Πόσο καιρό περιμέναμε καινούριο δίσκο απ' τους In Flames; Πάααρα πολύ! Η αλήθεια είναι ότι το"Come Clarity" δεν ήταν άσχημος δίσκος αλλά φαινόταν η συνθετική κούραση της μπάντας. A sense of purpose λοιπόν, για τους Σουηδούς που αποφάσισαν να κάνουν στροφή στο χθες, κυρίως στο "Whoracle" και "Colony" αλλά και στους μοντέρνους πειραματισμούς του "Soundtrack to your escape". Το artwork προδιαθέτει θετικά. To αποτέλεσμα; Ένας δίσκος σαφώς ανώτερος από τους 3 τελευταίους τους! Επανήλθαν οι μελωδίες, οι maiden-ιές στις κιθάρες, ενώ ο Anders Friden ακούγεται σε καλύτερη κατάσταση απ' ότι στο προηγούμενο album. Τα φωνητικά του είναι πολύ καλύτερα τόσο στα μελωδικά, όσο και στα brutal μέρη. Οι μελωδίες σε όλα τα κομμάτια είναι πολύ κολλητικές και ιδιαίτερα heavy, το groove επέστρεψε όπως έχουμε απαίτηση από μια μπάντα που μας έχει χαρίσει πορωτικές στιγμές στο παρελθόν.
Ο δίσκος ξεκινάει με το "Μirror's Truth" που είναι και πρώτο single, τυπικό In Flames κομμάτι χωρίς εκπλήξεις και ίσως το πιο μέτριο του δίσκου. Τα "Disconnected" και "Sleepeless Again" μας προσφέρουν ωραίες μελωδίες για να φτάσουμε στο "Alias"
που τα πλήκτρα και η maiden riffολογία δημιουργούν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα με κολλητικό, ευμνημόνευτο ρυθμό. Τα "I' m the Highway", "Delight and Angers" και "Move Through Me" είναι καλά κομμάτια πολύ πιασάρικα αλλά μοιάζουν μεταξύ τους. Το "The Chosen Pessimist" είναι ένα κομάτι που δεν έχει ξαναγράψει η μπάντα, 8-λεπτο, σκοτεινό και αρκετά progressive για τον ήχο τους. Θα έλεγα πως δίνει μια μελαγχολία στον δίσκο και ίσως αυτή πρέπει να είναι η μελλοντική κατεύθυνσή τους. Το "Sober and irrelevant" απ' την άλλη είναι ένα απλά καλό κομμάτι απ' τα χιλιάδες που μπορούν να γράψουν οι In Flames. Στο "Condemned" τα φωνητικά μπλέκονται στην ίδια αρμονία με τις κιθάρες για να οδηγήσουν σ' ένα υπέροχο chorus που έχει την υπογραφή των Σουηδών. Tα "Drenched in fear" και "March to the shore" που κλείνουν τον δίσκο έχουν (τι πρωτότυπο) ωραία refrains, μελωδίες που τις σιγοτραγουδάς. Σε όλο τον δίσκο υπάρχουν και ηλεκτρονικά μέρη που προσθέτουν στις μελωδίες ακόμα περισσότερη ενέργεια.
Σε γενικές στιγμές ο δίσκος είναι καλός. Αρκετά καλός θα έλεγα. Όμως έχω κάποιες διαφωνίες. Η old-school προσέγγιση είναι ο.κ, αλλά όχι όταν την αντιγράφεις απ' τον ίδιο σου τον εαυτό με τον τρόπο που το έκανες στο παρελθόν. Επιπλέον πολλά κομμάτια μοιάζουν μεταξύ τους και ενώ έχουν ωραίες μελωδίες και refrains, φοβερές αλλαγές και κοψίματα, θυμίζουν περισσότερο ένα best-of των Σουηδών κι όχι καινούριο δίσκο. Ίσως οι In Flames να μην έχουν περισσότερα να δώσουν, ίσως ο ήχος τους να μην σηκώνει παραπάνω πατέντες. Είναι ένα αγαπημένο συγκρότημα, όμως θεωρώ πέρα τις στιγμές πόρωσης που μου χάρισε ο δίσκος όσες φορές τον άκουσα, ότι δεν έχει αυτό το "κάτι" που θα τον βάλει δίπλα στα αριστουργήματα του παρελθόντος. Φυσικά είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησε στο μελωδικό death τα τελευταία χρόνια και μάλιστα από τους νονούς του. Οι απογοητευμένοι απ' την μπάντα καλύτερα να τον ακούσουν, ίσως τους κερδίσουν ξανά. Οι νέοι οπαδοί πάρτε το γιατί είναι ανώτερο απ' οτιδήποτε κυκλοφόρησαν μετά το "Clayman".
Τρίτη 19 Αυγούστου 2008
IN FLAMES-A SENSE OF PURPOSE
11 σχόλια:
rock2thebone…austhro se vriskw…file mou to ti thlei i kathe mpanta to deixnei i poreia ths…wraioi kai oi dark…allh istoria omws…milame gia in flames panta,den kanoume sugkriseis…to epipedo se olous tous tomeis einai polu pshla..omorfa tragoudia,gemata dunamh,pathos,melwdies,texnikh pou den xreiazetai sxolia,tipota…sugklonistikoi gia akoma mia fora…mpravo!!!!
Εντάξει καλό είναι παίδες αλλά προτιμούσα να ακούσω κάτι νέο απ’ αυτούς. Έχουν φαντασία τα τραγούδια, αλλά μου φαίνονται περισσότερο αποτέλεσμα τεχνικής παρά πηγαίας έμπνευσης.Σαν να τα σκέφτηκαν πως να τα γράψουν για να ικανοποιήσουν τους οπαδούς. Ωστόσο σε γενικές γραμμές είναι ο.κ δισκάκι.
@sam:Οι In Flames είναι αγαπημένο συγκρότημα, έχω σχεδόν όλη την δισκογραφία, αλλά κάπου κουράζουν. Κοίτα τους Dark Tranquillity πως προόδευσαν και κράτησαν τον ήχο τους και την έμπνευση σε υψηλά επίπεδα χωρίς να ψάχνουν καταξίωση στις ΗΠΑ μέσω pοp refrains.
@rockordie:Αυστηρό σε βρίσκω…
gamaei kai dernei..!!!!se opoious den aresei uparxoun kai oi meshuggah!!mpravo gia akoma mia fora stous in flames—-mpravo!!!!thn zhlevw afth thn parea…mpravo!!!
@ sam: Δεν είναι θέμα σύγκρισης. Απ’ την στιγμή που κι οι δύο καθόρισαν τον ήχο του Σουηδικού μελωδικού death μπορείς να τους βάλεις δίπλα-δίπλα για να δεις την πρόοδο. Οi In Flames με το Soundtrack… με κέρδισαν και πίστεψα πως θα εξελιχθούν. Ήρθε το Come Clarity και μετά από 2 μήνες μπήκε στο ράφι. Δεν βλέπω τίποτα νέο, αναμασούν τον εαυτό τους. Καλές οι μελωδίες, αλλά δεν ήθελα σε μερικά τραγούδια τόσο “ξέκωλα” refrain. Δηλ αρκετά θα έμπαιναν στο Reroute to Remain ή στο προηγούμενο. Επιπλέον μου φάνηκε πως έκατσαν και σκέφτηκαν τι τραγούδια θα γράψουν για να κερδίσουν την αγορά. Τους το συγχωρείς 1,2 ε την τρίτη θα βαρεθείς. Όπως και με τους Dream Theater. Κι αυτοί μουσικάρες είναι αλλά η μουσική τους δεν βγαίνει απ’ την καρδιά αλλά από ψυχρούς υπολογισμούς.
Άσε που το 7,5 είναι πολύ καλός βαθμός…κι αυτό επειδή αγαπάω την μπάντα.
@toolman: Yπερβολικό σε βρίσκω. Αν τον έβγαζαν μετά το Reroute to remain θα ήταν καλύτερη χρονική στιγμή.
καλά ρε σαμ! κούλαρε λίγο! χαχαχα!
οι in flames όλα αυτά;!
νομίζω ένα 5 με 6 παίρνει ο δίσκος και πολύ είναι…αντικειμενικά μιλώντας. γιατί αν το πάω υποκειμενικά άστο καλύτερα…
ΤΡΑΓΙΚΑ προβλέψιμος δίσκος, για 15 χρονών άτομα που ξεκινάνε να ακούνε μεταλ τώρα.
Όσο άκουσα ήταν πολύ καλό!Μου άρεσαν πολύ!
αδερφέ όσο περνάνε τα χρόνια διαπιστώνω οτι οι ΜΟΝΟΙ που αξίζουν και πραγματικά αντέχουν στο χρόνο είναι οι dark tranquillity από αυτό το συνάφι. όλοι οι άλλοι είναι άλλα λόγια να γαμιόμαστε.
πλάκα κάνεις ρε toolman? Το τελευταίο cd των DT ήτανε τόσο προβλέψιμο και ιδιο με τα 1-2 παλιότερα που καταντούσε βαρετό. Έστω οι In Flames σε αυτό το cd γυρίσανε παλι λιγο πίσω στα παλιά τους. Αν βγάζανε κανα Projector ξανά οι DT θα τους παραδεχόμουνα αλλα έχουνε κολλήσει λίγο τώρα. Αντιθέτως οι In Flames ψάχνονται και λίγο και μια το γυρνάνε σε new την άλλη σε melodic death.
Προσωπική μου άποψη βέβαια γιατι πραγματικά θα λάτρευα κατι φρέσκο απο DT
διασκεδαστικό cdaki όντως, αλλά…αλλά!
Καλός είναι κι εγώ όσο τον ακούω μου μένουν πεισσότερα πράγματα, αλλά μερικά κομμάτια μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους. Και το κλείσιμο με το “March to the shore” για μένα είναι βαρετό.Θα ήθελα να τολμήσουν πιο πολύ, μου φάνηκε στημένος ο δίσκος.
Παρεπιπτόντως ένα κομμάτι που είχαν ως bonus στο single, το Eraser, είναι πολύ καλύτερο από μερικά του album κι απορώ γιατί δεν το έβαλαν.
po po paides o diskos gamaei..etsi apla..oso ton akouw toso ftiaxnomai perisotero!!!
Δημοσίευση σχολίου