Ένας δίσκος που η κυκλοφορία του αναβλήθηκε πολλές φορές, συνήθως φλερτάρει με το φιάσκο. Οι Virus με μεγάλη τους μαγκιά καταφέρνουν να τον κυκλοφορήσουν, βασιζόμενοι μόνο στους οπαδούς τους. Τι τελικά περιμένουμε από ένα συγκρότημα που αποτελεί την φυσική συνέχεια των Ved Buens Ende; Τι παραπάνω μπορεί να μας προσφέρει μετά από 2 αριστουργήματα; Αρχικά το να κατηγοριοποιήσεις την μουσική τους είναι ανόητο. Avant garde βασισμένο σε χαοτικούς αυτοσχεδιασμούς που καταλήγουν σε jazz υποστρώματα και εθιστικές μελωδίες, μάλλον είναι η καλύτερη περιγραφή.
Το "Τhe Agent..." έχει το σκοτεινό μεγαλείο των ταινιών noir και δυσαρμονίες που έχουν κρατήσει την black metal ψυχή τους. Περασμένα όμως από rock φίλτρο. Όλα τα πειράματα της ιδιαίτερης τραγουδοποιίας τους φαίνεται να κυλούν εύκολα μέσα από υπόγειες μελωδίες. Οι ταχύτητες είναι διακριτικά αυξημένες. Συνολικά καταλαβαίνεις ότι ακούς δίσκο των Virus αν και λείπει το στοιχείο της έκπληξης.
Η γκρίζα τους αισθητική φαίνεται πως έχει αποκτήσει μια φόρμουλα μέσα στην οποία να γράφονται τραγούδια σαν το "Chromium Sun", "Dead Cities of Syria" και "Call of the Tuskers". Τραγουδάρες δηλαδή. Το μπάσο φαίνεται να κινείται σε δικούς του "φιλοσοφημένους" ρυθμούς και οι κιθάρες blues-ίζουν περισσότερο από τις δύο προηγούμενές τους προσπάθειες.Τα φωνητικά μοιάζουν σαν τις απειλές ενός φαντάσματος αλλά και τους μονόλογους ενός τρελού τενόρου. Οι Virus κερδίζουν το στοίχημα για 3η φορά σερί, δημιουργώντας έναν καλλιτεχνικό δίσκο, απαιτητικό, αλλά και πιο προσιτό για αυτούς που δεν μπορούσαν να "χωνέψουν" την μουσική τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου