Να λοιπόν που αισίως οι Poisonblack φτάνουν στο 4ο άλμπουμ τους. O Ville Laihiala (πρώην τραγουδιστής των Sentenced) και η παρέα του επιτέλους σκάρωσε έναν δίσκο που λειτουργεί ως τέλειο υποκατάστατο για τους "μακαρίτες". Αφήνουν πίσω το μέτριο "Α Dead Heavy Day" και κυκλοφορούν έναν δίσκο πιο βαρύ και σκοτεινό, με την γεύση της απώλειας και της σκουριάς ποτισμένο. Έχουν όχι μόνο πολύ καλές ιδέες αλλά βάζουν και περισσότερο συναίσθημα, θυμίζοντας έντονα τους Sentenced της τελευταίας περιόδου. Αν με ρωτάς, αυτό είναι καλό. Oι Poisonblack ωριμάζουν τον ήχο τους χωρίς να χρειάζεται να ανακαλύψουν τον τροχό. Δυνατά τραγούδια όπως τα "Sun Shines Black", "Buried Alive" και "Casket Case" έχουν τον κλασικό φινλανδικό gothic metal ήχο, αλλά υπάρχουν και ατμοσφαιρικές στιγμές όπως το 8-λεπτο "Ιnvisible", το ακουστικό "My World", το "Down the Drain" με τα jazz στοιχεία και το μελαγχολικό "The Last Song". Γενικά ότι περιμένετε ν' ακούσετε από μια τέτοια κυκλοφορία υπάρχει σε αξιοπρεπείς ποσότητες στο "Of Rust and Bones": Σκοτεινή ατμόσφαιρα και εσώψυχα, heavy κιθάρες, ολίγη από Metallica, τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Laihiala με το γρέζι, όμορφα solos και διάθεση για αλκοόλ. Εντάξει δεν είναι σαν το ντεμπούτο τους "Escapextasy" αλλά δεν παύει να είναι ένας διασκεδαστικός δίσκος με πιο rock προσέγγιση.
1 σχόλια:
Μόνο το Invisible άκουσα από τον νέο τους δίσκο ως τώρα αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι μου άρεσε πολύ! Γενικά οι Poisonblack με προδιαθέτουν θετικά...Ίσως επειδή έχω συνδέσει παλιότερο κομμάτι τους με τον άνθρωπο της ζωής μου!
Δημοσίευση σχολίου