AVANTASIA-THE SCARECROW

Oι Avantasia είναι η all-star μπάντα του Tobias Sammet(Edguy) και έχει βγάλει αξιόλογες metal-operas. Πρίν λίγο καιρό, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο single "Lost in Space" άρχισαν τα όργανα λέγοντας όλοι πως πρόκειται για πολύ pop, αρκετά εμπορικό κτλ. Όμως ήρθε η στιγμή να δούμε τι λέει ο ολοκληρωμένος δίσκος, που πάλι είναι concept(σχετικά μ' ένα απομονωμένο ον, μοναχικό, που προσπαθεί ν' ανακαλύψει διάφορα συναισθήματα και καταλήγει ν' ακολουθήσει το "αριστερό μονοπάτι" για να φτάσει στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής) αλλά ακολουθεί διαφορετικά μονοπάτια απ' τους προκατόχους του.

Καταρχήν να πούμε πως πάλι υπάρχει μια πλειάδα εξαιρετικών καλεσμένων στον δίσκο. Ξεκινάμε απ' το "Twisted Mind" με τον Roy Khan(Kamelot) να χρωματίζει την σύνθεση, ακολουθούμε με το ομότιτλο 10λεπτο έπος με τις ιρλανδικές κλίμακες που ο Jorn Lande αποδεικνύει πως συγκαταλέγεται στους κορυφαίους τραγουδιστές, το μετριο "Shelter from the rain" με το μικρόφωνο να μοιράζεται ο Michael Kiske, το "Carry me over" που μου θύμισε Bon Jovi, η μπαλάντα "What kind of love" με την Amanda Somerville να δίνει το...ερωτικό της υπόθεσης, το power "Another angel down", το "The Toy Master" που συμμετέχει ο βετεράνος πια Alice Cooper, το "Devil in the Belfry" που ξανασυμμετέχει ο Jorn Lande, το αδιάφορο "Cry just a little" με τον Tobias να κάνει ντουέτο με τον Bob Catley και ο δίσκος κλείνει με το hard-rock του "Idon't believe in your love" και το γνωστό πλέον "Lost in space" που μπήκε και στα charts και το θεωρώ αξιόλογο ραδιοφωνικό κομμάτι.

Επίσης να μην ξεχάσω τις συμμετοχές του Eric Singer(Kiss) στα drumms, του "πολύ" Rudolf Schenker(Scorpions) και του Hai Kansen. Ακόμα και οι επιλογές των καλεσμένων αποδεικνύουν πως ο Sammet ήθελε να ακολουθήσει μια πιο hard rock κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο πως τα 2 αγαπημένα του τραγούδια είναι το Poison-Alice Cooper και Leaving on a Prayer -Bon Jovi. Προσωπικά τον θεωρώ σπουδαίο συνθέτη και χαρισματικό τραγουδιστή. Στο "The Scarecrow" ρίσκαρε και αν με ρωτάς, καλύτερα απ' το να αναμασήσει χιλιάδες power metal κλισέ. Βέβαια υπάρχουν αρκετά power στοιχεία αλλά τον θεωρώ πιο "προοδευτικό" δίσκο και όσο τον ακούω τον συμπαθώ περισσότερο καθώς υπάρχουν όμορφες μελωδίες και πιασάρικα refrains. Αν χτυπάει ο Tobias την πόρτα των ραδιοφώνων; Μπορεί. Και που το κακό;

Θα μπορούσε να είναι ο νέος Edguy δίσκος με πολλούς καλεσμένους. Κατα τ' άλλα δεν θυμίζει σε τίποτα Avantasia, εκτός απ' το λογότυπο. Α!Κι ο βαθμός θα μπορούσε να ήταν λίγο μεγαλύτερος αν απέφευγε μερικές μέτριες "ερωτιάρικες" στιγμές. Συνολικά είναι μια δουλειά άξια προσοχής που ακούγεται ευχάριστα.

RATING: 7\10

Posted in: album reviews,heavy metal,music,power,symphonic