Όταν το ίντερνετ άρχισε να αποκτά περισσότερο ρεύμα και ξεπέρασε τα όρια μιας μόδας, οι "ειδικοί" το αποθέωναν, λέγοντας πως αυξάνει την εγκεφαλική δραστηριότητα, ότι "γυμνάζει" την αντίληψη όσο αφορά την κατανόηση του κόσμου (αν και λειτουργεί διαφορετικά από τον πραγματικό) και βοηθά την σκέψη να στοχεύει στην σύλληψη γενικών όρων.
Μετά από κάποια χρόνια, πάλι οι "ειδικοί" θέλουν να μας πείσουν πως η υπερβολική χρήση του διαδικτύου προκαλεί κατάθλιψη, ανορεξία, αυπνία, εθισμό και το άτομο απομονώνεται. Αρχικά λοιπόν οι υποθέσεις υποστήριζαν την χρήση του διαδικτύου και τώρα υιοθετούν μια απαισιόδοξη οπτική. Σαφώς η υπερβολική χρήση, όχι μόνο του ίντερνετ, αλλά του οτιδήποτε δεν μπορεί παρά να μην κάνει καλό. Όμως το πρόβλημα δεν είναι το ίντερνετ, ούτε οποιοδήποτε άλλο εργαλείο που καλυτερεύει την ζωή μας. Αυτό που ελάχιστοι ειδικοί συζητούν δημόσια είναι το ότι η χρήση ενός μέσου δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτα (πόσω μάλλον κατάθλιψη) αν δεν υπάρχει μια προδιάθεση. Αν ένα άτομο έχει την τάση να απομονώνεται, θα στραφεί στο διαδίκτυο για "παρηγοριά", αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα ουδέτερο μέσο να καλλιεργήσει τέτοια τάση. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης συνεπάγονται την υπερβολική χρήση του διαδικτύου.
Τα παιδιά που κάθονται ώρες επί ωρών μπροστά σε μια οθόνη παίζοντας παιχνίδια on line δεν επηρεάζονται από το ίντερνετ. Το ίντερνετ αποτελεί γι' αυτά καταφύγιο. Προσπαθούν να διαμορφώσουν την ταυτότητά τους, να αυτοπραγματωθούν και να νιώσουν πως ανήκουν κάπου. Τα αίτια λοιπόν αυτής της κατάστασης δεν βρίσκονται σε ψηφιακά σαλόνια, αλλά στην πραγματική ζωή. Δηλαδή στην οικογένεια και την κοινωνία. Στον τρόπο που έχει μεταλλαχθεί ο ιδιωτικός χώρος και στην μη συμμετοχή στον δημόσιο λόγο. Η παρακμή δεν σε ωθεί να κάνεις πράγματα, η έλλειψη νοήματος στην καθημερινότητα γεννάει παρακμή κι από εκεί πηγάζουν οι νοσηρές συμπεριφορές. Κι όσο δεν ερμηνεύουμε σωστά τέτοια φαινόμενα, τόσο δεν θα μπορούμε να παρέμβουμε και στις δομές που τα γεννάνε.
1 σχόλια:
Πολύ πολύ σωστά! Η κατάθλιψη δεν προκαλείται ποτέ από χρήση ή μη χρήση αντικειμένων. Το διαδίκτυο από μονο του δεν μπορεί να προκαλέσει καμία ζημιά στο οποιοδήποτε άτομο. Είναι εκείνα τα χαρακτηριστικα του ατόμου που το οδηγούν στην εξάρτηση από το διαδίκτυο ή στην κατάθλιψη.
Τα αίτια είναι πάντα συναισθηματικά και πολύ συχνά σχετίζονται με την απώλεια κάποιας συναισθηματικά επενδυμένης είτε ιδέας είτε αντικειμένου είτε προσώπου είτε ακόμα και σκέψης...Αυτό οδηγεί στην κατάλιψη σε συνδυασμό βέβαια και με τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες που παίζουν και αυτοί μεγάλη σημασία στην εκδήλωση μιας τέτοιας παθολογικής κατάστασης.
Η ενοχοποίηση ενός μέσου όπως το διαδίκτυο παίρνει από πάνω μας όλες τις ευθύνες που έχουμε απέναντι στην κατάθλιψη. Με αυτόν τον τρόπο οι γονείς δεν έχουν κανένα μερίδιο και έτσι δεν έχουν αποτύχει ως προς τον γονεικό τους ρόλο, οι ειδικοί θεραπευτές που δεν μπορούν να διαγνώσουν πολλές φορές την πάθηση πόσο μάλλον να την θεραπεύσουν βρίσκουν το απαραίτητο άλλοθι ώστε να μην νιώθουν τελείως ανεπαρκείς, οι καθηγητές βολεύονται με αυτή την ερμηνεία και αρκούνται στην στείρα διδάσκαλία κτλ.
Εν κατακλείδι, ας σταματήσουμε να ψάχνουμε συνέχεια για αποσιοπομπαίους τράγους και ας κοιτάξουμε το κάθε πρόβλημα στα μάτια. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να το λύσουμε!
Πολύ μου άρεσε αυτή η ανάρτηση!
Δημοσίευση σχολίου