Η ΑΛΛΑΓΗ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΓΩΓΗ

Aπό τα απλά, καθημερινά πράγματα φαίνεται η ποιότητα και η κουλτούρα ενός λαού. Όχι δεν σκοπεύω αυτή την φορά να αραδιάσω λόγους για τους οποίους η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει στο σημείο απόλυτης χρεωκοπίας και απαξίωσης που έχει φτάσει. Υπάρχουν συμπεριφορές και συνήθειες, νοοτροπίες και μια ελληναράδικη οπτική απέναντι στους άλλους. Η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης, η μη αντίληψη της συλλογικότητας, αναδεικνύουν τον φιλοτομαρισμό. Την αδιαφορία δηλαδή για οτιδήποτε δεν αφορά την τσέπη μας και την πάρτη μας. Κι αυτοί οι παράγοντες είναι που υποτιμούν την ίδια την ποιότητα ζωής. Παραδείγματα πολλά που σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει κι εσείς κάθε μέρα.

Στον δρόμο ας πούμε, ο Έλλην οδηγός κάνει επίδειξη της απαράμιλλης βλακείας του. Φτιάχνει δικές του λωρίδες, αδιαφορεί για τις σημάνσεις του ΚΟΚ, παρκάρει πάνω σε πεζοδρόμια. Βέβαια υπάρχουν και χειρότερα, όπως το να παρκάρει σε χώρο στάθμευσης για ΑΜΕΑ, κλείνοντας ράμπες και διαβάσεις τυφλών. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα είναι τζιπ, η απόλυτη αποκτήνωση. Έχω αμαξάρα και σας γράφω. Ο οδηγός που συμπεριφέρεται έτσι, δείχνει όχι μόνο ότι δεν του καίγεται καρφί για τους άλλους, αλλά με την συμπεριφορά του οδηγεί και στον κοινωνικό αποκλεισμό άτομα που ανήκουν σε ευαίσθητες ομάδες. Σκεφτείτε πχ έναν άνθρωπο με καροτσάκι να μην μπορεί να έχει ευκολία πρόσβασης κατά τις μετακινήσεις του. Θα το σκεφτεί την επόμενη φορά που θα θέλει να κυκλοφορήσει. Αντίστοιχα πράττουν καφετέριες και λοιπά μαγαζιά που βγάζουν τα τραπεζάκια, τις ταμπέλες, τις ομπρέλες τους και οτιδήποτε άλλο στα πεζοδρόμια σαν να είναι κτήμα τους. Κι αν διαμαρτυρηθείς θα τ' ακούσεις κι από πάνω.

Στις συγκοινωνίες ο ελληναράς πιστεύει πως είναι αυτός κι άλλος κανείς. Στέκεται στην αριστερή πλευρά της κυλιόμενης σκάλας στο μετρό και μάλιστα θεωρεί πως αν ο άλλος θέλει να πάει πιο γρήγορα, ας πάει με τις σκάλες. Απαγορεύεται να του χαλάσεις την βολή. Ομοίως συμβαίνει όταν γίνεται αποβίβαση επιβατών από συρμό του μετρό, του τραίνου κτλ. Θεωρητικά, στις πολιτισμένες χώρες περιμένουν οι "έξω" να βγουν οι "μέσα", ώστε να μην υπάρχει μπάχαλο και αλληλοσπρωξίματα. Όμως στην Ελλάδα, την χώρα του "δεν βαριέσαι", δεν μπορείς να ακολουθείς ξενέρωτες εντολές. Θα μπεις πρώτος κι ας μην μπορεί ο άλλος να βγει. Γιατί; Δεν υπάρχει γιατί. Είσαι Ο μάγκας.  Η ανυπομονησία και η αγένεια είναι χαρακτηριστικά που έχουν ποτίσει τον ίδιο τον κώδικα συμπεριφοράς.

Αγένεια είπα και θυμήθηκα πόσες φορές έχω μπει από ταξί μέχρι δημόσια υπηρεσία και το να πω μια καλημέρα, ήταν σαν να μιλούσα σε ψηφιακό ολόγραμμα. Κοστίζει πολύ το να απαντήσεις και να φερθείς με στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας. Ποιος ασχολείται όμως με αυτά ε; Δεν ασχολιόμαστε γιατί πλέον τα θεωρούμε τόσο φυσικά όπως τα καιρικά φαινόμενα. Υπάρχει μια "άνεση" στο να μην θίγεσαι, ή καλύτερα να θίγεσαι για τους λάθος λόγους. Όταν βρίσκεσαι στην "αλλη πλευρά" ας πούμε, να εκνευρίζεσαι επειδή ο άλλος σου είπε να σταθείς στα δεξιά της κυλιόμενης, να βγάλεις το αμάξι σου που κλείνει χώρο στάθμεσης για αναπηρικά αμαξίδια, να σταματήσεις κάτι που ενοχλεί τον διπλανό σου κοκ. Γιατί; Μα δεν πρέπει να το επαναλαμβάνουμε. Είσαι Ο Μέγας, Ο Σπουδαίος, Ο Τρανός. Θα βγεις από το σπίτι σου και όπου πας θα σου κάνουν πίπες. Μεγαλομανία.Το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" σε καθημερινές δόσεις.

Αμέτρητες τέτοιες συμπεριφορές μπορούμε να αναφέρουμε αλλά δεν έχει νόημα. Πιστεύω αγαπητέ αναγνώστη έπιασες το ουσιώδες. Απλά δεν μπορούμε να επιζητούμε αλλαγή αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά στην καθημερινή μας ζωή, αν δεν αποκτήσουμε αγωγή, αν δεν σεβόμαστε τον άλλον άνθρωπο. Μικρά, αυτονόητα πράγματα από τους δρόμους, ως τα εργασιακά περιβάλλοντα, το να μην πετάς σκουπίδια ελαφρά τη καρδία εκτός κάδων, να μην καθαγιάζεις λαμογιές και ο κατάλογος συνεχίζεται...Και κοίτα να δεις που αν σταδιακά δεν υιοθετούμε οποιαδήποτε φιλοτομαρίστικη συμπεριφορά, πως θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε όλοι μεταξύ μας καλύτερα.

Posted in: κοινωνία