BLACKFIELD-WELCOME TO MY DNA

Ο πολυπράγμων Steven Wilson δεν κάθεται σε χλωρό κλαρί κι έτσι φέτος κυκλοφορεί έναν ακόμη δίσκο με μια από τις μπάντες που συμμετέχει. Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ για τους Blackfield, ένα συγκρότημα που έγινε γνωστό μέσα από το ομώνυμο (του ονόματός του) τραγούδι που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα ραδιόφωνα κι ακούστηκε παντού. Φυσικά συμμετέχει κι ο Ισραηλινός καλλιτέχνης Aviv Geffen. Πικρο alternative rock με αρκετές αναφορές στους Porcupine Tree. Βέβαια εδώ το αποτέλεσμα είναι πιο απλό, αλλά και πιο μελαγχολικό.

Είναι απορίας άξιο πως οι Blackfield έκαναν "κλικ" στο mainstream αλλά έγιναν και αποδεκτοί από αυτούς που αρέσκονται σε πιο σκληρά ακούσματα. Ίσως η εμμονή του Wilson με τους Pink Floyd που είναι ορατή σε ότι κι αν καταπιαστεί να λειτουργεί ευεργετικά για όλους. Τραγούδια μικρά σε διάρκεια που δεν κουράζουν, με λιτές δομές και συναισθηματικό κλίμα. Βέβαια το "Welcome to My DNA" είναι πιο pop από τους προκατόχους του, αλλά όταν περιέχει ορισμένα γλυκόπιοτα τραγούδια όπως το ψυχεδελικό ¨Glass House", το θυμωμένο "Go To Hell", το ανατολίτικο "Blood", το όμορφο "Oxygen" και το νοσταλιγικό "DNA". Γενικά προσπάθησαν να προσθέσουν κάποιες νέες ιδέες.

Ορισμένα ευπρόσδεκτα στοιχεία από post rock, το πιάνο και τα έγχορδα να εμπλουτίζουν τις συνθέσεις και μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Δεν έχω απαιτήσεις από τους Blackfield να κάνουν αυτό που προορίζονται να κάνουν οι Porcupine Tree και στην τελική ίσως να είναι και άδικο οι μεταξύ τους συγκρίσεις. Ο δίσκος δεν έχει κάποιο κραυγαλέο τραγούδι για να ξεχωρίσει, αλλά σίγουρα ως σύνολο είναι διασκεδαστικός. Μ' αρέσει παραπάνω από το "Blackfield II" του 2007, αλλά νομίζω πως το ντεμπούτο τους παραμένει το αγαπημένο. Βέβαια αυτό είναι πιο φρέσκο οπότε ας το κρίνουμε σε βάθος χρόνου. Πάντως γι' ακόμη μια φορά ο Wilson αναδεικνύει την μουσική του ιδιοφυία.

RATING: 7\10

Posted in: album reviews,alternative,music,rock