Oι Σουηδοί άρχοντες του doom, μετά την φυγή του Messiah Marcolin γι' ακόμη μια φορά (κι όπως φαίνεται οριστική), δεν καθυστέρησαν καθόλου κι έκαναν την καλύτερη κίνηση στην καριέρα και για το μέλλον τους. Πίσω απ' τα φωνητικά πλέον βρίσκεται ο Robert Lowe των Solitude Aeturnus και ο νέος δίσκος είναι κα-τα-πλη-κτι-κός! Πολυεπίπεδος, με φοβερές συνθέσεις, πιο σκοτεινός και με ένα αίσθημα μελαγχολίας που ταιριάζει στους Candlemass και για το οποίο μεγάλο μερίδιο έχει ο νέος τραγουδιστής ο οποίος είναι γνωστός και ως "η φωνή του πόνου".
Θεματικά το album ασχολείται με την αποξένωση των ανθρώπων στην σύγχρονη κοινωνία, τα αδιέξοδα και την μοναξιά. Ηχητικά μας θυμίζει παλαιότερες εποχές και υπάρχουν ύμνοι όπως το "Of stars and smoke" και "Embracing the Styx" που με τα λυρικά και μεγαλειώδη refrain τους, άνετα θα έμπαιναν σε οποιαδήποτε ανθολογία του συγκροτήματος. Ακόμα ξεχώρισα το ατμοσφαιρικό "Man of Shadows", το επικό "Clearsight" και το βαρύ "Emperor of the Void". Στα συν η φοβερή παραγωγή και τα ακουστικά ιντερλούδια που κάνουν τον δίσκο πιο θλιμμένο. Στα ελάχιστα πλην η "κοιλιά" προς τα μέσα του δίσκου με δύο μέτρια κομμάτια (Destroyer, Demonia 6) .
Ίσως ο καλύτερός τους δίσκος από την εποχή του "Ancient Dreams". Γι' αυτό μάλλον χαμογελάει σαρδόνια το κρανίο στο εξώφυλλο. Οι Candlemass ανανεώθηκαν και τόλμησαν...γι' αυτό και μόνο αξίζουν την προσοχή μας. Σταθερή αξία κι ένα ακόμη διαμάντι στο στέμμα τους. Doom or be doomed!
1 σχόλια:
Φίλε δισκάραααα!! Την πρώτη φορά που το κατέβασα και τ’ άκουσα δε μου κανε και πολλή εντύπωση αλλά με το που το αγόρασα και το άκουσα λίγο προσεκτικότερα… με κέρδισε.Στίχους δεν έχω διαβάσει ακόμα αλλά που θα μου πάει…
Δημοσίευση σχολίου