Εκπομπές επί εκπομπών, γραφικοί τύποι, γελοίες δηλώσεις, προβληματικά άτομα που εκτίθενται μέσω της τηλεόρασης, ξεμωραμένοι με μαλάκυνση. Όλοι συμφωνούμε πως η γελοιότητα που πλασάρεται στην νεοελληνική αισθητική και που ταίζει το θυμικό μιας ολόκληρης κοινωνίας, παρουσιάζεται ως κάτι σημαντικό. Μήπως η γελοιότητα με τον τρόπο που πλασάρεται και που προσπαθούν να μας την παρουσιάσουν ως συμπάθεια ή συμπόνοια είναι ένα ακόμη εργαλείο του Συστήματος για να το νομιμοποιεί με το να μας κάνει να γελάμε με χάχανα; Καλύπτει ένα κενό που δημιουργεί η αναλγησία της εξουσίας κι ο κυνισμός. Βοηθάει στο να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή μέσω του σκεπτικού "στο ίδιο καζάνι βράζουμε, ας γελάσουμε και λίγο". Η αποδοχή της γελοιότητας μεταφράζεται ως θλίψη. Και μάλιστα υβριστική.
2 σχόλια:
Ή αλλιώς, μεταφράζεται σε:
"Καλά είμαστε, υπάρχουν και χειρότερα." !
Μάλλον λειτουργεί σαν μηχανισμός άμυνας η γελοιότητα! Συντελεί στο να μην καταρέψει ο ψυχισμός των ανθρώπων όταν βιώνουν πολύ έντονα αρνητικά συναισθήματα εξαιτίας των προβλήματων που τους περικυκλώνουν.
Επίσης όταν νιώθουν ότι ανήκουν σε μία ευρύτερη ομάδα με τα δικά τους χαρακτηριστικά (π.χ αφού όλοι βλέπουν την τάδε ηλιθιότητα ή συμπεριφέρονται με τον ίδιο γελοίο τρόπο) δε νιώθουν τύψεις ή ενοχές που ασχολούνται με σαχλαμαρες γιατι μέσα από την ομάδα παύουν να υφίστανται ως μονάδες...
Δημοσίευση σχολίου