Έξι χρόνια σιωπής ήταν πολλά. Πολλοί πίστεψαν ότι δεν θα ακούσουμε νέα τραγούδια απ' αυτούς ξανά. Οι Nightfall είναι από τις σημαντικότερες (και καλύτερες) μπάντες της ελληνικής σκηνής. Ένα συγκρότημα που πάντα ήταν απρόβλεπτο, ακολούθησε διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις και πάντα διέφερε για τους καυστικούς του στίχους. Και μόνο η αναγγελία πως θα κυκλοφορήσουν νέο δίσκο με έβαλε στην πρίζα. Ο τίτλος του άλμπουμ αρκετά αινιγματικός, ενώ το εξώφυλλο είναι ίσως το καλύτερο που έχουμε δει στην δισκογραφία τους. Συν το γεγονός πως υπέγραψαν συμβόλαιο με την Metal Blade, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον χώρο. Οι οιωνοί ήταν λοιπόν με το μέρος των Nightfall, οι οποίοι κάνουν μεγάλη επιστροφή. Κανείς δεν περιμένει σαφώς, να αλλάξει αυτός ο δίσκος τον κόσμο, όσοι όμως τους παρακολουθούν ήδη έχουν ενθουσιαστεί.
Πως ακούγονται οι Nightfall εν έτει 2010; Death κυρίως με black καταβολές, βουτηγμένο στο παρελθόν του συγκροτήματος, εποχής "Athenian Echoes". Αυτοί που γούσταραν τους Nightfall για τις gothic αλχημείες του "Diva Futura" και την ατμοσφαιρική προσέγγιση του "I Am Jesus" ίσως νιώσουν ξένοι εδώ, ενώ οι παραδοσιακοί death-άδες μπορεί να μην θέλουν την ατμόσφαιρα του "Astron Black.....". Το άλμπουμ έχει ποικιλία, φοβερές βαριές κιθάρες που όταν θέλουν μας χαιδεύουν μελωδικά και ορισμένα επιβλητικά ορχηστρικά μέρη που δίνουν μια επική ατμόσφαιρα στις συνθέσεις. Που και που λοξοκοιτάει και στην heavy διάθεση του "Lesbian Show". Με λίγα λόγια, όλη η μουσική τους πορεία συνοψίζεται λιτά και περιεκτικά.
Το ομώνυμο είναι κλασικό death ξέσπασμα με τα πλήκτρα στο βάθος να δίνουν "χρώμα", το "Astronomica\Saturnian Moon" με το refrain-απαγγελία συνεχίζει πολύ καλά. Το "Astra Planeta\We Chose the Sun" έχει την ίδια ατμόσφαιρα με τα 2 προηγούμενα, αλλά το "Ambassador of Mass" είναι ένα αμιγώς death κομμάτι. Στο "The Criterion" η ατμόσφαιρα έχει τον κύριο λόγο χωρίς να λείπουν μερικά όμορφα leads, ενώ ο ρόλος των πλήκτρων είναι ουσιαστικός. Το "Asebeia" ακολουθεί το ίδιο μοτίβο, το "I-I" είναι ένα ταξιδιάρικο ακουστικό ιντερλούδιο που μας οδηγεί στο καταιγιστικό "Archon Vasileus". Τα εφιαλτικά πλήκτρα στο "Proxima Centauri\Dead Bodies" στοιχειώνουν όλο το τραγούδι, το "The Thirty Tyrants" doom-ίζει κι έχει ένα πομπώδες refrain και ο επίλογος του "Epsilon Lyrae" αρμόζει για κλείσιμο. Εξαιρετική η κιθαριστική δουλειά.
Οι στίχοι είναι έντονα φιλοσοφικοί και έχουν να κάνουν με την εσωτερική αναζήτηση, τις επιλογές που κάνουμε στην ζωή, το αέναο ταξίδι του ανθρώπου, μέχρι την κίνηση των ουράνιων σωμάτων και τον τρόπο που επηρέασαν τον πολιτισμό. Σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο στο σύνολο. Επίσης η επιρροή από την ελληνική ιστορία είναι ταιριαστή και ταιριάζει με τον χαρακτήρα της μπάντας. Οι αλλαγές στο line up του συγκροτήματος ήταν πολλές και πάλι, ελπίζω να παραμείνει σταθερό γιατί οι Nightfall μπορούν για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Μόνο ο Ευθύμης Καραδήμας έχει μείνει από την αρχή, ο οποίος βρυχάται όπως παλιά και δοκιμάζει κι άλλα πράγματα με την φωνή του. Το rhythm section είναι μεστό και αφήνει την μουσική να "μιλήσει". Πραγματικά το "Astron Black and the Thirty Tyrants" έχει έναν απελευθερωτικό χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα επιθετικό, εσωτερικό και αρμονικό, μα και ογκώδες. Συνδυάζει διαφορετικές δομές, υπό την φιλοσοφία των Nightfall. Δίσκος με προσωπικότητα που πιστοποιεί το στοιχείο του απρόβλεπτου των Nightfall. Ας ελπίσουμε πως δεν θα περιμένουμε άλλα τόσα χρόνια για να ακούσουμε νέο δίσκο.
Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010
NIGHTFALL-ASTRON BLACK AND THE THIRTY TYRANTS
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου