Ένα συγκρότημα που στο κοντινό μέλλον θα μας κάνει περήφανους, φαίνεται ξεκάθαρα πλέον. Η τάση του ανθρώπου να ξεπεράσει την φύση του, οι διαστάσεις, η μυστικιστική αύρα των Arcturus και το black των Dimmu Borgir (και όχι μόνον) συναντούν την μουσική του Danny Elfmann που έχει "ντύσει" τόσες ταινίες. Ο δίσκος είναι γεμάτος εκπλήξεις, ακολουθώντας μια νοοοτροπία avant garde τόσο στα ακραία όσο και στα ατμοσφαιρικά/συμφωνικά μέρη. Αρκετά βίαιο, μελωδικό, σκοτεινό, με blastbeats και "ματωμένα" φωνητικά, γρήγορο και απρόβλεπτο.
Φτύνουν πάνω στις ταμπέλες με έναν τρόπο σχιζοφρενικό και προκλητικό θυμίζοντάς μας πως είναι άτοπο πια να αντιμετωπίζουμε μπάντες τέτοιας κλάσης ως ελληνικές. Απ' τα πρώτα λεπτά του album θα μπλεχτείτε σε έναν εφιάλτη όμοιο των ταινιών του Tim Burton. Κομματάρες όπως το "Dimension Hell", "Music of the Spheres" και "Irreversible" δεν γράφονται κάθε μέρα. Κυρίως οι Θεσσαλονικείς φαίνεται να ακολουθούν τα αστρικά χνάρια των Arcturus χωρίς όμως να αντιγράφουν το μεγάλο νορβηγικό συγκρότημα. Δεν το έχουν ανάγκη. Οι Transcending Bizarre? είναι πολύ καλή μπάντα που έχει όλα τα φόντα να γίνει μεγάλη. Αξίζουν την στήριξή μας και την εκτίμησή μας. Ακόμη και η παραγωγή είναι σε υψηλό επίπεδο αποδεικνύοντας πως οι Έλληνες μουσικοί και θέλουν και μπορούν!
3 σχόλια:
Ενδιαφέρον άκουσμα και πολύ καλή δουλειά!Το Music of the spheres μου άρεσε πολύ!
Μπήκα στο MySpace και άκουσα μερικά τραγούδια…interesting sound και φαίνεται πολύ καλή η παραγωγή.
endiaferon akougetai
Δημοσίευση σχολίου