Όχι δεν λέω αυτούς στο κλασικό έργο του Ίψεν, ούτε τους trendy του Twilight, ούτε καν για αυτούς που υπάρχουν στα splatter movies. Αυτοί κρύβονται με το φως του ήλιου, μπορείς να βρεις την κρυψώνα τους όταν κοιμούνται και το πολύ-πολύ να σε δαγκώσουν και να γίνεις όμοιός τους. Μιλάω γι' αυτούς που περπατούν ανάμεσά μας, που κυκλοφορούν με το φως του ήλιου άφοβα, που δεν κοιμούνται σε φέρετρα και κρύπτες, που δεν μπορούμε να τους παλουκώσουμε στην καρδιά για να πεθάνουν. Αυτοί οι βρικόλακες, μόλις αισθανθούν δυνατοί αναζητούν κι άλλο αίμα. Δεν χορταίνουν ποτέ. Που μπορείτε να τους δείτε για να πιστέψετε στην ύπαρξή τους; Σε τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Εκεί πείθουν πως θα μας δαγκώσουν λίγο, θα πιουν μόνο για να τραφούν, αλλά δεν πρόκειται να μας χαρίσουν αθανασία. Ούτε αυτοί είναι αθάνατοι. Απλά άπληστοι. Και κάτι μου λέει πως αυτή την στιγμή σχεδιάζουν καινούρια μοιρασιά.
Tελικά πιστεύετε στους βρικόλακες; Μικρή σημασία έχει. Αυτοί πιστεύουν σε εσάς.
1 σχόλια:
Ωραιότατος παραλληλισμός! Μας έχουν ρουφήξει το αίμα στην κυριολεξία και ακόμα δεν έχουν χορτάσει, αυτό είναι και το τρομερό της υπόθεσης. Τουλάχιστον οι βρικόλακες στις ταινίες ή στα βιβλία μετά από λίγο χορταίνουν. Στην πραγματικότητα όμως ο κορεσμός δεν έρχεται ποτέ! Θέλουν συνέχεια κ άλλο...
Δημοσίευση σχολίου