Δεν είμαι φίλος ιδιαίτερα των instrumetal δίσκων. Παρόλο που αναγνωρίζω την ιδιαιτερότητα και την αξία τους. Όμως ακούγοντας προσεκτικά αυτό το έργο τέχνης που μας προσφέρουν οι Long Distance Calling, μπορεί και να γίνω. Η αποθέωση της ατμόσφαιρας και της μελωδίας μέσα αποκλειστικά και μόνο από riffs που ρίχνουν στο χωνευτήρι ιδέες από διάφορα είδη, όπως το post rock, το southern, το prog, το metal, από ψυχεδέλεια και κινηματογραφική μουσική. Και δημιουργείται ένα σύνολο που δεν χορταίνεις να το ακούς. Άκουσέ το σε ταξίδι στο τρένο, σε περίπατο, στο αυτοκίνητο (αρκεί να οδηγεί άλλος), στο σπίτι.
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε συνθέσεις χωριστά, αφού όλες είναι υπέροχες, με πολλές ιδέες και μουσικά θέματα που σου μένουν. Τι κι αν φωνητικά έχει μόνο το τραγούδι "Middleville" όπου συμμετέχει ο John Bush των Armored Saint; Που παρεπιπτόντως είναι φοβερό και θα μπορούσε να βρίσκεται σε δίσκο των Alice In Chains. Ο οργανικός τους ήχος είναι πολύπλοκος, τεχνικός και κρύβει ορισμένες εκπλήξεις, όπως blues και fusion σημεία.
Οι L.D.C ρισκάρουν αλλά τα καταφέρνουν και με το παραπάνω, κάνοντας επίδειξη ταλέντου. Νοσταλγία και συναίσθημα, αλλά και βαριές κιθάρες, solos-straight-to-the-heart κι ένα μεγάλο εύρος επιρροών που φιλτράρονται προς τέρψη των αυτιών μας. Από τον κλασικό ροκά, ως τον σοφιστικέ post τύπο, ο δίσκος προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αν η καλή μουσική είναι το ζητούμενο τότε ακούστε το όπωσδήποτε.
RATING: 7\10
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=FkayXlLFRao?rel=0&w=640&h=390]
1 σχόλια:
Ωραία παρουσίαση. Πείστηκα να του ρίξω μια "αυτιά"!
Δημοσίευση σχολίου