Κάνει εντύπωση το πόσο εύκολα το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι πολιτικοί "φωτογραφίζονται" για την εμπλοκή τους σε σκάνδαλα. Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, αλλά η διαφθορά δεν είναι μεταδοτική ασθένεια. Βρίσκεται ως δομικό στοιχείο στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος. Οι δύο προηγούμενοι πρωθυπουργοί (Σημίτης και Καραμανλής) δηλώνουν άγνοια και έκπληξη για την εμπλοκή στενών τους συνεργατών σε σκάνδαλα. Λες και η άγνοιά τους είναι λιγότερο επικίνδυνη από τον δόλο. Το πολιτικό σύστημα που έχει ως πρωταγωνιστές τα δύο μεγάλα κόμματα και δεκανίκια τα μικρότερα (που δεν έχουν βέβαια το ίδιο μερίδιο ευθύνης) επιβραβεύει όλα αυτά τα χρόνια όσους τιμούν την κομματική τους θέση. Κάθε διορισμένος υπουργός είχε ως σημεία δράσης το να καρπωθεί κέρδη από τον τομέα που διοικούσε και να βολεύει το σόι του ή τους "πελάτες" που θα τον βοηθούσαν να ανελιχθεί. Αυτοί που μας κυβερνούν χρόνια δεν είναι άνθρωποι με πνεύμα, όραμα, παιδεία, επιστημονική κατάρτιση ή ήθος, αλλά άτομα που είχαν πρόσβαση στην εξουσία μέσω του κόμματός τους.
Ήταν οι χθεσινοί φοιτητές-μέλη σε νεολαίες κομμάτων όπως η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ (τα φυτώρια) οι οποίοι, ενδιαφέρονταν να επιβάλουν την κομματική γραμμή εις βάρος των φοιτητικών κινημάτων και αργότερα των εργατικών, προκειμένου να έχουν το ανάλογο "βιογραφικό" που αρμόζει σε ένα κομματόσκυλο. Υπάρχουν βουλευτές που δεν αξίζουν ούτε για απλοί υπάλληλοι γραφείου, το μόνο κριτήριο για την συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση ήταν η συμμετοχή τους στο κόμμα και το πόσο καλά "έγλειφαν" τον κάθε πρόεδρο.
Όσο υπάρχουν μικροκομματικές σκοπιμότητες, πολιτικοί καριέρας και κομματικές κατασκευές τύπου "πολιτικό κόστος", ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται. Οι βολεμένοι κατά κανόνα είναι άνθρωποι ανίκανοι, αρχομανείς και επικίνδυνοι γιατί αδιαφορούν. Οι άνθρωποι αυτοί είναι σάπιοι γιατί κανείς δεν τους έλεγξε ποτέ. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική, έχει ως πρώτο μέλημα να διασφαλίσει το μέλλον του. Ακόμη και εις βάρος όλων μας. Και ξέρει ότι δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Φυσικά οι εκάστοτε πρωθυπουργοί είναι οι πλέον επικίνδυνοι αφού είτε "δεν γνωρίζουν", είτε δεν μιλούν.
Προτάσεις:
- Άρση βουλευτικής ασυλίας.
- Μείωση αριθμού βουλευτών σε 150.
- Θέσπιση κριτηρίων για να ασχοληθεί κάποιος με την πολιτική.
- Συμβολική βουλευτική αποζημίωση στο ύψος του βασικού μισθού. Όσοι ενδιαφέρονται για τα κοινά δεν χρειάζεται να πλουτίζουν.
- Έλεγχος και αξιολόγηση βουλευτών από τους πολίτες 2 φορές μέσα στον χρόνο.
- Θέσπιση επιτροπής που θα ελέγχει συνεχώς τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών.
- Δημοσιοποίηση χορηγιών σε πολιτικά πρόσωπα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου