Πάντα ένας δίσκος των Dimmu Borgir αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικά όταν πριν λίγο καιρό δύο από τα μέλη τους αποχώρησαν αφήνοντας ερωτηματικά για τον μετέπειτα ήχο των Νορβηγών. Ο λόγος για τους Vortex (μπάσο\καθαρά φωνητικά) και Mystis (πλήκτρα) οι οποίοι προσέφεραν σημαντικά στην ταυτότητα του γκρουπ. Όμως όπως φαίνεται ο Shagrath είναι αρκετά εγωιστής για να θεωρήσει σημαντική την απώλεια των δύο μουσικών και έβαλε να αποδείξει πως οι Dimmu Borgir μπορούν να τα καταφέρουν το ίδιο καλά ανεξαρτήτως προσώπων. Έτσι την θέση του Vortex πήρε έστω και για μόνο αυτό το άλμπουμ ο Snowy Swan, γνωστός από την θητεία του στους Therion και στα πλήκτρα ο Gerlioz. Επίσης ο νέος drummer που αντικατέστησε τον Hellhammer (που επίσης αποχώρησε) είναι ο Daray των deathsters, Vader. Το "Abrahadabra" ακούγεται σαν μια πιο συμφωνική έκδοση του "Death Cult Armageddon". Η ορχήστρα χρησιμοποιείται περισσότερο απ' οποιονδήποτε δίσκο τους.
Σαν μια πρώτη εντύπωση ο δίσκος ακούγεται υπερφορτωμένος από τα συμφωνικά στοιχεία, τα πλήκτρα σαφώς έχουν μειωμένο ρόλο, ενώ τα blastbeats δίνουν και παίρνουν, όμως μοιάζουν πλέον απλά μέρος της μουσικής. Σημαντικός είναι ο ρόλος του Swan όπου τα καθαρά του φωνητικά είναι διαφορετικά αλλά δίνουν μια πιο "τρελή" χροιά και δένουν άψογα με αυτά του Sagrath. Τα riffs σε κάποια σημεία είναι εξαιρετικά, αλλά σαφώς η ορχήστρα και οι χορωδίες είναι που αποτελούν το κύριο υλικό της μουσικής τους. Η ατμόσφαιρα είναι κινηματογραφική, μεγαλειώδης και σε σημεία επική. Πραγματικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά σ' αυτό το σημείο, ενώ η παραγωγή είναι υποδειγματική.
Το ξέρω ότι πολλοί κατηγορούν τους Dimmu Borgir για ξεπούλημα, για εμπορευματοποίηση της μουσικής τους και ότι δεν είναι "true black". Αυτά είναι αστειότητες. Μπορώ να πω ότι είναι ο δίσκος που μοιάζει περισσότερο από τους τελευταίους τους στο παλιότερο υλικό τους κι ας είναι πιο πομπώδης. Το "Abrahadabra" μεγαλώνει μέσα σου όσο το ακούς και έχει αρκετά καλά τραγούδια. Το "Xibir" είναι μια ατμοσφαιρική εισαγωγή που σε οδηγεί στο "Born Treacherous" που θυμίζει λίγο τραγούδια από το "In Sorte Diaboli". Το "Gateways" είναι εξαιρετικό σαν ενορχήστρωση με την τραγουδίστρια των Djerv να συμμετέχει και να δίνει μια νότα μεγαλείου, ειδικά στο τελευταίο λεπτό. Από τις καλύτερες μελωδίες που έχουν γράψει. Το "Chess With the Abyss" σε πάει πίσω σε εποχές "Spiritual Black Dimensions", το "Dimmu Borgir" είναι το τραγούδι που βασίζεται περισσότερο απ' όλα στην ορχήστρα και θα μπορούσε να είναι ραγούδι των Nightwish! Στο "Ritualist" η μυστικιστική εισαγωγή οδηγεί σε ένα τραγούδι που είναι πιο κοντά στις φόρμες του black metal, ενώ η μπάσα φωνή του Swan είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη. Ανεβαίνουν οι ταχύτητες λίγο και θυμίζει κι αυτό "Spiritual Black Dimensions". Στο "The Demiurge Molecule" δοκιμάζονται διάφορα στις φωνητικές γραμμές ενώ το κλείσιμό του έχει κάτι από "Puritanic Euphoric Misanthropia". Το "Α Jewel Traced Through Coal" και "Renewal" συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο και νομίζω πως ο Swan και η soundtrack-ική ατμόσφαιρα τα σώζουν από την μετριότητα. Καθόλου άσχημα. Η τελευταία σύνθεση, "Endings and Continuations" είναι εξαιρετική για κλείσιμο, αφού η ατμόσφαιρα που έχτισαν σε όλο τον δίσκο βρίσκει εδώ την κορύφωσή της. Κι εδώ η σκιά του "Spiritual Black Dimensions" πέφτει βαριά και συμπληρώνει με το παζλ με ένα ενδιαφέρον κομμάτι. Στην σκοτεινιά συμμετέχει και ο Garm (Ulver, Arcturus).
Πολλοί θα "αφορίσουν" για άλλη μια φορά τους Νορβηγούς που φαίνονται δυνατοί και σίγουρα δεν θέλουν ν' αλλάξουν. Προσωπικά θεωρώ αρκετά διασκεδαστικό αυτό που κάνουν και το "Abrahadabra" είναι ακόμη ένας δίσκος που εντυπωσιάζει. Ναι οι Dimmu Borgir δεν ακολουθούν τον κλασικό black ήχο, ούτε φαίνεται να νοιιάζονται γι'αυτό. Σαφώς οι αδύναμες στιγμές δεν λείπουν, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι υποσχόμενο και για το μέλλον. Το στιχουργικό concept έχει να κάνει με τον αντίκοσμο και η ατμόσφαιρα είναι πειστική. Υπερπαραγωγή που θα μπορούσε να είναι παραγωγή του Hollywood. Πραγματικά majestic black metal. Οι πύλες της Κόλασης άνοιξαν ξανά, τι κι αν ο διάβολος λείπει για δουλείες. Μπείτε άφοβα.
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010
DIMMU BORGIR-ABRAHADABRA
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου