Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΕΤΥΧΕ



Mετά την Ελλάδα και την Ιρλανδία, ήρθε η σειρά της Πορτογαλίας να μπει στον "μηχανισμό στήριξης". Και ο πλέον "αθώος" πλέον καταλαβαίνει πως το πρόβλημα δεν ήταν ο περιπτεράς που φοροδιέφευγε ή η σπατάλη στο δημόσιο. Σαφώς και ο κρατισμός, η μη παραγωγή και ο υπερδανεισμός ήταν παράγοντες που οδήγησαν σ' αυτή την δημοσιονομική παράνοια, όμως η περίπτωσή μας δεν είναι απλά ένα ξεχωριστό υλικό υπό μελέτη σε κάποιο πειραματικό εργαστήριο. Το θέμα αν δεν εξεταστεί σφαιρικά τότε είναι πιθανόν να μην ασχοληθούμε με τις πραγματικές αιτίες της διαφαινόμενης κατάρρευσης. Η παλιά παροιμία "αν πάρει φωτιά το σπίτι του γείτονα, να φοβάσαι για το δικό σου" βρίσκει πλήρη εφαρμογή στον καλπάζοντα παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό.

Οι αγορές κάνουν αυτό που ονειρευόταν ο Friedman. Διαμορφώνουν το πεδίο της μάχης με απώτερο σκοπό να κάνουν κτήμα τους όλα τα παραγωγικά μέσα. Και ποια είναι αυτά; Οι εργαζόμενοι, τα κτίρια, τα μηχανήματα, οτιδήποτε. To μεταπολιτευτικό κράτος δεν είχε ποτέ να κάνει με την ίδια την δημοκρατία και την ισότητα, αλλά κυρίως με το να προσποιείται ότι κυβερνάει και εξουσιάζει κατά δημοκρατικό τρόπο. Σ' αυτό το σύστημα, το πολιτικό\κομματικό συφερτό παρασιτεί εις βάρος της κοινωνίας. Η κοινωνία ζει για να συντηρεί αυτή την αρρώστια. Τα κόμματα είναι ο μηχανισμός που διέφθειρε την κοινωνία και την παρέσυρε σ' αυτό το γαιτανάκι. Όχι βέβαια ότι και η κοινωνία ήταν άμοιρη ευθυνών.

Το χρέος σίγουρα είναι παράνομο, τοκογλυφικό και αντισυνταγματικός ο τρόπος διαχείρισής του. Κανένα κόμμα (τουλάχιστον από τα 2 που εναλάσσονται στην εξουσία) δεν θέλει να μαθευτεί πως δημιουργήθηκε το χρέος και από ποιους, γιατί θα φανούν πολλές σκιώδεις ενέργειες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θα μιλάμε πλέον και με πρόσωπα. Ξέρουμε τις εταιρείες που κρύβονται από πίσω. Γνωρίζουμε πλέον πως αναλάμβανε έργα η Siemens και τι συμβουλές έδινε η Goldman Sachs. Το χρήμα νόμιζαν κάποιοι -καθόλου αφελείς- ότι έρχεται εύκολα χάρη στους δανειστές. Ο ίδιος ο τρόπος που λειτουργούσε το σύστημα τόσα χρόνια απαξίωνε αυτόν που δεν θα είχε τις άκρες του, τα μέσα και γενικά που δεν θα χρειαζόταν να κοπιάσει. Έτσι χτίστηκε ολόκληρο το ελληνικό κράτος, το κράτος της αρπαχτής.

Και μετά το όνειρο της κατανάλωσης. Η αυτοεκπλήρωση μέσω της συνεχούς απόκτησης αγαθών. Εκεί άρχιζαν και τελείωναν όλα. Εκεί ο στερημένος από ελευθερίες βρήκε την παρηγοριά του και πίστεψε ότι αφού δεν τον ενοχλούν, τότε βρήκε τον παράδεισό του. Βέβαια για αυτού του είδους την "ελευθερία" χρειαζόταν χρήμα. Το χρήμα αλυσόδεσε τους ανθρώπους και όποιος ήταν συνετός, όποιος δεν σπαταλούσε επιδεικτικά "πουλώντας μούρη" γινόταν και περίγελος. Τον θεωρούσαν δούλο. Εκεί χάθηκε ο κοινωνικός εαυτός, ποδοπατήθηκε η συλλογική συνείδηση. Ένας για έναν και όλοι για κανέναν.

Η Ελλάδα έκρυβε τα χρέη της παριστάνοντας την πλούσια νύφη, όχι για να ωφεληθεί ο λαός, αλλά για να απολαύσουν οι λίγοι τον εθισμό τους. Παραπονιόμαστε ότι έχουμε ανίκανους ή ότι έχουμε αυτούς που μας αξίζουν. Μα εξαρτάται από τι ποιότητας θα είναι οι απαιτήσεις μας από τον "ηγέτη" (δεν υπάρχουν λέμε τώρα) που θα εκλέξουμε, ώστε να οριστεί και η ποιότητα του ηγέτη. Τώρα μένει να κριθούμε όλοι μας από το τι θα πράξουμε. Ένας πολιτισμός δεν μπορεί να ορίζεται από το πως διασκεδάζει και τι υλικά έχει στην κατοχή του. Είναι ανοησία να αντιγράφουμε και να μιμούμαστε κάτι που δεν είμαστε. Οι πολιτικοί με τις κραιπάλες τους και μεθυσμένοι από την ατιμωρησία ήταν πάντοτε ασυνεπείς. Έτσι έγινε κι ο λαός μην αντιδρώντας σ' αυτούς τους παραλογισμούς.

Το σύστημα απέτυχε παγκοσμίως. Όπου κι αν πήγε το ΔΝΤ άφησε αποκαίδια, όπου κι αν εφαρμόστηκαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έγιναν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτή του η αποτυχία συνέβη γιατί το ίδιο έβαλε εαυτόν πάνω από την ζωή. Και η ζωή, η φύση τιμωρεί. Μέσα σ' αυτή την κρίση είναι στο χέρι μας να μην βουλιάξουμε μαζί της. Για αρχή ας ανατρέξουμε σε κάθε διεθνές δίκαιο, ας απαιτήσουμε να γίνει λογιστικός έλεγχος στο χρέος που δεν μας αποκαλύπτουν παραπάνω στοιχεία και μετά...ας συμφωνήσουμε πως η νοοτροπία της εύκολης λύσης δεν οδηγεί παρά μόνο στον γκρεμό. Οι άλλοι ας ψάχνουν για καινούρια ελικόπτερα.

1 σχόλια:

Το ΔΝΤ μπορεί να αφήνει μόνο συντρίμμια όπου κ αν πηγαίνει αλλά είναι ευθύνη των πολιτικών της κάθε χώρας να ορθώσουν το ανάστημα τους, να υπερασπιστούν την χώρα τους και να πουν ΟΧΙ στους καλοθελητές που το εκπροσωπούν!
Δυστυχώς όμως σε αυτή την χώρα πάντα κυβερνούσαν οι δειλοί και οι συμφεροντολόγοι που μπροστά στις υποσχέσεις των μεγαλοκαρχαριών για διαφόρων ειδών "μίζες" ξεπουλούσαν όλους όσους τους εμπιστεύονταν με την ψήφο τους...
Είναι ευθύνη πολλών από εμάς η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι ευθύνης ανήκει αποκλειστικά στους εκάστοτε κυβερνώντες που αποδείχθηκαν όλοι τους πολύ λίγοι.

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More