Τρέχουμε στην δουλειά, τρέχουμε να φύγουμε γρήγορα από αυτήν, ώστε να πάμε γρήγορα σπίτι, να δούμε γρήγορα τηλεόραση, να φάμε γρήγορα, να κάνουμε ένα μπάνιο στα γρήγορα για να βγούμε γρήγορα να δούμε κανέναν άνθρωπο για λίγη ώρα, να πιούμε κανα ποτό στα γρήγορα και να τα πούμε στα γρήγορα, γιατί πρέπει να πάμε σπίτι γρήγορα, για να κοιμηθούμε λίγο, γιατί το ξυπνητήρι θα χτυπήσει, ο ήλιος θα έχει ανατείλει και πρέπει να ετοιμαστούμε γρήγορα για την δουλειά, μια νέα μέρα ξεκίνησε και είναι ίδια με την προηγούμενη.Κινούμαστε σε έναν πολιτισμό όπου όλα γίνονται γρήγορα: Το φαγητό, οι συναναστροφές, ο ύπνος και οδηγούμαστε σε μια κοινωνία μη-σκέψης. Τρέχουμε να προλάβουμε χωρίς να ξέρουμε τι κυνηγάμε ή ποιος μας καταδιώκει. Δεν υπάρχει ο χρόνος, είναι μια νοητική κατασκευή. Είναι ψευδαίσθηση να νομίζουμε πως στο τέλος θα προλάβουμε. Όλη η πραγματικότητα που βιώνει ο καθένας μας είναι μια προβολή από την σκοτεινή αίθουσα του μυαλού. Εμείς είμαστε το πρόβλημα.
Γι' αυτό κάνε και μια στάση. Το μόνο που μένει να φοβόμαστε είναι ο Φόβος. Μην βιάζεσαι, παρατήρησε τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω σου. Δεν είναι απλά ένα πλήθος. Καθένας από εμάς είναι ένα σπάνιο πλάσμα που όμοιό του δεν θα υπάρξει ποτέ. Ούτε καν ο χρόνος δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει fast backward ή pause για να μας προλάβει. Γι' αυτό ας χαρούμε τα δώρα αυτής της ζωής χωρίς άγχος.
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
FAST FORWARD
3 σχόλια:
Μου θύμισες το γνωστό τραγούδι του Κελαηδόνη τώρα.
Εγώ πάντως δεν αδικώ τους ανθρώπους που ζουν Αθήνα, γιατί λόγω αποστάσεων πρέπει να περνάνε πολλές ώρες στο αυτοκίνητο, στο μετρό/ηλεκτρικό, στο λεωφορείο/τρόλευ
Μένω επαρχία και όσες φορές κατέβηκα Αθήνα, πραγματικά με πιάνει μια πλήξη, μία πίεση ψυχολογική. Δεν μπορώ να παραμείνω για πάνω από μια βδομάδα εκεί κάτω.
Αυτό το άγχος πια! Καρκίνωμα έχει γίνει! Η αλήθεια είναι πως και εγώ σε αυτή την κατηγορία ανήκω γιατί δε με παίρνει να κάνω αλλιώς. Η δουλειά μου είναι τόσο μακριά που ένα πεντάλεπτο καθυστέρησης ισοδυναμεί με αρκετή αργοπορία σ'αυτήν. Επίσης η δουλειά μου δεν μ'αρέσει οπότε όταν έρχεται η μεγάλη στιγμή του σχολάσματος, τρέχω για να φύγω στην κυριολεξία! Άλλωστε όσο γρηγορότερα φτάσω σπίτι τόσο περισσότερο χρόνο θα έχω για να κάνω αυτά που θέλω και με ευχαριστούν...
Ούτε εμένα μου αρέσει όλη αυτή η πίεση απλά πολύ φοβάμαι πως στις περισσότερες των φορών δεν είναι μόνο στο μυαλό μας. Η μέρα έχει μόνο 24 ώρες δυστυχώς και μέσα σ'αυτές εάν εργάζεσαι και θες να έχεις και προσωπική ζωή πρέπει να τρέχεις!
Πως μπορεί να αλλάξει αυτό δεν έχω ιδέα. Μάλλον με προσωπικές προσπάθειες του καθενός μας.
Πρέπει ο καθένας μας να βρει έναν τρόπο να ελευθερωθεί από τα δεσμά του. Δεν είναι εύκολο αλλά σίγουρα αξίζει να χαλάσεις μια ζωή για να το επιτύχεις.
Lukofws όντως οι αποστάσεις και το κυκλοφοριακό είναι μεγάλα προβλήματα. Η αλήθεια είναι πως η πίεση στην Αθήνα και ο τρόπος ζωής σε κάνουν να τρέχεις. Γι' αυτό οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν και να αφιερώσουν χρόνο σ' αυτά που τους αρέσουν. Καλύτερα εκτός Αθηνών.
Magy, δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με τον τρόπο που ζουν. Αλλά δεν έχουν χρόνο (άντε πάλι) να βρουν τρόπους διαφυγής κι όταν το κάνουν, σκέφτονται πως έχουν να πληρώσον λογαριασμούς...
Δημοσίευση σχολίου