Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε την χούντα στον λαό".
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στην δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και απόψεις.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν, γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο...
Μανώλης Αναγνωστάκης
2 σχόλια:
[...] This post was mentioned on Twitter by Πότμος, Stranger. Stranger said: ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΜΑΗ: Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα κι μια ωρα... http://bit.ly/aqZPCP [...]
Είναι φοβερό πως ένα ποίημα μπορεί να περιγράψει τόσο περιεκτικά και γλαφυρά μια ολόκληρη κοινωνική κατάσταση. Αυτή είναι προφανώς και η τεράστια δύναμη της τέχνης!
Μου άρεσε πολύ!
Δημοσίευση σχολίου