KAMELOT-POETRY FOR THE POISONED

Οι Kamelot είναι από τις καλύτερες μπάντες την τελευταία δεκαετία αφού έχει δημιουργήσει όμορφους δίσκους όπως το "Black Halo" και "Ghost Opera" και δημιουργεί άλλον έναν φέτος. Oι Σουηδοί κατάφεραν να ξεφύγουν από τα κλισέ του power metal προσφέροντας συμφωνική μουσική με θεατρικότητα και συναίσθημα που πλάθει εικόνες στο μυαλό του ακροατή. Το "Poetry for the Poisoned" συνεχίζει στα ίδια επίπεδα ποιότητας με τους προκατόχους του, βρισκόμενο ένα "κλικ" πιο κάτω από το "Black Halo" και με το "Ghost Opera" να το κοντράρει. Αλλά φαίνεται πιο σκοτεινό και από τα δύο. Είναι ένα βήμα προς διαφορετική κατεύθυνση, διατηρώντας βασικά στοιχεία του ήχου τους.

Ο δίσκος ξεκινά με το "The Great Pandemonium" που συμμετέχει και ο "Speed" των Soilwork στα φωνητικά, τραγούδι που θυμίζει το "March of Mephisto". To "If Tomorrow Came" έχει κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία και ωραίες μελωδίες και στο "The Zodiac" έχουμε ντουέτο με τον Jon Oliva, σε μια ενδιαφέρουσα σύνθεση. Το "Hunter's Season" έχει ωραίες μελωδίες κι αυτό, με τον δικό μας Gus G να συμμετέχει με ένα solo. Στο "House on a Hill" η Simone των Epica ξανασυναντιέται με τον Roy Khan όπως στο "The Haunting" σε ένα ρομαντικό ντουέτο, ενώ το "Necropolis" είναι ένα mid tempo τραγούδι με κάποια ανατολίτικα στοιχεία. Το "My Train of  Thoughts" αποτελεί προσωπική αδυναμία, αφού μπορώ να φανταστώ μια θεατρική σκηνή με το συγκρότημα να παίζει και με ηθοποιούς να ερμηνεύουν. Καλό και το ατμοσφαιρικό, "Seal of Woven Years" ενώ στην τετραλογία "Poetry for the Poisoned" που συμμετέχει ξανά η Simone, οι Kamelot δείχνουν τις  progressive ανησυχίες τους σε μια σύνθεση με ποικιλία. Το "Once Upon a Time" ταιριάζει απόλυτα για κλείσιμο του δίσκου και είναι ίσως το πιο power τραγούδι.

Αυτό που μου αρέσει στους Kamelot είναι η παραμυθένια ατμόσφαιρα και ο αφηγηματικός χαρακτήρας των τραγουδιών τους. Οι κιθάρες είναι μελωδικές και "τρυφερές", τα πλήκτρα προσφέρουν πολύ στην μαγεία της μουσικής τους, ενώ ο Khan με την κρυστάλλινη φωνή του ακούγεται συναισθηματικός όσο χρειάζεται για να σου κόψει την ανάσα, αλλά όχι μελό. Τα χορωδιακά περάσματα βγάζουν ένα εξυψωτικό συναίσθημα ενώ στα συν είναι και οι ποιητικοί στίχοι. Το εξώφυλλο είναι ασυνήθιστο για τους Kamelot και το επιμελήθηκε ο Seth. Το "Poetry for the Poisoned" δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των Σουηδών, αλλά τους κρατά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αφού η ομορφιά της μουσικής τους δεν συναντάται συχνά και με συνέπεια στις μέρες μας.

RATING: 7\10

Posted in: album reviews,music,power,progressive,symphonic