Οι Bleeding Through είναι η πρώτη μπάντα στο metalcore που προσέθεσε πλήκτρα. Στο "Declaration" έκαναν μια δήλωση, η οποία ακούγεται το ίδιο δυνατή στο νέο ομώνυμο άλμπουμ τους. Έχουν αρκετά thrash στοιχεία, ενώ οι black αλα Dimmu Borgir πινελιές δίνουν έναν κινηματογραφικό χαρακτήρα στην μουσική τους. Έχουν έναν δικό τους ήχο που συνεχώς εμπλουτίζουν χωρίς να ασχολούνται με το τι πουλάει. Ο δίσκος είναι καταιγιστικός, με τραγούδια σαν το "Anti-Hero" που ανοίγει φουριόζο, το "Your Abandonment", το "Fifteen Minutes" και το "Salvation Never Found", όπου τα υψηλών οκτανίων riffs συνοδεύονται από ορχηστρικά πλήκτρα και συναυλιακά refrains, μερικά εκ των οποίων με μελωδικά φωνητικά. Το "Breathing in the Wrath" έχεi ένα εξαιρετικό solo για κλείσιμο και το "This Time Nothing Is Sacred" θα μπορούσε να είναι των Dimmu Borgir. Οι Slayer όλο και κάπου βολτάρουν όταν οι ταχύτητες ανεβαίνουν, ενώ τα blastbeats δίνουν άλλη δυναμική. Στο "Distortion, Devotion" δοκιμάζουν να πειραματιστούν λίγο ενώ τα καθαρά φωνητικά δίνουν έναν πιο δραματικό τόνο για επίλογο.
Τα μελωδικά φωνητικά είναι μειωμένα σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους και κάποια ηλεκτρονικά σημεία κάνουν που και που την εμφάνισή τους. Η παραγωγή είναι καθαρή και δυνατή. Αν δεν σας άρεσαν οι Bleeding Through δύσκολα θ' αλλάξετε γνώμη με τον νέο τους δίσκο. Όμως πρέπει να παραδεχτούμε πως αναβαθμίζουν την μουσική τους, είναι καλοί εκτελεστικά και γράφουν τραγούδια ιδανικά για headbanging. Το "Bleeding Through " είναι μια πολύ καλή κυκλοφορία και ίσως ο πιο heavy δίσκος τους. Κατά την γνώμη μου, η καλύτερη μπάντα στο ιδίωμα πίσω από τους Lamb of God και Chimaira.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου