Eίναι τρελοί αυτοί οι Σουηδοί. Βγάζουν ποιοτική pop μουσική, αλλά και ντουζίνες μεγάλων metal συγκροτημάτων. Θα αναρωτιέστε τι σχέση μπορεί να έχει και μόνο η αναφορά της λέξης pop σε παρουσίαση δίσκου των The Haunted. Αν το έγραφα μετά το "The Haunted Made Me Do It" θα με στραβοκοιτάγατε πολλοί από εσάς. Όμως, με την έλευση του Peter Dolving στην μπάντα, το thrash\melodic death έμοιαζε πολύ περιοριστικό σαν ιδίωμα για να χωρέσει την μουσική τους ευφυία. Το "Unseen" δεν είναι για αυτούς που αγάπησαν το συγκρότημα λόγω των αλα At the Gates θεμάτων που έγραφαν οι αδελφοί Βjorler.
Αυτοί που άκουγαν κάποιους πειραματισμούς στο "rEVOLVEr" και το post thrash-προοδευτικό "The Dead Eye", με πιο ατμοσφαιρικές στιγμές, χαμηλές ταχύτητες και πιο εγκεφαλικό παίξιμο, κάτι θα υποψιάστηκαν. Τι κι αν οι The Haunted κυκλοφόρησαν αμέσως μετά το "Versus" για ξεκάρφωμα; Κι εκεί άφηναν να φανεί πως όσο το μάτι τους γυαλίζει, άλλο τόσο έχουν έντονη την αίσθηση της τραγουδοποιίας την οποία δεν θέλουν να πάει χαμένη. Και επίσης διαθέτουν έναν χαρισματικό τραγουδιστή που μπορεί να κάνει τα πάντα. Και στο "Unseen" δίνει ρέστα. Οι "The Haunted" τολμούν ν' αλλάξουν το ύφος τους, κάνοντάς το πιο rock. Θα έλεγε κανείς πως ακούει ένα project των μουσικών που απαρτίζουν τους The Haunted, καθώς η αλλαγή είναι μεγάλη.
Αν η καλλιτεχνική εξέλιξη είναι αυτοσκοπός για μουσικούς απ' όπου κι αν προέρχονται οι Σουηδοί έβαλαν πολλά στοιχήματα μαζεμένα για έναν δίσκο. Οι nu metal επιρροές, οι alternative rock πειραματισμοί που εφαρμόζουν οι A Perfect Circle και τα εμπορικά τραγούδια που έγραψαν, δηλώνουν θάρρος από μεριά τους, αλλά και δημιουργικότητα. Ο δίσκος είναι σχιζοφρενικός από την αρχή ως το τέλος και σίγουρα θα μπερδέψει την πλειοψηφία των ακροατών. Ξεκινά με το "Never Better" ένα nu metal τραγούδι με πιασάρικο refrain, συνεχίζει με το "No Ghost" όπου τα riffs του παραπέμπουν σε stoner. Κι αν αυτό κάνει εντύπωση, τότε δεν παρατήρησες συνθέσεις από τους προηγούμενους δίσκους που έδειχναν την τάση της μπάντας. Ως εδώ ακούγεται σαν οι The Haunted να περνούν κρίση ταυτότητας. Και έρχεται το "Catch 22" με τον Faith No More αέρα, το κολλητικό "Disappear" και το grundge "Motionless" για να σε μπερδέψουν πιο πολύ. Το "Unseen" από την άλλη, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε οποιοδήποτε soundtrack αμερικάνικης ταινίας δράσης. Το "The Skull" ξεκινά με μια αλα Beatles εισαγωγή και μαζί με τα "The City" και "Them" αποτελούν τα πιο metalcore τραγούδια με αρκετά μοντέρνα στοιχεία. Τα "All Ends Well" είναι ένα τραγούδι φιλικό για τα ραδιόφωνα (ποτέ δεν πίστευα ότι θα το έγραφα αυτό για τους The Haunted) και το "Done" κλείνει τον δίσκο με groove.
Δεν ξέρω αν οι The Haunted είχαν κάποια συγκεκριμένη ιδέα στο μυαλό τους όταν έγραφαν το "Unseen". Έχει μέσα τόσες ιδέες από διαφορετικά μουσικά είδη που δεν φαίνεται να ήθελαν να κάνουν τίποτα άλλο από το να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ με μικρά σε διάρκεια τραγούδια, μοντέρνο ήχο και refrains έτοιμα για να τραγουδηθούν. Ο Dolving πειραματίζεται κι αυτός με την φωνή του σε σημείο που θα ξενίσει αρκετούς. Αλλά ερμηνεύει με συναίσθημα. Οι κοφτερές κιθάρες τους πήραν άδεια γι' αυτή την κυκλοφορία. Πολλές αλλαγές που απορώ αν τις έκαναν μόνο για να εξερευνήσουν νέους ήχους ή πρόκειται για μόνιμη αλλαγή.
Είναι πολύ θετικό ένα συγκρότημα να μην φοβάται να "ωριμάσει" όσο ακραίο και να ήταν πριν, αρκεί αυτή η "ωρίμανση" να έχει ποιότητα. Χωρίς αμφιβολία το "Unseen" την έχει. Βέβαια κάποιοι θα παρατήσουν οριστικά την μπάντα μετά από μια ακρόαση, αλλά όπως γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις θα βρεθούν κι άλλοι που θα τους κερδίσει η νέα...στυλιστική τους κατεύθυνση. Το σίγουρο είναι ότι αν δεν είσαι κολλημένος θα σε κερδίσει σίγουρα. Όχι "One Kill Wonder" για να σε στριμώξει στον τοίχο, αλλά δίσκος από μπάντα με @@ που εδώ έχει το θράσος να δείξει ότι είναι μεγαλύτερη από το ίδιο το ιδίωμα που ως τώρα πρέσβευε.
1 σχόλια:
Ενα κομματι τους ακουσα μονο κ μου αρεσε πολυ!Προσωπικα δεν με πειραξε η αλλαγη τους απεναντιας τους πηγαινει κ μου αρεσαν σ'αυτον τον πειραματισμο τους...
Δημοσίευση σχολίου