NO MORE HEROES!

Αλίμονο αν μια χώρα έχει ανάγκη από ήρωες. Ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ένας ήρωας που να παλεύει για τα ιδανικά και τις αξίες του, χωρίς να περιμένει να το κάνει κάποιος άλλος για λογαριασμό του. Κανείς δεν θα μας σώσει αν μόνοι μας δεν έρθουμε σε ρήξη με το οικείο.  Ούτε η δημοκρατία, ούτε ο Superman, ούτε ο Κολοκοτρώνης. Η πρώτη είναι αντιπροσωπευτική, άρα δεν συμμετέχεις σε κέντρα αποφάσεων, ο δεύτερος είναι φανταστικό πρόσωπο κι ο τρίτος δεν ζει πια. Καταλαβαίνω την σημασία ύπαρξης ηρώων σε μύθους, την επένδυση της Ιστορίας με ηρωικές πράξεις. Χρειάζονται έμπνευση οι λαοί και παραδείγματα. Αρκεί να μην αποκτούν οι οποιδήποτε ήρωες χαρακτηριστικά που εξυπηρετούν την επικρατούσα αισθητική και ηθική. Η προπαγάνδα δημιουργεί ηρωικά είδωλα με τα οποία δύσκολα έρχεσαι σε σύγκρουση καθώς είναι "καθαγιασμένα" από την κοινωνία. Αν χρειάζεται η κοινωνία ήρωες για να αποκτήσει ειρήνη, αλληλεγγύη μεταξύ των μελών και συνοχή, τότε δεν αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο τα προβλήματά της. Αν οι ηρωικές αφηγήσεις υποκαθιστούν την ουσία, δηλαδή ότι όλοι μπορούμε να είμαστε ήρωες τότε η εξουσία έχει βρει έναν ακόμη σύμμαχο στο να δικαιολογήσει τις σχέσεις που αναπτύσσονται υπό το καθεστώς της.

Αν χρειαζόμαστε έναν ήρωα για να λύσει τα προβλήματά μας σημαίνει πως είμαστε δειλοί. Πως δεν έχουμε τα κότσια είτε ατομικά είτε (ακόμη χειρότερα) συλλογικά να πάμε κόντρα στο ρεύμα. Πως δεν υποστηρίζουμε και έμπρακτα αυτά που πιστεύουμε. Να το πούμε και διαφορετικά; Αφού γνωρίζουμε την κοινωνική αδικία και την χειραγώγηση της καθημερινότητάς μας (έχουμε δηλαδή διαφωτιστεί), αφού λέμε ότι αφυπνιστήκαμε, τι περιμένουμε; Πάντως κανένας ήρωας δεν θα μας σώσει. Όχι άλλοι ήρωες! Περισσότερη λογική και θάρρος.

Posted in: άνθρωπος,φιλοσοφία