Πολεμάς το Σύστημα προσφέροντάς του αίμα; Απλά το βοηθάς να αναπροσαρμόζει τα πλάνα του και να γίνεται πιο αποτελεσματικό, να δικαιολογήσει την καταστολή και να χειραγωγήσει συνειδήσεις δίνοντας άφεση αμαρτιών στα μέτρα που παίρνονται λόγω της τυφλής βίας "επαναστατών" δίχως όραμα, "επαναστατών" που κατασκευάζονται στο μυστικό εργαστήριο του Συστήματος, που κατά καιρούς παράγει διάφορα τρικ για μας πείσει για την μονιμότητα, την ορθότητα της δομής του και την κανονικότητα που το διέπει. Όλα τα κόμματα μιλούν για ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας, το ΛΑΟΣ το κάνει παντιέρα, η ΝΔ κομπιάζει ντροπαλά και η κυβέρνηση πουλάει συναινετικές σαχλαμάρες. "Σέχτα Επαναστατών" και "Επαναστατικοί Πυρήνες" είναι τα νέα προϊόντα στο super market του φόβου που επενδύει η εξουσία. Από την άλλη η αριστερά απλά καταδικάζει (αυτονόητα) την τρομοκρατία αλλά δεν μπορεί να παράγει σαφή πολιτική πρόταση. Η αστυνομολαγνεία δεν είναι λύση.
Σκοτώνεις έναν αστυνομικό και λύνεις το πρόβλημα; Απλά διαιωνίζεις έναν κύκλο βίας και αίματος που θα πνιγούμε μέσα του όλοι στο τέλος. Γίνεσαι ίδιος με αυτούς που υποτίθεται πως πολεμάς. Γίνεσαι ένα ακόμη ανώνυμο κατακάθι με κουκούλα. Και μας παίρνει όλους η μπάλα. Πως χτυπάς το Σύστημα με το να του δίνεις άλλοθι για τα εγκλήματά του; Είναι σάπιο ναι, μακάρι να έπεφτε στα κεφάλια αυτών που το έχτισαν. Αλλά με όπλα δεν το χτυπάς το Σύστημα, αυτά είναι όργανά του. Ούτε με το να αφαιρείς μια ανθρώπινη ζωή. Η μαγκιά, η αληθινή επανάσταση είναι να την κάνεις καλύτερη. Μπορείς;
3 σχόλια:
Το να σκοτώνεις ανθρώπους αν μη τι άλλο είναι καταδικαστέο και δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Όπως πολύ σωστά λες το μόνο αποτέλεσμα που έχουν τέτοιες ενέργειες είναι να δίνουν άλλοθι στην εκάστοτε κυβέρνηση για αυστηρότερα μέτρα καταστολής.Υπάρχουν πιο έξυπμοι τρόποι να επαναστατήσεις απέναντι στο σύστημα, προσωπικά εκείνη η κίνηση που επικράτησε για ένα διάστημα του να δίνεις το εισιτήριο του μετρό στον επόμενο ήταν πραγματικά έξυπνη και πέρναγε το μήνυμα πως εάν θέλουμε μπορούμε να επηρεάσουμε με την συλλογικότητα πολλούς τομέις της κοινωνίας.
Δεν είναι το θέμα αν ο θάνατος ή ο τραυματισμός ενός ανθρώπου δίνει άλλοθι και σε ποιον ή τι συμβολίζει και που αποσκοπεί.Το θέμα είναι κάποιος τολμά και επιθυμεί να βιοπραγίσει σε κάποιον άλλο. Εκεί τελειώνει κάθε κουβέντα, δεν έχει σκέψη που να πιάνει τόσο πάτο.
Ήταν μια πορεία κάποτε... και είχαν κάτσει κάτι διαδηλωτές καταμεσίς του δρόμου, έξω απ'την αμερικάνικη πρεσβεία.. και έπαιζαν σκάκι!Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα διαβάζοντας το κείμενο. Πολλοί μιλάνε για το σύστημα, και πως να το αλλάξουμε, και πως να το καταπολεμήσουμε, αλλά λίγοι κάνουν κάτι διαφορετικό.Υπάρχει η "επανάσταση" του να τα σπάω όλα, να δέρνω κόσμο, κλπ. Και υπάρχει και εκείνη που αναζητά, όχι μέσω της καταστροφής, αλλά μέσω της δημιουργίας, κάτι εναλλακτικό. Για να ξεκαθαρίσω τι εννοώ... Κάθε κοινωνία τρέφει μέσα της τους σπόρους της επόμενης. Σπόροι, άρα κάτι νέο, δημιουργικό. Είναι μια διαδικασία που συχνά κρατάει αιώνες, και της οποίας όλοι είμαστε μέρος. Οι επιλογές μας, το πως ζούμε, οι πράξεις μας, ένα σωρό επηρεάζουν την κατεύθυνση προς την οποία θα προχωρήσει μια κοινωνία...Είναι μεγάλο θέμα βέβαια αν χρειάζεται σε φάσεις η βία (αν το δούμε ιστορικά), προσωπικά δεν είμαι φίλος της, ακόμα και αν σε φάσεις υπήρξε απαραίτητη, εμένα δε με πείθει καθόλου, πόσο μάλλον εκείνοι που καταφεύγουν σε αυτήν χωρίς ίχνος παιδείας ή άποψης.Για να μην κουράσω με την πολυλογία μου, το αφήνω εδώ. :)
Δημοσίευση σχολίου