ΚΑΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ

Περιμένω να παίξεις το τελευταίο σου χαρτί. Όλα τα φύλλα τα είχα εξ' αρχής ανοιχτά. Βλέπω γύρω μου ειδικούς, επιστήμονες, μάγους, πολεμιστές έτοιμους να υπηρετήσουν τους εργοδότες τους. Πόρνες πολυτελείας που μαλλιοτραβιούνται για ένα πρωτοσέλιδο. Σου σβήνουν την μνήμη σου και σου περνούν υποκατάστατα εμπειριών και πλαστές αναμνήσεις. Αγόρασες ιδεολογίες, γνώμες, στυλ για να τις υποστηρίξεις, δέχτηκες χωρίς να το ξέρεις άκριτα κάποιον αυτόκλητο αντιπρόσωπο για να ελέγχει την ζωή σου, βρήκες νέες παρέες παρακαλώντας αυτούς που σε φτύνουν. Κι όμως κι εσύ έλεγες πως διαφέρεις. Το παιχνίδι τελείωσε. Τώρα με ψάχνεις σε παλιά παγκάκια, σε γλάστρες με ξεραμένα λουλούδια, μέσα στις λέξεις μου, στους δρόμους που περπατήσαμε μαζί, στα τραγούδια που σου είπα ότι μου άρεσαν, μέσα από συζητήσεις με άλλους, στις φουσκάλες του καφέ και σε καπνούς τσιγάρων. Φόρα πάλι εκείνο το χαμόγελο της πορσελάνινης χαράς. Κι αυτό θα σπάσει.

Μην κοπιάζεις...

Κρύβεσαι αλλά εγώ σε βλέπω. Γελάς, κλαις, προβληματίζεσαι, ερωτεύεσαι, τρως, κοιμάσαι, δουλεύεις, ότι κι αν κάνεις σε βλέπω. Εσύ δεν θα με δεις ποτέ. Με πέταξες ως τροφή για τα σκυλιά. Με έκαψες και σκόρπισες τις στάχτες μου στην θάλασσα. Έκλεψες τα ρούχα μου και τα μοίρασες σε ρακοσυλλέκτες. Με τεμάχισες και έθαψες τα μέλη μου σε 6 διαφορετικές πόλεις. Κάθε σου λέξη είναι ένα καρφί στο φέρετρό μου. Μ' έπαιξες στο πόκερ και με έχασες. Γι' αυτό θα με ξεχάσεις. Δεν είμαι άγγελος πια και ντύνομαι στα μαύρα. Διέγραψε το όνομά μου, είμαι εξόριστος από παντού. Δεν με θες πια κοντά σου γιατί σου θυμίζω τι δεν έχεις και τι δεν είσαι. Κι αυτή την ώρα παίζω την δική μου παρτίδα κι εσύ είσαι στα χέρια μου ένα καμένο χαρτί, λίγο πριν πουλήσω την ψυχή μου.

Posted in: διηγήσεις,μετά τα μεσάνυχτα