Πέρασαν 4 χρόνια από το "Moons and Mushrooms" έναν αρκετά καλό δίσκο, για να κυκλοφορήσουν οι Lake of Tears νέο υλικό. Η αλήθεια είναι ότι έχουν έναν προσωπικό ήχο που τους κάνει ξεχωριστούς. Ασυναίσθητα τους έχω συνδέσει με το ανυπέρβλητο "Forever Autumn" και ίσως κάθε σύγκριση να είναι άδικη. Στο "Illwill" βαραίνουν ακόμη περισσότερο τον ήχο τους κι έχουν γίνει πιο επιθετικοί. Τα ψυχεδελικά\τριπαριστά σημεία είναι μειωμένα. Βέβαια οι Lake of Tears έχουν και το στοιχείο της έκπληξης κάθε φορά, αφού κρατώντας σταθερό τον πυρήνα της μουσικής τους, πειραματίζονται.
Οι προθέσεις φαίνονται με το επιθετικό "Floating in Darkness". Γρήγορο, με τα φωνητικά τσαμπουκαλεμένα και καταλαβαίνεις πως οι Lake of Tears έχουν άγριες διαθέσεις. Που φαίνονται και στο ομώνυμο, το οποίο είναι μελωδικό αλλά doomy. Τσιτωμένο και το "The Hating", δυνατό και βαρύ. Φοβερό το "U.N.S.A.N.E" μου θύμισε WASP στην δομή του και στις φωνητικές γραμμές. Μέχρι εδώ νομίζω πως ακούω άλλη μπάντα. Το "House of the Setting Sun" είναι μια μπαλαντοειδής σύνθεση, πιο ατμοσφαιρική και rock, στο πνεύμα των δύο προηγούμενων δίσκων. Όμορφο τραγούδι, όπως και το "Behind the Green Door", που είναι mid tempo και οι κιθάρες θυμίζουν Katatonia.
Kαι οι ταχύτητες ανεβαίνουν ξανά με το rock n roll "Parasites". Άμεσο και ρυθμικό, σαν να τους το έστειλαν με ραβασάκι οι Motorhead. Το "Οut of Control" συμπαθητικό αλλά μέχρι εκεί. Ωραίο τραγούδι το "Taste of Hell", δυναμικό με κάποια ακραία φωνητικά. Από τα καλύτερα που θ' ακούσεις εδώ, το "Midnight Madness", με κάποιες black metal εμμονές να γίνονται εμφανείς τόσο στα φωνητικά, όσο και στο ξύσιμο στις κιθάρες. Συνθετικά δεν κάνουν κοιλιά και δεν υπάρχει κάποιο filler.
Φαίνεται πως οι L.O.T έκαναν βουτιά στο παρελθόν τους και δημιουργούν ένα σκοτεινό δίσκο, σαφώς πιο heavy και up tempo απ' ότι έχουν κάνει, με doom στοιχεία. Περιέχει όμορφα τραγούδια, άμεσα και απλά που ακούγονται μονοκοπανιά κι έχουν την χαρακτηριστική μελαγχολική ατμόσφαιρα που τους αναγνωρίζεις. Τα riffs είναι επιθετικά και σκατόψυχα, γνώριμα αλλά και διαφορετικά απ' το πρόσφατο παρελθόν. Οι Lake of Tears ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι και η μουσική τους έχει μια ξεχωριστή γοητεία.
Κυριακή 17 Απριλίου 2011
LAKE OF TEARS-ILLWILL
2 σχόλια:
Η προηγούμενη τους δουλειά ήταν πολύ καλή και γενικά είναι από τα συγκροτήματα που συμπαθώ. Ανυπομονώ να ακούσω τον νέο τους δίσκο που από την κριτική φαίνεται πολύ καλός!
Ξέχασες να πεις ότι το ριφ στο the hating είναι κόπυ πέιστ από το "black magic" των Slayer.
Δημοσίευση σχολίου