9 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η Αντίσταση είναι μια έννοια πολύ ελαστική, που αλλάζει συνεχώς στην πορεία του χρόνου. Άλλο πράγμα σήμαινε «Αντίσταση» π.χ. στην Ελλάδα το 1821, άλλο το 1943, άλλο το 1968 και άλλο σήμερα. Τι είναι Αντίσταση και γιατί ΠΡΕΠΕΙ να αντιστεκόμαστε;

Ναι, σίγουρα ζούμε σε μια εποχή που πρέπει καθημερινά να αντιστεκόμαστε επί της ουσίας σε καταστάσεις που, εν τέλει, βλάπτουν τον άνθρωπο και τη ζωή. Κάπως έτσι θα συνόψιζα τη δική μου ερμηνεία για την «αντίσταση» και πιστεύω μέσα στον καθέναν μας κοιμάται ο… επαναστάτης-αντιστασιακός. Καθημερινά, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται και αντιστέκονται για κάτι που ενοχλεί, βλάπτει ή καταστρέφει τη ζωή τους. Άνθρωποι άσημοι, άγνωστοι, καθημερινοί. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι είναι που αλλάζουν τον κόσμο, αυτοί επαναστατούν, αντιστέκονται και είναι υπεύθυνοι για τις, έστω και λίγες, ελευθερίες που μπορούμε και απολαμβάνουμε σήμερα. Ένας τέτοιος άνθρωπος υπάρχει μέσα σε όλους μας, αυτός είναι που θα αλλάξει και τον κόσμο προς το καλύτερο, με σύμμαχο αυτόν, τη δημιουργία και την αποφασιστικότητα πρέπει να πορευόμαστε, ειδικά σήμερα, στις δύσκολες μέρες που περνά η ανθρωπότητα. Οι ήρωες, οι ακτιβιστές και αυτοί που ξεχωρίζουν, πάντα εμπνέονται από τους άλλους, τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Όταν όμως αντιστέκεσαι σε κάτι και αγωνίζεσαι, τότε αυτομάτως ανήκεις και εσύ σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες.

Για να κάνεις κάτι, για να αντισταθείς σε κάτι, σε επίπεδο προσωπικό, γειτονιάς, πόλης, χώρας ή πλανήτη, πρέπει να σηκωθείς από τον καναπέ σου, πρέπει να ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ πρώτα. Πρέπει να γνωρίζεις ποιος είναι ο αντίπαλος, που θα βρεις συμμάχους και πως θα ενεργοποιήσεις υποστηρικτές. Αυτό για τους πιο προχωρημένους. Μπορεί όμως ο καθένας να εργαστεί και σε προσωπικό επίπεδο. Παρακάτω θα διαβάσετε τις ιδιαίτερες ιστορίες γνωστών και άγνωστων ανθρώπων που με το έργο και τις πράξεις τους αντιστάθηκαν και αντιστέκονται σε κάτι που βλάπτει τον άνθρωπο. Ο καθένας τους με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο λειτούργησε ως ένας «παγκόσμιος άνθρωπος», ο οποίος με πίστη και αυταπάρνηση αντιστάθηκε σε κάτι και κατάφερε να κάνει καλό για την ανθρωπότητα. Το περιβάλλον και η παγκόσμια δικαιοσύνη (που και αυτή έχει σχέση με το περιβάλλον), είναι αυτά για τα οποία πρέπει να αγωνίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος σήμερα.

Η Ελλάδα έχει μακρά παράδοση σε θέματα αντίστασης και αγώνα, αλλά δυστυχώς οι κάτοικοί της, δεν έχουν καθόλου παιδεία σε θέματα περιβάλλοντος. Έτσι οι αγώνες στη χώρα μας είναι σχεδόν μόνο σε πολιτικοί, εθνικοί και λίγο κοινωνικοί. Το περιβάλλον, που είναι στην ουσία η ίδια η ζωή στον πλανήτη, δεν είναι από αυτά που θα συγκινούσαν έναν Έλληνα για να αγωνιστεί και να αντισταθεί σε ένα καθεστώς που το βλάπτει.

1. Οι «Επαγγελματίες»: Αγγλία, Έξι Ακτιβιστές, Έτος 2007

Η συμφωνία μεταξύ της εταιρίας παραγωγής ενέργειας Kingsnorth και του γερμανικού ενεργειακού κολοσσού «ΕΟΝ» είχε κλείσει εδώ και καιρό με τις ευχές της βρετανικής κυβέρνησης και όλοι περίμεναν να αρχίσουν τα έργα. Οι Γερμανοί ως εξπέρ στο θέμα του κάρβουνου, θα τους έχτιζαν ένα καινούργιο εργοστάσιο καλύτερο και μεγαλύτερο από το παλιό. Η υπάρχουσα καμινάδα του εργοστασίου έχει ύψος 220 μέτρα και αποτέλεσε τον «στόχο» των ακτιβιστών, που μπήκαν σαν κομάντο, αποφασισμένοι να σταματήσουν τη λειτουργία του τέρατος που εκλύει 20.000 τόνους CO2 ημερησίως στην ατμόσφαιρα. Με 50 κιλά βάρος στα σακίδια τους οι ακτιβιστές της Greenpeace πήγαν να «καταλάβουν» την καμινάδα. Μπήκαν μέσα και μετά από αρκετές ώρες έφτασαν αναρρίχησης έφτασαν στην κορυφή. Εν τω μεταξύ το εργοστάσιο είχε σταματήσει ήδη τη λειτουργία του και αυτό ήταν κιόλας η πρώτη επιτυχία των ακτιβιστών. Αφού έφτασαν στην κορυφή, έδεσαν σχοινιά και σαν κομάντο άρχισαν να κατεβαίνουν τον τοίχο. Στη συνέχεια έγραψαν συνθήματα στην εξωτερική πλευρά της καμινάδας, τόσο μεγάλα που φαινόντουσαν από πολύ μακριά. Αν και δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το έργο τους, γιατί είχε αρχίσει να νυχτώνει, κατάφεραν κάτι πολύ σημαντικό: όλη η Μεγάλη Βρετανία είχε πληροφορηθεί για αυτούς, τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες πηγαινοερχόντουσαν στην περιοχή και την επόμενη μέρα ήταν σε όλα τα πρωτοσέλιδα.

Οι ακτιβιστές κοιμήθηκαν το βράδυ πάνω στην καμινάδα σε πάνω από 200 μέτρα ύψος και την επόμενη μέρα το πρωί άρχισε η κατάβαση. Στο έδαφος τους περίμενε πλήθος ενθουσιασμένου κόσμου και φυσικά και η αστυνομία που τους συνέλαβε. Μηνύσεις είχαν γίνει ήδη εις βάρος τους, αλλά αυτό δεν τους πτοούσε, είχαν καταφέρει το στόχο τους και ήταν χαρούμενοι. Στις 1 Σεπτεμβρίου 2008 ξεκίνησε η «Δίκη των 6». Στην απολογία τους παρέθεσαν στο δικαστήριο τα κίνητρά τους και εξήγησαν στον πρόεδρο τη ζημιά που κάνει η καύση του άνθρακα στο περιβάλλον (αυτό που κάνει η ΔΕΗ τόσο απροκάλυπτα τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα). Μίλησαν με το χέρι στην καρδιά, αναφέρθηκαν στα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη και είπαν πως ότι έκαναν ήταν για το καλό του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Η απόφαση του δικαστηρίου έπεσε την επόμενη μέρα σαν καταπέλτης στη συντηρητική Αγγλία: Αθώοι! Ξεφώνησε ο πρόεδρος στο τέλος της δίκης. Η απόφαση αυτή σηματοδότησε και μια νέα εποχή στην κλιματολογική πολιτική της χώρας αυτής… Φαίνεται πως το κάρβουνο τελειώνει ως καύσιμη ύλη στα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας κκ. της ΔΕΗ. Η ιστορία είχε αίσιο τέλος και η κατασκευή του καινούργιου εργοστασίου ματαιώθηκε και αυτό ήταν πραγματικά μια νίκη – έστω μικρή – για το παγκόσμιο περιβάλλον. Μια νίκη που την προκάλεσαν οι 6 ακτιβιστές που θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, κρεμάστηκαν στα 220 μέτρα στην κορυφή της καμινάδας, τραβώντας όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ για το περιβάλλον!

1. Αυτομετακινούμενη Αλέα (Green City), Γερμανία

Η Green City υπάρχει ως οργανισμός από το 1991 στο Μόναχο και η δραστηριότητά της είναι η εξής: σε γειτονίες που έχουν ελάχιστο πράσινο, κατόπιν συνεννόησης με τους κατοίκους της περιοχής, τοποθετούν δέντρα χωρίς αρχικά να τα φυτεύουν στους δρόμους. Τα δέντρα αυτά μένουν εκεί για καιρό και πολλές φορές αντικαθιστώνται από άλλα που τα φυτεύει κανονικά ο δήμος. Με τον τρόπο αυτό ο οργανισμός κατάφερε να φυτευτούν 150 δέντρα το 2009 στο Μόναχο, σε περιοχές που το πράσινο ήτα λιγοστό (βλέπε www.Greencity.de) ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στο τσιμέντο!

1. «Εμείς Είμαστε η Κυκλοφορία!» (Critical Mass), San Francisco, ΗΠΑ

Τι θα γινόταν αν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ποδηλάτες συναντηθούν κάπου «τυχαία» και κάνουν όλοι μαζί μια βόλτα στην πόλη; Η ιδέα αυτή γεννήθηκε στο San Francisco το 1992 και έκτοτε έχει αγκαλιάσει πολλές πόλεις ανά τον κόσμο, οι οποίες πάντα ημέρα Παρασκευή, μεταμορφώνονται. Το σλόγκαν των ανθρώπων που συμμετέχουν είναι: «Δεν εμποδίζουμε την κυκλοφορία, εμείς είμαστε η κυκλοφορία!». Στην Ευρώπη η «κρίσιμη μάζα» έχει την καλύτερη της δύο φορές το χρόνο στη Βουδαπέστη, όπου το 2009 μαζεύτηκαν για βόλτα στην πόλη 80.000 ποδηλάτες! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στο κυκλοφοριακό.

1. Project Uniform, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ

Η Sheena Matheiken, Ινδή που ζει στη Νέα Υόρκη, φοράει για έναν ολόκληρο χρόνο το ίδιο φόρεμα, για αντισταθεί στις τάσεις της μόδας και να αποδείξει πως γίνεται και έτσι. Ενώ άλλες γυναίκες στέκονται καθημερινά μπροστά στη γεμάτη με ρούχα ντουλάπα τους και δεν ξέρουν τι να φορέσουν, η Sheena δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα. Φορά την Uniform(στολή), όπως την ονομάζει, που είναι στην ουσία ένα φόρεμα με διάφορα αξεσουάρ πάνω του που τα φτιάχνει η ίδια. Τα χρήματα που θα έδινε για ρούχα τα μαζεύει και τα στέλνει σε φτωχά παιδιά στην χώρα της την Ινδία. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον καταναλωτισμό. (www.theuniformproject.com)

1. «Πεζο-όχημα», Αυστρία

«Αν κινήστε με αυτό το όχημα στην πόλη, τότε αυτομάτως, βρίσκεστε σε μποτιλιάρισμα!». Έτσι εξηγεί ο εφευρέτης το «πεζο-όχημα» του, ο κ. Hermann Knoflacher, 69χρονος καθηγητής συγκοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το όχημά του αποτελείται από ένα ξύλινο πλαίσιο, ταινίες και ιμάντες για να το «φορέσεις» και στο δρόμο καταλαμβάνει περίπου τον ίδιο χώρο με ένα μεσαίο αυτοκίνητο. Με το όχημα αυτό ο πεζός διεκδικεί τον ίδιο χώρο στην πόλη όσο ένας οδηγός αυτοκινήτου. Το όχημα του καθηγητή, είναι όμως πιο πρακτικό από ένα κανονικό Ι.Χ. εφόσον παρκάρει με το πλάι, δεν έχει πόρτες και φυσικά δεν χρειάζεται βενζίνη. Αν και στις ευρωπαϊκές πόλεις το «πεζο- όχημα» είναι σπάνιο είδος, σε συλλαλητήρια το συναντά κανείς όλο και πιο συχνά. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στα αυτοκίνητα. (www.fairkehr.net)

1. Λυσιστράτη, Αριστοφάνης, 411π.Χ. Αρχαία Ελλάδα

Η πρώτη ακτιβίστρια για την ειρήνη είναι μάλλον η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη. Είμαστε στην αρχαία Ελλάδα όπου εδώ και 20 χρόνια εκτυλίσσεται ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και το τέλος του δεν διαφαίνεται. Οι γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης συναντιούνται κάτω από την Ακρόπολη και ορκίζονται να σταματήσουν αυτόν τον πόλεμο. Καταλαμβάνουν την Ακρόπολη μιας και στο εσωτερικό της υπάρχει όλος ο θησαυρός των Αθηνών. Η άλλη απόφαση που παίρνουν είναι να απέχουν από τα «συζυγικά» τους καθήκοντα, κάτι που «στοιχίζει» ακριβά στο αντρικό φύλο. Μετά από πολλές δυσκολίες η Λυσιστράτη (αυτή που «έλυσε» το στρατό) και η παρέα της καταφέρνουν το αδιανόητο: ο πόλεμος σταματά και η ειρήνη επανέρχεται στην αρχαία Ελλάδα. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά του πολέμου.

1. Ισότητα των φύλων, Emeline Pankhurst, Αγγλία, έτος 1903

Γεννήθηκε στο Manchester το 1858. Στα 21 της παντρεύεται τον δικαστή Pankhurst και κάνουν μαζί πέντε παιδιά. Το 1903 ιδρύει το «Woman’s Social and Political Union». Ο αγώνας που κάνει είναι κυρίως για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών και δύο από τις κόρες της συμμετέχουν μαζί της ενεργά στο κίνημα. Ενώ στην αρχή διακρίνεται για τις ειρηνιστικές της μεθόδους, αργότερα καταφεύγει σε πιο ακραία μέσα: εμπρησμοί, βομβιστικές επιθέσεις, μάχες σώμα με σώμα με την αστυνομία, απεργίες πείνας και δίψας στη φυλακή κ.ά. Τελικά με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι γυναίκες στην Αγγλία αποκτούν δικαίωμα ψήφου εφόσον έχουν συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας τους. Το 1928, τη χρονιά που πέθανε ηPankhurst, το όριο των 30 κατέβηκε στα 21. Το σλόγκαν της ήταν: «Οι γυναίκες θα γίνουν πετυχημένες, όταν κανείς πια δεν θα εκπλήσσεται ότι είναι πετυχημένες!». ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά του ανδροκρατούμενου κατεστημένου.

1. Καλωσόρισμα Προσφύγων (Save Me), Βερολίνο, 2008

Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Βερολίνου τοποθετήθηκαν συμβολικά 5.000 σωσίβια στο έδαφος, ένα για κάθε Γερμανό ο οποίος συμφώνησε να αναλάβει ενεργά τη βοήθεια ενός πρόσφυγα. Οι άνθρωποι αυτοί γίνονται κάτι σαν «ανάδοχοι» των προσφύγων με αποτέλεσμα οι πόλεις που ζουν οι «νονοί» να γίνονται πιο φιλικές για τους πρόσφυγες. Η καμπάνια αυτή λέγεται «Save Me» και φαίνεται να έχει επιτυχία στο έργο της. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά της προσφυγιάς.

1. Κατάδυση, Mohamed Nasheed, Μαλβίδες, 2009

Ο κύριος Nasheed, πρόεδρος της γνωστής νησιωτικής χώρας στον Ινδικό Ωκεανό έχει προκαλέσει πολλές φορές θετικές εντυπώσεις στο παρελθόν για τις ενέργειες του για το περιβάλλον μια και η χώρα του είναι από τις πρώτες που πλήγονται απ΄ την κλιματική αλλαγή, λόγω της ανόδου της στάθμης του νερού. Έτσι με 11 υπουργούς του καταδύθηκαν σε 5 μέτρα βάθος, όπου έλαβε χώρα μια «σύσκεψη» και υπέγραψαν ένα αίτημα προς τα Ηνωμένα Έθνη. Το αίτημα αυτό αποτελούσε μια παράκληση προς τις χώρες της Δύσης κυρίως, να σταματήσουν άμεσα την ρύπανση του περιβάλλοντος. Ειδικότερα αναφερόταν στην έκλυση του CO2 που θεωρείται ο κύριος υπαίτιος για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι Μαλβίδες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν μετά από 50 χρόνια περίπου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Η Αντίσταση Θέλει Θάρρος

Το θάρρος και ο φόβος είναι καθημερινοί μας συνοδοιπόροι. Για κάποιους συντηρητικούς το θάρρος είναι ένα σπάνιο φρούτο και δεν καταναλώνεται πολύ. Αντίθετα ο φόβος έχει φωλιάσει στην καρδιά τους, δεν τους αφήνει να ελπίζουν, να δημιουργούν να ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ. Όμως και ο φοβητσιάρης μπορεί να ζήσει καλά τη ζωή του, άλλωστε οι διαφορές μεταξύ ενός θαρραλέου και ενός φοβητσιάρη είναι σχετικά μικρές. Και οι δύο έχουν τις φοβίες τους, διαφέρουν όμως σε ένα μόνο σημαντικό σημείο: ο φοβητσιάρης υποχωρεί μπροστά σε αυτές, ενώ ο θαρραλέος βαδίζει μέσα από τις φοβίες του προς το άγνωστο. Το άγνωστο είναι και αυτό που τελικά προκαλεί τον φόβο. Μικροί ίσως να φοβόμασταν στο σκοτάδι κάποιον μπαμπούλα, στην εφηβεία είχαμε φοβίες για τις εξετάσεις στο σχολείο και την αποδοχή μας από τους άλλους, ως ενήλικες μπορεί να φοβόμαστε μην χάσουμε τη δουλειά μας, σε μια σχέση αγάπης μπορεί να φοβόμαστε μην χάσουμε τον άλλο, σε μεγαλύτερη ηλικία φοβόμαστε την μοναξιά.

Οι φόβοι αυτοί έχουν συνήθως να κάνουν με τη φαντασία μας, εφόσον σπάνια θα μας ληστέψουν, το αεροπλάνο που ταξιδεύουμε συνήθως… δεν πέφτει και από ένα κρυολόγημα μάλλον δεν θα πεθάνουμε. Οι φόβοι μας έχουν να κάνουν λοιπόν τις περισσότερες φορές με φανταστικά σενάρια που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Ο φόβος είναι μια ανικανότητα να ελέγχουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Θα μπορούσαμε να ξεπερνάμε τους φόβους μας εύκολα αν δουλεύαμε περισσότερο με τον εαυτό μας, αλλά συνήθως κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Οι φοβίες μας κάνουν από ελεύθερα όντα, σκλάβους. Για τον Πλάτωνα το θάρρος άνηκε στις μεγάλες αρετές, αλλά και ο ίδιος έλεγε πως αυτή είναι η σημαντικότερη μια και οι υπόλοιπες 3 πηγάζουν από το θάρρος.

Άλλη λέξη για το θάρρος είναι και η λέξη κουράγιο (courage στα γαλλικά) που εμπεριέχει τη λατινική λέξη cour, που σημαίνει καρδιά. Το θάρρος είναι λοιπόν θέμα και πράξη καρδιάς και συνήθως έρχεται σε σύγκρουση με τη λογική, η οποία είναι συντηρητική και προσπαθεί να μας «προστατέψει». Η εμπιστοσύνη είναι μια μεγάλη πράξη θάρρους, εμπιστοσύνη απέναντι στους άλλους ή απέναντι στις επιλογές μας. Όποιος θέλει πραγματικά να ζήσει, να βιώσει κάτι καινούργιο, ζει με θάρρος, ακόμη και μέσα στο άγνωστο. Ο φόβος είναι κακός συνοδοιπόρος στη ζωή και το μόνο που μπορεί να προσφέρει σε κάποιον είναι μια φαινομενική ασφάλεια, ένα χρυσό κλουβί αποτελούμενο από παλιές, παρωχημένες ιδέες.

Το θάρρος αποτελεί επέκταση της συνείδησης μας. Την ελευθερία τη ζούμε μόνο αν ξεπεράσουμε το παλιό και προχωρήσουμε προς το άγνωστο.

«Στην αρχή θα σε αψηφήσουν, μετά θα γελάνε εις βάρος σου, μετά θα σε πολεμήσουν και στο τέλος θα νικήσεις» - Μαχάτμα Γκάντ

ΠΗΓΗ

Posted in: κοινωνία