NEOΕΛΛΗΝΙΚΟ STRIPTEASE

Μάθαμε στο "κοίτα την δουλειά σου", "να βολευτείς", στην καφετέρια, στην Μύκονο, στην παπαγαλία του σχολείου, στην αντίληψη πως ο κόσμος κινείται γύρω από την Ελλάδα. Γίναμε νεόπλουτοι, χορεύοντας σε "in" clubs για να μας τραβήξουν κάμερες, κάναμε business με την αναξιοπρέπεια, δείχνοντας τον απύθμενο επαρχιωτισμό μας. Μας ένοιαζε το στόλισμα κι όχι η ουσία. Χειροκροτήσαμε επιθεωρήσεις και talk shows, περιμένοντας κάποιον να μας δείξει έναν δρόμο, ακόμη κι αν αυτός είναι ο Λαζόπουλος!Χορτάσαμε "επαναστάτες", "πλούσιους που μας τα τρώνε", "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια", life style τσουτσέκια. Ξεγυμνωθήκαμε επειδή δεν έχουμε κουλτούρα, παιδεία, προβληματισμούς. Παπαγαλίζαμε τηλεοπτικές ατάκες, υιοθετούσαμε τηλεοπτική αισθητική, νοοτροπία big brother. Αποθεώσαμε τον κάθε ανύπαρκτο. Και τώρα; Ξυπνήσαμε μέσα σ' έναν εφιάλτη. Τόσα χρόνια κράζαμε τον νεοελληνικό τρόπο ζωής και δεν κάναμε τίποτα να τον αλλάξουμε.

Ξαφνικά, ενώ τόσα χρόνια ζούσαμε καθενας για την πάρτη του, θέλουμε να δράσουμε συλλογικά. Μα πως θα γίνει αυτό, με κβαντικό άλμα; Χρειάζεται μια νέα κουλτούρα, ένας νέος κώδικας αξιών, να παράγουμε πολιτισμό και να δημιουργήσουμε παιδεία. Μέσα από τον πολιτισμό παράγεις "εργαλεία" και "όπλα". Να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία και την επιστήμη. Αλλά αν δεν βρεθούμε πάλι μεταξύ μας, αν δεν αποκτήσουμε αλληλεγγύη και γνώση, δεν μπορούμε να δράσουμε ώριμα και υπεύθυνα. H αντίληψη για τον κόσμο που είχαμε ως τώρα μας οδήγησε εδώ. Όσο απαισιόδοξο ή χρονοβόρο κι αν φαίνεται, αν οι άνθρωποι δεν γίνουν ανεξάρτητοι στην σκέψη, ώριμοι συναισθηματικά και δεν δημιουργήσουν νέες μορφές οικονομίας μέσα από την συνεργασία, δεν πρόκειται να μας σώσει κανένας από μηχανής Θεός.

Όπως και στην φύση, έτσι και στα κοινωνικά συστήματα, ότι δεν ανανεώνεται πεθαίνει. Και το παγκόσμιο σύστημα έχει φτάσει στο τέλος της εξέλιξής του, δεν μπορεί ν' ανανεωθεί. Ακόμη μιλάμε και κινούμαστε με όρους που εφαρμόζονταν πριν 2 αιώνες: Η αντίληψη για την εργασία, η παραγωγή του χρήματος και η ταξική διαστρωμάτωση, είναι ακόμη στοιχεία του κόσμου μας, απομεινάρια ενός απαρχαιωμένου κόσμου. Και μέσα σ' αυτό η Ελλάδα πρέπει να γλιτώσει από έναν Μεσαίωνα. Μόνο που τόσα χρόνια καλομαθημένοι, δύσκολα ν' αλλάξουμε γρήγορα συνήθειες. Κι όμως υπάρχει μέλλον, αρκεί να διατηρήσουμε τα όνειρά μας ζωντανά. Παρόλη την γύμνια μας, υπάρχουν άνθρωποι με ποιότητα και κουλτούρα, νέοι που θα ενηλικιωθούν, σκοτώνοντας συμβολικά τις προηγούμενες γενιές.

Posted in: κοινωνία