Ο μεγαλύτερος ερμηνευτής του σύγχρονου metal κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο. Δεν μιλάμε για έναν οποιοδήποτε τραγουδιστή αλλά για τον τραγουδιστή των Nevermore που δοκιμάζει κάτι που ήθελε καιρό. Ο δίσκος δεν μοιάζει με Nevermore πλην ελαχίστων στιγμών, κάτι πολύ φυσιολογικό για μένα. Βάση δόθηκε κυρίως στο να γραφτούν καλά τραγούδια που βασίζονται (ω ναι!) στις ερμηνευτικές δυνατότητες του Warrel που είναι σε μεγάλη φόρμα. Κάθε νότα, κάθε ανάσα, κάθε λέξη, έχουν την προσωπική του σφραγίδα, κάνοντας κάθε δευτερόλεπτο που κυλά να έχει νόημα. Μην περιμένετε βεβαίως τις ψηλές νότες που έκανε στους Sanctuary και στους Nevermore καθώς δίνει βάση περισσότερο στα βαθιά μπάσα φωνητικά όπως μας είχε συνηθίσει στο Dreaming Neon Black. Eξάλλου τελείως διαφορετική προσέγγιση. Ο ίδιος ο Dane αποδεικνύοντας την αγάπη του για το παλιό gothic έχει προσθέσει όμορφες πινελιές όπου χρειάζεται, όπως πιάνο, ακουστικές κιθάρες και άλλα πολλά κάνοντας τα κομμάτια διαφορετικά μεταξύ τους. Πάντως εδώ μας χαρίζει από τις καλύτερες ερμηνείες του.
Υπάρχουν πολλά καλά κομμάτια εδώ με προσωπικούς στίχους όπως πάντα. Αρχίζουμε με το "When we pray" που μας βάζει με τα μπούνια στο κλίμα, το "Obey" που θα μπορούσε να είναι στις απλές στιγμές των Nevermore, το μελωδικό "Messenger" που συμμετέχει ο Jeff Loomis, το ηλεκτροακουστικό "Your chosen misery", το "Lucretia (my reflection)" των Sisters of Mercy που ο μεγάλος διασκευάζει και του αλλάζει τα φώτα, το συναισθηματικό "August" που θα ταίριαζε ως συνέχεια του Dreaming Neon Black, το "The day the rats went to war" που θυμίζει Σουηδία, το gothic "Let you down" που σίγουρα θα σας κάνει να σιγοτραγουδάτε το refrain, το συγκινητικό και άκρως βιωματικό "Brother", η διασκευή σε ποίημα του Paul Simon "Patterns", το ακουστικό "This old man" που πάλι πραγματεύεται βιώματα του Warrel και η δισκάρα τελειώνει με το "Equilibrium" πορωτικά και δυναμικά (Δεν είναι μ' αυτή την σειρά τα κομμάτια στην μέση).
Η ατμόσφαιρα θυμίζει τους πρώτους δίσκους των Nevermore, ο Warrel φαίνεται αναγεννημένος απ' την περιπέτεια με την υγεία του και το αποτέλεσμα το καλύτερο υποκατάστατο μέχρι να βγει ο δίσκος των Nevermore στο τέλος του χρόνου με αρχές του 2009. Υπάρχουν METAL τραγούδια-διαμάντια με ουσία, πάθος, τον πρώην κιθαρίστα των Soilwork να δίνει αυτό που χρειάζεται και απλότητα που την εξυψώνει η Αυτού Μεγαλειότης. Απόλυτα πετυχημένη η πρώτη solo προσπάθεια που φέρει δικαίως το όνομα "Warrel Dane" και δεν έχει ούτε ένα πρόχειρο κομμάτι. In Warrel we trust!
Τρίτη 19 Αυγούστου 2008
WARREL DANE-PRAISES TO THE WAR MACHINE
4 σχόλια:
ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΠΙΟ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ METAL RESPECT STON MASTER WARREL DANE!!
Xτες το κατεβασα και το εχω λιωσει Λοιπον, μπορω να μπω οτι τα σπασε, και για μενα το καλυτερο του αλμπουμ ειναι το Your chosen Misery μεχρι στιγμης… ολα τα κομματια λενε, ειναι nevermore σε πιο λαητ εκδοσηκαι η διασκευη απο sisters of mercy στο lucretia τα σπαει. Ακουστε το γενικα, μου αφησε πολυ καλες εντυπωσεις
Tου εριξα γερο λιωσιμο. Λοιπον ο δισκος δεν ειναι απλα αξιοπρεπης. Ειναι παρα πολυ καλος!! Χαιρομαι ιδιαιτερως, μιας κι ο Warrel (οσο να ναι) με ειχε ξενερωσει καπως τα τελευταια χρονια. Η απιστευτη εμφανιση / ερμηνειες στο MMD και τουτο δω μαλλον δειχνουν οτι εχει κατα καποιο τροπο ”ξανανοιωσει” ως ανθρωπος, και γιατι οχι κι ως καλλιτεχνης.Πολύ καλός δίσκος ο οποίος όμως δεν συγκρινέται με τα CD των Nevermore.
ο δισκος ειναι εξαιρετικος αν δεν κανεις το λαθος να περιμενεις nevermore!Eγω που ηξερα πανω κατω τα γουστα και επιροες του warrel τον βρηκα τρομερο , και ου αρεσει πολυ ο τροπος που φιλτραρει τις επιροες του μεσα απο το δικο του πρισμα.τα φωνητικα ειναι κατα την γνωμη μου ποιο συναισθηματικα που εχει κανει ποτε και τα ποιο αληθινα.ακουγονται πολυ ζεστα και γηινα σε αντιθεση με τα φωνητικα που κανει μετα απο το dead heart που τα βρισκω σε σημεια υπερβολικα.η διασκευη σε sisters αφηνει χιλιολμετρα πισω το αυθεντικο!γενικα περιπου ετσι το περιμενα το αποτελεσμα μονο λιγο ποιο κλασικομεταλαδικο σε σημεια το περιμενα.ισως στον επομενο δισκο.μεχρι τοτε παντως θα πεσει πολυ ακροαση στο δισκο!
Δημοσίευση σχολίου