TESSERACT-ONE

Tι σημαίνει Tesseract ως έννοια; Είναι ο τεσσάρων διαστάσεων κύβος που συναντάται στην γεωμετρία. Λογική και χωροχρόνος λοιπόν; Στην σύγχρονη metal σκηνή, έχουν βγει πολλές ενδιαφέρουσες μπάντες που πηγαίνουν το είδος πιο πέρα, αρχίζοντας από διαφορετικές αφετηρίες και καταλήγοντας πάλι σε διαφορετικά μονοπάτια. Παραδείγματα; Μετρήστε: Meshuggah, Between the Buried and Me, Coheed & Cambria,Textures, Gojira, Protest the Hero κ.α...Χωρίς να μπαίνουν σε καλούπι οι Βρετανοί δημιουργούν πολυεπίπεδη μουσική που ξεφτιλίζει την έννοια progressive για όσους νομίζουν πως το να παίζεις 15 νότες\δευτερόλεπτο σε κάνει "προοδευτικό". Άρτια τεχνική, συνεχείς αλλαγές ρυθμών, μελωδίες που ξεπηδούν από παντού και ambient περάσματα που χρωματίζουν και δίνουν το κάτι παραπάνω. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν είναι ξεχωριστή και σε συνδυασμό με την φωνή του Daniel Tompkins που λειτουργεί ως χαμαιλέοντας (φοβερά τα καθαρά φωνητικά) κάνουν την όλη ακρόαση μια εμπειρία μουσικότητας.

Σε στιγμές νομίζω πως έχουν βάλει το χέρι τους οι Opeth για τα ακουστικά, πιο μελαγχολικά σημεία και ο David Townsend για την αντίληψη περί space\industrial αισθητικής. Βέβαια οι TesseracT έχουν μια πιο ανθρώπινη κατά κάποιο τρόπο προσέγγιση στα μηχανικά χτυπήματα του rhythm section. Ο τρόπος που χρησιμοποιούν το μπάσο έχει την τρέλα των Faith No More. Στο "One" τα riffs συμπυκνώνουν την ενέργεια από πολλούς διαφορετικούς ήχους και είδη. Θ' ακούσετε ακραίο metal, math-core, progressive rock, μοντέρνο rock...θέλετε κι άλλα; Το εύρος των ακουσμάτων τους έχουν συρραφεί με τόσο καλό τρόπο που έχουν δική τους ταυτότητα. Τα φωνητικά μπορεί να φανούν πιο εμπορικά σε κάποιους, τουλάχιστον στις μελωδικές τους στιγμές, αλλά βγάζουν ψυχή.

Οι TesseracT συνθέτουν υπέροχα τραγούδια που μπορεί κανείς να βρει ότι θέλει η καρδιά του. Φοβερό το "Lament", απολαυστικό το "Nascent", αλλά η...σουίτα του "Concealing Fate" που χωρίζεται σε 6 μέρη είναι το πραγματικό έπος και η ουσία όλου του δίσκου. Καταπληκτικό δείγμα μοντέρνου κι ανοιχτόμυαλου progressive που έρχεται από το...μέλλον. Βέβαια και τα "Sunrise", "April" θ' αποτελούσαν highlights για οποιονδήποτε σύγχρονο δίσκο, με δυναμικές, ερμηνείες και πράγματα για να ανακαλύψεις με το πέρας των ακροάσεων. Το επιλογικό "Eden" που διαρκεί 9 λεπτά απλά σου θυμίζει το γιατί θες να χαθείς μέσα στον κόσμο του "One". Ψηφιακό αλλά και θλιμένο, ρυθμικό και μελωδικό, με μουσικά θέματα που συμβαίνουν ταυτόχρονα μα άμεσο.

Μια μπάντα με πολύ ταλέντο κάνει το ντεμπούτο της με το πιο εκκωφαντικό τρόπο. Δίσκος που θα ενθουσιάσει, αλλά και διαχρονικός. Σίγουρα πολλοί δεν θα τον πιάσουν, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την αξία του. Αυτοί εδώ θα κυκλοφορήσουν μεγάλα αριστουργήματα στο μέλλον, να μου το θυμηθείτε.

RATING: 9\10

Posted in: album reviews,music,progressive