Η διασκέδαση μεταφέρει μια ιδεολογία σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, περί "απλής ελαφρότητας". Όλο και περισσότεροι ασπάζονται την αλήθεια των media, των ειδώλων, της πλαστικής μουσικής. Αυτά τα προιόντα του λαικού πολιτισμού μεταφέρουν αξίες και αντιλήψεις σχετικά με το πως πρέπει να βλέπει κάποιος τον κόσμο και τι σκέψεις πρέπει να κάνει με αυτή την προκατασκευασμένη οπτική. Ειδικά η τηλεόραση και η μουσική, η μόδα και τα "πρέπει" συνηθίζουν το άτομο σε μια συγκεκριμένη θέαση του κόσμου. Το εκπαιδεύουν να δέχεται τις "αλήθειες" τους ως την μία αλήθεια. Μεγαλώνοντας σε ένα σύστημα απάτης και "τύφλωσης" του εσωτερικού ματιού, όπου όλοι σε σπρώχνουν να μείνεις πιστός στον προγραμματισμό σου, το άτομο νομίζει πως αυτός ο κόσμος είναι ο πραγματικός και ο αξιοπρόσεκτος.
Έτσι το άτομο μαθαίνει να βλέπει τον κόσμο όπως εκείνο είναι ή όπως οι άλλοι είναι, αλλά όχι τον κόσμο στην ολότητά του. Αυτός που μπορεί να ελέγχει την πληροφορία, μπορεί να μεταπλάθει την πραγματικότητα. Η τηλεόραση είναι το +1 μέλος στην οικογενειακή εστία, αυτή που προετοιμάζει ψυχολογικά τους ανθρώπους να καταναλώνουν, να μιμούνται άκριτα, να προσκυνούν τυφλά και να παρακινούν και τους διπλανούς τους να κάνουν το ίδιο. Η διασκέδαση από την άλλη και η βιομηχανία που έχει στηθεί γύρω της, διαμορφώνουν τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε το άτομο να δεχτεί το μήνυμα. Δηλαδή, χαλαρότητα, μαλθακότητα, απάθεια. Μοιάζει αρκετά με την διαδικασία του υπνωτισμού. Έτσι δημιουργούνται οι βάσεις για την ομοιομορφία στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς.
Έτσι, όποιος έχει "γυμνάσει" το μυαλό του να δέχεται την προώθηση προιόντων (κάθε είδους), δεν δυσκολεύεται στο να δέχεται με τον ίδιο τρόπο (σαν πρόβατο δηλαδή) και τις ιδέες κάθε προπαγανδιστή. Και στις δύο περιπτώσεις, μια ιδέα εμφυτεύεται που έχει συγκεκριμένο "χρώμα", "αρωμα" και "σχήμα" για όλους, ενώ οι περισσότεροι θα αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο απέναντί της. Έτσι σημαίνει πως έχουν εναρμονιστεί με την κυρίαρχη ιδεολογία και την αισθητική της μαζικής κουλτούρας. Η κοσμοθεωρία της διασκέδασης έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την κοινωνία και την πολιτική, αλλά και το αντίθετο. Δηλαδή η μετατροπή της πολιτικής σε θέαμα, παραπέμπει στην διασκέδαση και υπενθυμίζει στο άτομο, πως πρώτος του σκοπός είναι να καταναλώνει.
1 σχόλια:
Συμφωνώ!Σοβαρά θέματα ντύνονται με ελαφρότητα και αντιμετοπίζονται πολλές φορές επιπόλαια μόνο και μόνο για να τα αποδυναμώσουν και να μας αποθαρρύνουν απ'το να ασχοληθούμε μαζί τους ή να τους δώσουμε την βαρύτητα που θα'πρέπε...
Ακόμα και η πολιτική που έχει ταυτιστεί εντέχνως από τα ΜΜΕ με τους πολιτικούς που στην πλειοψηφία τους είναι γελοίοι και ανίδεοι και θα ταιριάζανε καλύτερα σε κάνα χαμηλού προυπολογισμού σίριαλ, έχει ως αποτέλεσμα την αποθαρρύνση των πολίτών απ'την ενεργή ενασχόληση με αυτήν.
Όλα γυρίζουν γύρω από την διασκέδαση και απ'το να περνάμε καλά! Τα υπόλοιπα ή δεν προβάλλονται ή δεν τους δίνουμε σημασία.
Δημοσίευση σχολίου