ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΣΤΕΙΡΩΣΗ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΩΝ

Ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες προσφέρει σε πρώην και νυν χρήστες ναρκωτικών χρήματα για την εθελοντική τους στείρωση ή ένταξη σε προγράμματα πληθυσμιακού ελέγχου. Το πρόγραμμα Project Prevention, που αρχικά ονομάστηκε C.R.A.C.K. (Children Requiring A Caring Kommunity), ξεκίνησε το 1997 όταν η Barbara Harris, η γυναίκα που το εμπνεύστηκε, υιοθέτησε το παιδί μιας χρήστριας η οποία είχε ήδη δώσει για υιοθεσία πάνω από 5 μωρά από προηγούμενες εγκυμοσύνες. Η ιστορία της μητέρας αυτής την προέτρεψε να ξεκινήσει τον οργανισμό αυτό με το σκοπό να προστατέψει τα παιδιά που γεννιούνται από γυναίκες και άνδρες χρήστες ναρκωτικών – ή ακόμα και πρώην χρήστες – με τον πλέον δραστικό τρόπο: να εμποδίσει τα παιδιά αυτά από το να έρθουν στη ζωή.

Το Project Prevention δίνει 300 δολλάρια σε γυναίκες (και άνδρες) που επιλέγουν να κάνουν ολική στείρωση ή μικρότερα ποσά σε όσους συστήσουν κάποιον γνωστό τους με πρόβλημα εθισμού που θέλει να ακολουθήσει την ίδια διαδικασία. Μέχρι σήμερα 3242 χρήστες έχουν λάβει μέρος, 1226 γυναίκες έχουν υποστεί στείρωση και 35 άνδρες αγγειεκτομή.

Η ιδρυτής του πρότζεκτ έχει περιγράψει με γλαφυρό τρόπο την καθημερινότητα για τις γυναίκες που είναι εθισμένες σε ναρκωτικά όπως το κρακ και η κοκαΐνη και οι οποίες, κατά τα στοιχεία που δημοσιεύει ο οργανισμός, γεννούν κατ’ επανάληψη χωρίς να ενδιαφέρονται για το μέλλον των παιδιών τους. Στόχος του προγράμματος είναι, όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα του, να μειωθεί στο μηδέν ο αριθμός των παιδιών που γεννιούνται εκτεθειμένα σε ναρκωτικές ουσίες. Μεταξύ των σκοπών είναι να μειωθεί το κόστος για τους φορολογούμενους, οι περιπτώσεις που χρήζουν της βοήθειας κοινωνικών λειτουργών και χωρισμού παιδιού και γονέα από τις κοινωνικές υπηρεσίες στο μέλλον.

Το πρόγραμμα έχει δεχθεί επανειλημμένα κριτική από διάφορες οργανώσεις για την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει στις γυναίκες που είναι εθισμένες σε ναρκωτικά και από επιστημονικές ομάδες για επινόηση στοιχείων που προωθούν το πρόγραμμα και στιγματίζουν τους χρήστες.

Διάφοροι μελετητές και δημοσιογράφοι ισχυρίζονται πως το πρόγραμμα σκιαγραφεί το προφίλ της γυναίκας-χρήστριας κρακ και άλλων ναρκωτικών ουσιών κατά τέτοιο τρόπο που στιγματίζει κοινωνικά όχι μόνο τη συμεριφορά αυτή καθ’αυτή αλλά τα ίδια τα πρόσωπα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνουν την ζωή τους. Συνθήκες που για τους χρήστες ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες διαμορφώνονται από έλλειψη πρόσβασης σε μεθόδους αντισύλληψης, βασική ιατρική μέριμνα και μειωμένη ένταξη σε προγράμματα μεθαδόνης. Κάποιοι δεν διστάζουν να κατηγορήσουν το πρόγραμμα μέχρι και για απόπειρες ευγονικής που στοχεύουν σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα και ομάδες του πληθυσμού, όπως οι Αφροαμερικανοί.

Από την άλλη πλευρά, το πρόγραμμα φαίνεται να στοχεύει σχεδόν αποκλειστικά τη ‘μάνα’ ως αποκλειστική υπεύθυνη της ανατροφής του παιδιού και να προστατεύει μόνο το αγέννητο τέκνο χωρίς σε καμία περίπτωση να αναγνωρίζει την χρήστρια ή τον χρήστη ως θύμα. Καμία μερίμνα δεν γίνεται ούτε για τεχνικές μείωσης της βλάβης από την χρήση ναρκωτικών ούτε για την απεξάρτηση των ατόμων αυτών. Στην ουσία, το χρηματικό κίνητρο περαιτέρω ενισχύει την εξάρτηση αυτή καθώς δεν φαίνεται να τους απαγκιστρώνει από τον εθισμό τους παρά μόνο τους προσφέρει την ψευδή εντύπωση ότι έχουν οι ίδιοι/-ες την ευθύνη για την επιλογή αυτή ως δική τους κι όχι ως υποκινούμενη από την ανάγκη να βρουν χρήματα για την επόμενη δόση τους.

Όσο καλές και αν φαίνονται εν πρώτη όψει οι προθέσεις της Harris το πρόγραμμα C.R.A.C.K. ή Project Prevention είναι καταδικασμένο να συνεχίζει να δέχεται τα πυρά για την ακραία λύση που προτείνει και τις απόψεις που πρεσβεύει ιδιαίτερα εξαιτίας των δωρεών που δέχεται από βαθύτατα συντηρητικές οργανώσεις. Η τακτική ‘πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι’ φαίνεται πως έχει απήχηση σε κοινωνικές ομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δεν φαίνεται να αποτελεί την ουσιαστική λύση για το υπαρκτό πρόβλημα των ανθρώπων αυτών που οδηγούνται στο να ‘πουλήσουν’ τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα για 300 δολλάρια.

Η Barbara Harris ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τα παιδιά που γεννιούνται υπό τις συνθήκες αυτές και τα οποία θεωρεί τα μόνα θύματα της κατάστασης που δημουργείται. Η ίδια είναι παντρεμένη με Αφροαμερικανό και είναι η μόνη λευκή σε μια οικογένεια με 10 παιδιά, γι’αυτό και αρνείται κατηγορηματικά τις κατηγορίες περί ρατσισμού. Πολλές χρήστριες στην ιστοσελίδα του προγράμματος επίσης ευχαριστούν το πρόγραμμα γιατί τους έδωσε την ευκαιρία όπως λένε να κάνουν την πρώτη υπεύθυνη κίνηση στη ζωή τους...

Πηγή: Αντιδόγμα

Σχόλιο: Η καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ατομικής ελευθερίας διαφημίζονται και επιβάλλονται στις δημοκρατίες δυτικού τύπου. Η διαφορά μεταξύ ολοκληρωτισμού και δημοκρατίας είναι η ορολογία και οι μέθοδοι επιβολής. Σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς γίνεται μέσω της βίας, αλλά στην αστική δημοκρατία οι πολίτες πείθονται και συναινούν. Μάλλον κάποιοι πιστεύουν πως ένα σύμπτωμα του κοινωνικού αποκλεισμού, όπως η τοξικομανία, μπορεί να εξαλειφθεί με το να εξαλειφθούν οι τοξικομανείς!

Posted in: σύστημα