Λένε ότι ο τρίτος δίσκος είναι σημαντικός για ένα συγκρότημα. Δεν διαφωνώ καθόλου. Αν κρίνω από πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν τουλάχιστον...Οι DEP είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση συγκροτήματος. Σε κάθε δίσκο τραβάνε την μουσική στα άκρα, θα έλεγα ότι προσπαθούν να επανακαθορίσουν το ίδιο το metal. Πειραματίζονται μέχρις εσχάτων και τολμούν εκεί που άλλοι δεν φαντάζονται καν. Οι DEP είναι για την μουσική ότι ο Picasso για την ζωγραφική ή ο Gaudi για την γλυπτική. Είναι μπροστά από την εποχή τους. Το μόνο αρνητικό γι' αυτούς είναι πως έχοντας σοκάρει πολλάκις στο παρελθόν, είναι δύσκολο να προκαλέσουν έκπληξη ξανά. Ακούγοντας τον νέο τους δίσκο πολλές φορές πριν καταλήξω, έπιασα τον εαυτό μου κάθε φορά να έχει διαφορετικές σκέψεις με το πέρας κάθε ακρόασης. Αυτό είναι καλό. Ο δίσκος με προβλημάτισε θετικά. Είναι ένα έργο που απαιτεί όχι μόνο ακοή αλλά και αντίληψη. Μπλέκουν στο κοκτέιλ τους grindcore, hardcore, noise, jazz, pop, punk, ηλεκτρονική μουσική και το αποτέλεσμα είναι ΜΕΤΑL! Ναι ρε, METAL!
Το εναρκτήριο "Fix Your Face" είναι ένα καταστροφικό, βρώμικο και σκοτεινό κομμάτι. Ακολουθεί η μηχανική κατραπακιά του"Lurch" και πλέον είμαι σίγουρος ότι ακούω μια δισκάρα. Οι DEP αποδεικνύουν πως μπορείς να είσαι τεχνικός χωρίς να αυνανίζεσαι στην ταστιέρα. Ο ήχος είναι πολύ φρέσκος και τα περίεργα ηχοχρώματα σε στέλνουν για ψυχοθεραπεία. Όμως η μπάντα παίζει μαζί μου κι έτσι έπεται το "Black Bubblegum" με την κολλητική του μελωδία και το φοβερό refrain που άνετα θα έπαιζε σε νοήμον ραδιόφωνο, καθαρό rock κομμάτι. Το "Sick on Sunday" με τους drum n base ήχους που θυμίζουν thriller και σε στέλνει παραπέρα στο instrumetal "When Acting As A Particle" για να έρθει μετά η χλέπα στην μούρη που ονομάζεται "Nong Eye Gong" και μετά το παράξενο "When Acting As A Wave" και η χορωδιακή τοποθέτηση μηχανικών στοιχείων στο "82588" το οποίο βρυχάται σαν να έχει από μόνο του ζωή! Που να πάρει, οι ιδέες αυτών εδώ είναι από αλλού, δεν ξέρω από που όμως!
Συνεχίζουμε το ταξίδι στο Δρομοκαίτειο με το "Μilk Lizard" ένα κομμάτι που μόνο αυτοί θα μπορούσαν να γράψουν που έχει επίσης γαμώ τα ρεφρέν και θα έλεγα πως μαζί με το "Black Bubblegum" χτυπάνε την πόρτα του MTV. Το "Party Smasher" απλά συνεχίζει το πάρτυ της παράνοιας , για να μας πάρει απ 'το χερι το "Dead As History" με τα πλήκτρα να δίνουν ατμόσφαιρα αστυνομικής ταινίας. Το "Horse Hunter" σου χώνει την τελευταία μπουνιά στην μούρη με κάποια jazz περάσματα και το "Mouth of Ghosts" που κλείνει το album αποτελεί μεγάλη έκπληξη καθώς συνδυάζει southern rock, noise και soundtrack από φιλμ νουάρ, ένας στοιχειωμένος ύμνος .
Τα 38 λεπτά του δίσκου μόλις τελείωσαν κι εγώ μαζεύω το σαγόνι απ' το πάτωμα. Έχουμε να κάνουμε μ' έναν δίσκο που έχει πολλά κιλά "φρύδια", πάθος, ένταση, επιθετικότητα, εμπορικότητα, πρωτοπορία, φοβερές ιδέες και κυρίως όραμα. Ν' αρχίσω απ' τον τραγουδισταρά που θυμίζει Mike Patton και μπορεί να ουρλιάξει ως μέγιστος κάφρος κι απ' την άλλη να τραγουδήσει ως pop είδωλο; Για τις φοβερές εκτελεστικές ικανότητες των υπόλοιπων μελών; Χαοτικό και παντοδύναμο, χορταστικό αν και μικρό σε διάρκεια,το Ire Works είναι ένα πολυπρόσωπο έργο με πολλά μυστικά που δεν στερείται ποιότητας και heavy στιγμών. Ο αέρας των Faith No More είναι παντού.Ένας δίσκος που δεν χωράει σε ταμπέλες. Μόνη ένσταση η απουσία στοίχων απ' το booklet. Λυπάμαι όσους δεν το ακούσουν...Το progressive της νέας χιλιετίας!
Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008
THE DILLINGER ESCAPE PLAN-IRE WORKS
2 σχόλια:
το τσίμπησες ρε αλανιάρη κιόλας!; εγώ το χω παραγγείλει από την relapse μαζί με μπλουζάκι και το βλέπω να αργεί ρε γαμώτο.ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!!! το χω ακούσει επίτηδες μόνο 2,3 φορές γιατί περιμένω να το χω στα χέρια μου ολόκληρο με artwork κτλ… μαλακία πάντως που δεν έχει στίχους.
Παιδες σορρυ που γραφω χωρις τονους κλπ αλλα το αλμπουμ απλα τα ισοπεδωνει οοοοολα και ειναι οτι πιο πρωτοτυπο εχω ακουσει εδω και παρα πολυ καιρο!απλα να ενημερωσω οτι οι στιχοι ειναι στο κατω μερος πισω απο το cd για μια εξτρα δοση ανωμαλιας!
Δημοσίευση σχολίου