Οι Therion φτάνουν αισίως στον 13ο δίσκο τους! Από τους Σουηδούς πάντα οι απαιτήσεις είναι υψηλές, ενώ ο Christofer Johnson πρέπει δικαίως να θεωρείται από τους καλύτερους σύγχρονους συνθέτες. Ο τρόπος που οι Therion παντρεύουν το metal και το rock με την κλασική μουσική είναι απαράμιλλος. Στο "Sitra Ahra" πραγματεύονται -ως συνήθως- μυστικιστικά θέματα, αυτή την φορά για τον αντίκοσμο, την Άβυσσο και την άλλη πλευρά της δημιουργίας, όπου κατοικούν οι δαιμονικές δυνάμεις. Το κέλυφος στο εξώφυλλο συμβολίζει τις άδειες υπάρξεις που υπήρχαν σε άλλους κόσμους πέρα από τον δικό μας και που γέμισαν από μέρος της ενέργειας του Θεού. Όσο αφορά το μουσικό μέρος, αρχικά μπορώ να πω ότι με ξένισε, -αλλά όπως και κάθε δίσκος τους θέλει ακροάσεις- όμως μπορώ να πω ότι είναι ο πιο απαιτητικός τους δίσκος. Έχει ποικιλία ήχων και διαθέσεων.
Για άλλη μια φορά χρησιμοποιούνται πολλά όργανα, όπως βιολιά, cellos, τρομπέτες, horns, τρομπόνια, όμποε, διάφορα κρουστά, πιάνο, hammond μέχρι και φλαόυτο. Οι χορωδίες είναι έξυπνα στημένες και η ατμόσφαιρα θυμίζει δεκαετία '70, ενώ αρκετά doom περάσματα, δίνουν τόνο μιας παλαιότερης εποχής. Οι σοπράνος και οι τενόροι δίνουν κλίμα μεγαλείου, οι μελωδίες είναι περίπλοκες και τεχνικές μα και πιο προσιτές πλέον. Η prog αντίληψη είναι εμφανής σε όλες τις συνθέσεις. Ο Snowy Swan και o Linnea Vikstrom (πρώτος τραγουδιστής των Candlemass) ταιριάζουν απόλυτα με την ατμόσφαιρα των συνθέσεων, όπως και τα γυναικεία φωνητικά. Το "Sitra Ahra" είναι συμφωνικό με την χορωδία να απαγγέλει τον τίτλο, το "Kings of Edom" έχει κάποια prog\rock στοιχεία, το "Unguentum Sabbati" γίνεται πιο βαρύ με το πέρασμα στην μέση να θυμίζει το θέμα από το "Φάντασμα της Όπερας", στο "Land of Canaan" η folk ατμόσφαιρα και ο τενόρος δημιουργούν περίεργη ατμόσφαιρα. Η συνέχεια με το "Hellequin" το οποίο είναι πολύ θεατρικό τραγούδι, αλλά ίσως και η πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου. Το "2012" είναι πιο πιασάρικο, ενώ το "Cu Chulainn" μακάρι να έλειπε. Από εδώ και κάτω το "Sitra Ahra" μας δίνει τις καλύτερες συνθέσεις του. Το "Kali Yuga III" πιστοποιεί ότι όποιο τραγούδι των Therion έχει αυτόν τον τίτλο είναι φοβερό, το "The Shells Are Open" είναι υποβλητικό και με μια doom\εκκλησιαστική ατμόσφαιρα, το "Din" γκαζώνει με τα black φωνητικά να ταιριάζουν απόλυτα και να καταλήγει σε ένα απειλητικό refrain που θυμίζει το μουσικό θέμα "Camina Burana". Ο δίσκος κλείνει με το "Children of the Stone", όπου οι ακουστικές κιθάρες και το hammond, αλλά και η παιδική χορωδία ρίχνουν με μελαγχολικό τρόπο την αυλαία.
Το "Sitra Ahra" δεν είναι εύκολος δίσκος. Αντιθέτως θέλει πολλές ακροάσεις, αφού οι πολύπλοκες συνθέσεις και η μουσική ποικιλία του, δεν αφομοιώνονται με την μία. Δεν είναι ο καλύτερος δίσκος τους, αλλά σε σχέση με τους 3 προηγούμενους παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον, ενώ σε συνδυασμό με τους στίχους, σε προκαλεί να τον εξερευνήσεις. Αν το "Sitra Ahra" κυκλοφορούσε υπό άλλο όνομα θα μιλάγαμε για αριστούργημα. Οι Therion δεν γίνεται να βγάλουν κακό δίσκο, η ποιότητα παραμένει υψηλή και το όλο στήσιμο είναι πιο doom και '70s. Υποδειγματική και η παραγωγή. Πολύ καλός δίσκος που αν και σε ξενίζει αρχικά, σου μένουν μελωδίες στο μυαλό και θες να τον ξανακούσεις κάθε φορά.
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
THERION-SITRA AHRA
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου