσκους σαν το "Velvet Darkness They Fear" και "Aegis" πάντρεψαν το doom με τα αιθέρια φωνητικά και δημιουργούσαν μια ρομαντική ατμόσφαιρα. Αργότερα πειραματίστηκαν με τα ηλεκτρονικά στοιχεία, κάτι που δυσαρέστησε πολλούς οπαδούς τους, ενώ η φυγή της Liv Kristine από την μπάντα φαινόταν το τελειωτικό χτύπημα. Μετά από έναν διερευνητικό δίσκο ("Storm") με την νέα τους τραγουδίστρια(Nel Sigland), επιστρέφουν με το φετινό album όπου τους βλέπουμε να κάνουν μια στροφή προς το παρελθόν τους ηχητικά (τα brutal φωνητικά του Raymond χρησιμοποιούνται ξανά έστω και μειωμένα). Τα φωνητικά της Nel μοιάζουν μερικές στιγμές με της προκατόχου της και δένουν άψογα με τον μελαγχολικό ήχο του συγκροτήματος. Βέβαια τα μεγαλεία για τους TOT έχουν περάσει, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να γράφουν όμορφη μουσική προσαρμόζοντας και κάποια στοιχεία των τελευταίων δίσκων. Γενικά υπάρχει μια old school αίσθηση, αφού οι Tiamat, Fields of the Nephilim και The Gathering της δεκαετίας του '90 κάπου στοιχειώνουν τον δίσκο.
Το μεγαλύτερο μέρος του "Forever is the World" βασίζεται στις γλυκιές μελωδίες, τα αιθέρια φωνητικά της Nel και την παραμυθένια ατμόσφαιρα. Μπορεί η αύρα των τραγουδιών να είναι περισσότερο pop σε σχέση με το μακρινό παρελθόν, αλλά αυτό τα κάνει πιο προσιτά σε κάποιον που δεν ακούει τέτοιου είδους μουσική. Όμορφες συνθέσεις σαν το doom/death "Hide and Seek", "A Nine Days Wonder", το gothic "Hollow" και το "Astray" με την στιχομυθία μεταξύ Nel και Raymond θα σε ωθήσουν να σβήσεις τα φώτα, να βάλεις λίγο κρασί και να αφήσεις την μουσική των TOT να σε παρασύρει στο μελαγχολικό τους ταξίδι. Όσοι αρέσκονται σε σκοτεινά ακούσματα θα το απολαύσουν. Ανεξάρτητα αν τους βάλεις την ταμπέλα gothic, doom, atmospheric, dark δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, το καλό είναι ότι το συγκρότημα επέστρεψε στον ήχο που κάποτε είχε αρνηθεί και ξέρει καλά όσο λίγοι.
1 σχόλια:
Καλό συγκρότημα αν και όχι από τα αγαπημένα μου. Έχω ακούσει απ'αυτόν τον δίσκο μόνο το Hide and seek, το οποίο μου άρεσε πολύ!
Δημοσίευση σχολίου