Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ

O όρος εθνική κυριαρχία δεν έχει να κάνει με εθνικόφρονες , ούτε με αρχαιολάγνους. Δεν είναι μια απλή αναφορά για βιβλία ιστορίας. Η εθνική κυριαρχία δεν έχει σχέση με την ταυτότητα του καθενός. Η οικονομία του ιμπεριαλισμού, θέλει να υπάρχει κατεστραμμένος εθνικός και κοινωνικός ιστός. Προτιμά να στιβάζονται μετανάστες σε χώρες και να παραμένουν φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Θέλει να δημιουργούνται γκέτο και οι ντόπιοι να απειλούνται. Δεν έχει πρόβλημα με τα ήθη και τα έθιμα, απεναντίας, τα χρησιμοποιοεί ως folklore προιόντα , όπως και την θρησκεία, αφήνοντας τον "απλό πολίτη", τον εργαζόμενο, να αναζητά μόνο τις ρίζες του, αλλά να μην ενδιαφέρεται για την τύχη της χώρας του. Οι εξουσιαστές μας θέλουν όλους νομάδες, γραφικούς που αναπολούν περασμένα μεγαλεία.

Αυτό όμως που δεν θέλουν με τίποτα, είναι να μην υπάρχει συγκροτημένος λαός, με συγκεκριμένη ιστορική και πολιτική ενότητα. Ο λόγος είναι ότι ο ενωμένος λαός διεκδικεί την κυριαρχία της χώρας του, επιθυμεί η χώρα του να του ανήκει και να απολαμβάνει τον σεβασμό και τα ίδια δικαιώματα και με τους λαούς άλλων χωρών. Όμως ο καπιταλισμός θέλει να κατακερματίζει κι αυτή την ενότητα, ώστε να διαβρώσει την κοινωνικοπολιτική ουσία ενός έθνους. Η εθνική κυριαρχία είναι προυπόθεση για την λαική κυριαρχία. Μπορεί στην κουτσή δημοκρατία, οι πολίτες να μετατράπηκαν σε ψηφοφόρους και καταναλωτές, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες έχουν το δικαίωμα να αντιδράσουν. Κάποιοι δεν θέλουν να έχουμε ούτε αυτό. Με το να αμφισβητηθεί η εθνική ανεξαρτησία, βάλεται ταυτόχρονα η πηγή της εξουσίας, δηλαδή ο λαός. Το ότι ο λαός δεν κινητοποιείται όπως πρέπει είναι άλλη κουβέντα.

Ο λαός έμεινε παγιδευμένος στην αστική δημοκρατία, με την έννοια ότι διεκδικεί δικαιώματα και αντιδρά στην εξουσία, αλλά δεν κάνει τίποτα παραπάνω. Όμως αν απωλέσει την εθνική του ανεξαρτησία, τότε δεν μπορεί να είναι αφέντης της χώρας του, να ελέγχει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και να μπορεί να αντισταθεί σε υποτακτικά κελεύσματα. Οι υπερ-οργανισμοί και οι αδηφάγες αγορές απειλούν σήμερα περισσότερο από ποτέ την επιβίωση των χωρών, των ανθρώπων, των ελευθεριών και της λαικής δύναμης. Ίσως επειδή ο λαός δεν επαγρυπνεί και δεν δρα, όπως θα έπρεπε, τα ίδια τα λαικά\εργατικά κινήματα είναι διαιρεμένα και σε παρακμή. Γ'ι' αυτό οι δογματικοί της νεοφιλελεύθερης τυραννίας στήνουν φαγοπότια.

Posted in: κοινωνία,πολιτικη,πολιτική