Μακάρι να έπαιζαν τέτοια τα ραδιόφωνα. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί οι Dredg αν και συνεχίζουν τους πειραματισμούς παρουσιάζουν ένα progressive/art rock δίσκο που απευθύνεται σε όλους καθώς τα pop στοιχεία είναι περισσότερα από ποτέ και κυρίως στα refrains. Οι μελωδίες είναι γλυκές, η ενορχήστρωση πολύπλευρη και συναντάται μια ποικιλία στις συνθέσεις αφού τα έγχορδα, τα πνευστά και τα διάφορα synthesizers δίνουν την δυνατότητα στην μπάντα να αλλάζει διαθέσεις συνεχώς, κάτι που μπορεί να ξενίσει μερικούς.
Υπάρχουν μερικά όμορφα τραγούδια όπως τα "Information", "Pariah", "Ireland", "I Don't Know" και "Quotes" αλλά υπάρχουν και μερικά μέτρια, ενώ τα διάφορα ιντερλούδια κάνουν την διάρκεια του δίσκου μεγαλύτερη απ' όσο χρειάζεται. Οι στίχοι πραγματεύονται θέματα γύρω από την επιστήμη, την θρησκεία κ.α σ' ένα ενιαίο concept.
Η μουσική των Dredg καταφέρνει και δημιουργεί εικόνες και προκαλεί συναισθήματα. Ταξιδιάρικο και αφηγηματικό, το νέο album των Dredg είναι μια ποιοτική πρόταση για τους φίλους της εναλλακτικής σκηνής και μοιάζει οικείο ακόμη και σε όσους δεν έχουν επαφή με τον ήχο. Και επανέρχομαι: Μακάρι να έπαιζαν τέτοια τα ραδιόφωνα...
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010
DREDG-THE PARIAH, THE PARROT, THE DELUSION
1 σχόλια:
Ναι!Ναι!Συμφωνώ απόλυτα!Είναι προσιτοί ακόμα και από άτομα που ελάχιστη σχέση έχουν με το συγκεκριμένο είδος μουσικής!Τους έχω ακούσει και είναι πολύ ωραίοι!Ακριβώς μεσα στα γούστα μου!
Δημοσίευση σχολίου