Η ΠΟΛΛΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΒΛΑΠΤΕΙ

Πολλοί άνθρωποι έχουν άγχος μόνιμα στο να ικανοποιούν τους άλλους είτε είναι ερωτικοί σύντροφοι, είτε φίλοι, συνεργάτες, συγγενείς κτλ. Άνθρωποι που εξωραίζουν ή εθελοτυφλούν απέναντι στα ελαττώματα των άλλων. Άνθρωποι που πιστεύουν πως η "χρόνια" καλοσύνη είναι η απάντησή τους στην "κακία του κόσμου." Νομίζουν πως οι καλές τους προθέσεις θα έχουν ανταπόδωση. Θέλουν να παρουσιάζονται πάντα χαρούμενοι άσχετα με το πως αισθάνονται. Θεωρούν πως πρέπει να αναλύουν πολύ τον εαυτό τους στους άλλους ακόμη και τα κίνητρα των πράξεών τους, γιατί έτσι γίνονται πιο "ξεκάθαροι". Οι άνθρωποι αυτοί ίσως είναι παραπάνω ευαίσθητοι κι αυτό είναι ασυγχώρητο στον σύγχρονο κόσμο του ανταγωνισμού. Απλά δέχονται ότι τους δίνουν, αλλά δεν ζητάνε αυτό που πραγματικά λαχταρούν.

Καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους, αλλά δεν συμφωνώ μαζί τους. Η πολλή καλοσύνη βλάπτει. Δεν αξίζουν όλοι κι ούτε στον ίδιο βαθμό όλα τα θετικά μας συναισθήματα. Χρειάζεται να κάνουμε επιλογές. Να έχουμε συμπάθειες αλλά και αντιπάθειες. Δεν γίνεται να τους αγαπάς όλους. Τότε είσαι ο "κύριος Τέλειος" ή απλά φοράς μια μάσκα με χαραγμένο χαμόγελο. Δεν γίνεται να έχεις για όλους έναν "καλό λόγο". Εκτός των άλλων περισσότερο καταπιέζεται αυτός που δεν εκφράζει τα αρνητικά του συναισθήματα. Ο ψυχαναγκασμός του να είσαι "καλός" σε κάνει κακό και κυρίως απέναντι στον εαυτό σου.

Posted in: άνθρωπος