ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ

 

Δεν είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον εμείς αρμενίζουμε στραβά. Ρίχνουμε την ευθύνη στους πολιτικούς για όλη αυτήν την κατάσταση λες και δεν τους εκλέξαμε εμείς. Αυτή είναι η νοοτροπία του Έλληνα. Θέλει αξιοκρατία, αλλά από την άλλη ψάχνει για γνωστό ώστε να βολευτεί (λέγε με ρουσφέτι). Θέλει δικαιοσύνη και πάταξη της διαφθοράς, αλλά κάνει κινήσεις "κάτω από το τραπέζι" αν πρόκειται για προσωπικό συμφέρον. Ξεχνάμε πως οι πολιτικοί δεν γίνεται να είναι δίκαιοι, εργατικοί, τίμιοι, από την στιγμή που είναι κάποιοι σαν κι εμάς. Τόσα χρόνια παίζουμε το παιχνίδι με τους ίδιους κανόνες. Κουτοπονηρία, λαμογιά, ζητιανιά, ραγιαδισμός. Μπήκαμε στην Ε.Ε. πήραμε επιδοτήσεις, πακέτα στήριξης, ξανά επιδοτήσεις κοκ και αντί να διορθώσουμε λίγο αυτό το σάπιο σύστημα, αυτήν την κοινωνία που ζει παρασιτικά και μέσω της μαύρης οικονομίας, συνεχίσαμε το βιολί μας: Μύκονος, βίλες, πισίνες, κότερα, ακριβά αυτοκίνητα, μίζες, φούσκες, τζόγος, κρατικές σπατάλες, πολυτέλειες. Nομίζαμε πως θα την γλιτώναμε όπως στις ελληνικές ταινίες. Αντί να επενδύσουμε στην ανάπτυξη αυτής της ταλαίπωρης χώρας, πάλι κοιτάξαμε τα μπαλώματα.

Βέβαια κακομαθημένοι δεν είναι μόνο οι πολιτικοί αλλά και εμείς. Το κράτος δεν ήταν το μόνο που δανείστηκε. Εθισμένοι στην "μεγάλη ζωή" οι ελληναράδες πήραν εορτοδάνεια, καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια, κάρτες Visa, Diners για να ξοφλήσουν την Visa, Gold για να ξεχρεώσουν την Diners κοκ. Φαύλος κύκλος. Αλήθεια δεν ξέραμε πως κάποτε θα πληρώναμε τον λογαριασμό; Τώρα είμαστε στο χείλος του γκρεμού. Για να σωθούμε πρέπει να κινηθούμε συλλογικά. Nα αφήσουμε και την διχόνοια στην άκρη που είναι παραδοσιακά ένα meme που μας βασανίζει ως λαό. Αν κοιτάξει πάλι ο καθένας την πάρτη του, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Ούτως ή άλλως αυτός ο ατομικισμός και η εγωπάθεια δεν είναι που μας οδήγησαν ως εδώ; Η μοιρολατρία δεν βοηθάει.

Posted in: editorial