ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Ναι, όταν έχεις την ασφάλεια πίσω από την οθόνη εύκολα γράφεις για ευθύνες των άλλων. Μπορείς να κρίνεις τα γεγονότα χωρίς καμία πίεση. Αλλά κι εγώ έχω ευθύνες, όπως έχουμε όλοι για αυτή την κοινωνια. Άλλος μεγαλύτερη κι άλλος μικρότερη. Αν σας τρώω πολύτιμο χρόνο από την πραγματική "ενημέρωση", μπορείτε να στραφείτε σε κάποιο άλλο blog πολιτικού κουτσομπολιού και τηλεοπτικής επικαιρότητας. Αν όμως έχετε διάθεση ν' ακούσετε, τότε μείνετε. Μέσα σας νιώθετε την ανάγκη να ακούσετε κάτι διαφορετικό. Eίμαι σίγουρος γι' αυτό, γιατί κάθε άνθρωπος αναζητά ένα νόημα στην ζωή του. Ο δρόμος μέσα απ' τον οποίο το αναζητεί διαφέρει για τον καθένα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μια φλόγα που οφείλει να κάνει τα πάντα για να την διατηρήσει ζωντανή. Υπάρχει ένας κρίκος που μας συνδέει με το υπόλοιπο Σύμπαν. Όμως αν υποκύψουμε στον υλισμό για τον υλισμό, τότε οι πλαστές ελπίδες που μας προσφέρει θα κουκουλώσουν αυτή την εσωτερική φλόγα.

Γύρω μας πολλά ασήμαντα θέματα παρουσιάζονται ως σημαντικά, άτομα που πουλιούνται φαίνονται ως πετυχημένα. Αλλά δεν είναι αυτή η πραγματικότητα για τον καθένα. Είναι η πραγματικότητα ΤΟΥΣ που μας την πουλάνε όπως κάθε προιόν. Εμείς επιλέγουμε τι θα προσέξουμε, σε τι θα δώσουμε σημασία και τι αξίζει. Το να τιμολογήσουν οι "ειδικοί" τι αξίζει και πόσο είναι το κόστος τους είναι μια παγίδα που μας αποσπά από την ίδια την ζωή. Όλοι αυτοί οι δήθεν είναι απλά μια μύγα που μας ενοχλεί όταν πάμε να ανακαλύψουμε κάτι σημαντικό. Απλά τους αγνοούμε και συνεχίζουμε τον δρόμο μας. Γιατί τέτοιες "μύγες" απλά διώχνουν την διάθεση για στοχασμό και χάνουμε -αν τους δώσουμε σημασία- την ευκαιρία μιας εσωτερικής αφύπνισης.

Ναι το ομολογώ, στο παρελθόν ο θόρυβος από διάφορες "μύγες" με αποσπούσε, αλλά χάρη σε ανθρώπους που με ενέμπνευσαν, μερικά υπέροχα βιβλία και στους ανθρώπους που με αγαπάνε ανακάλυψα την σημασία και την αξία του δώρου της Ζωής. Και ναι, το ομολογώ κι αυτό, θα ψάχνω συνέχεια, μέχρι να εξαφανιστώ από τον κόσμο αυτόν, για τον Άρχοντα των Μυγών...

Posted in: editorial