Όλα για να λειτουργήσουν χρειάζονται φόρτιση. Βάζω το κινητό όταν η μπαταρία κοντεύει να εξαντληθεί, το λαμπάκι της οθόνης του υπολογιστή ανάβει όταν βρίσκεται σε αναμονή. Το ρολόι λειτουργεί με μπαταρία που απλά την αλλάζεις για να συνεχίσει να δείχνει την ώρα. Η μπαταρία στο καπό του αυτοκινήτου είναι σαν την καρδιά του για να συνεχίσει να κινείται. Ο πολιτισμός μας ξεγελιέται επειδή τα υλικά αντικείμενα μπορούν να παρατείνουν την διάρκεια ζωής τους με το να τα βάλεις στην πρίζα ή να τους αλλάξεις μπαταρία.
Tα τεχνολογικά είδη έχουν την δυνατότητα αθανασίας αλλάζοντάς τους κάποια από τα μέρη τους ή έστω αυτή της ανακύκλωσης ώστε να μετατραπούν σε κάτι νέο. Θα υπάρχουν και όταν δεν θα υπάρχουμε εμείς, έστω και άψυχα. Θα λειτουργούν χωρίς κανέναν σκοπό υπό διαφορετικές μορφές. Ο άνθρωπος όμως είναι φθαρτός, δεν "παίρνει μπαταρίες" (κι ας λέει μετά από διακοπές "γέμισαν οι μπαταρίες μου"), ούτε "φορτίζει", δεν μπορεί να ανακυκλωθεί, ούτε να λειτουργεί χωρίς κάποιο σκοπό ή ακόμη χωρίς ελπίδα. Και σ' αυτό συνοψίζεται η τραγικότητα (και η γοητεία) της ύπαρξής του.
1 σχόλια:
Προσωπικά για να "γεμίσω τις μπαταρίες μου" χρειάζομαι μια ζωή χωρίς την δουλεία του 8ώρου και τον πενιχρό μισθό των 700 ευρώ που θεωρείται και πολύς!
Πως το καταφέρνεις όμως κάτι τέτοιο; Πως μπορείς να καταφέρεις η "μπαταρία" σου να διαρκεί αν όχι περισσότερο να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα ζωής;
Δημοσίευση σχολίου