Λοιπόν, είναι τελικά πολύ εύκολο να μιλάμε για την θεωρητική μας αντίδραση απέναντι σε ζητήματα που δεν μας απασχολούν και δεν μας αγγίζουν. Είναι εύκολο να γίνουμε δάσκαλοι που διδάσκουμε και νόμο δεν κρατάμε, να ηθικολογούμε, να καταδικάζουμε και να φτάνουμε σε πλατιά και απόλυτα συμπεράσματα…μέχρι που κάτι θα μας αγγίξει.
Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Για παράδειγμα, δείτε αυτές τις αθώες δηλώσεις:
-“Θα παντρεύατε την κόρη σας με έναν τσιγγάνο; Σίγουρα! (Μόνο που δεν έχετε κόρη).”
-“Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους ξένους”
-“Καλή η επιστήμη, αλλά μέχρι ενός σημείου. Δεν γίνεται να πολεμούν την ορθοδοξία μας κι εμείς να καθόμαστε άπραγοι”.
-“Όλοι οι μπάτσοι είναι γουρούνια, όλοι ανεξαιρέτως, ας τους κάψουμε”
Τι κάνεις όμως αν έχεις κόρη και θέλει να παντρευτεί έναν τσιγγάνο; Τι κάνεις όταν διαμαρτύρεσαι για το ότι στον δρόμο δεν ακούς ούτε μία ελληνική λέξη; Τι κάνεις όταν κάποιοι θρασύτατοι τύποι απαιτούν να αποδείξεις τους ισχυρισμούς σου; Τι κάνεις όταν σου “ανοίξουν” το σπίτι; Είπαμε, έτερον εκάτερον. Η κλασσική δικαιολογία “ε αυτό είναι άλλο”. Α, εδώ όμως μπορούμε να κάνουμε ένα άλμα και να προχωρήσουμε τη θεώρηση σε διαφορετικό επίπεδο. Υπάρχει ένα πρόβλημα με το να θεωρήσουμε ότι φταίει το “έτερον εκάτερον” – ότι δε θα έπρεπε να κάνουμε τέτοιες διαφοροποιήσεις. Το πρόβλημα βρίσκεται ότι το εφαρμόζουμε σε ομάδες και όχι σε άτομα. Αν δηλαδή σε μια ομάδα ΤΑΔΕ (πχ ξένοι) τα μέλη της εμφανίζουν σε κάποιο σημαντικό βαθμό ή πλήθος μια ιδιότητα Χ (πχ κλέφτες), είναι επικίνδυνο να προσδώσεις αυτήν την ιδιότητα σε κάθε μέλος της ομάδας (όλοι οι ξένοι είναι κλέφτες) ή ακόμα και να υποθέσεις χωρίς να ερευνήσεις περαιτέρω (είναι ξένος άρα μάλλον είναι κλέφτης), εκτός κι αν αυτή η ιδιότητα είναι συντριπτικά καθοριστική. Αλλά πόσοι από εμάς μπορούν να είναι σίγουροι για το πόσοι ξένοι είναι κλέφτες; Δεν έχουμε ιδέα. Ακούσαμε κάτι στα ΜΜΕ, κάτι από κάποιον γνωστό γνωστού που τον ληστέψανε και μετατρέψαμε μια αβέβαιη θεώρηση σε στατιστική βεβαιότητα. Η στατιστική έχει νόημα σε ομάδες, όχι σε άτομα.
Οπότε, αν η κόρη σου θέλει να παντρευτεί έναν τσιγγάνο, μη βιάζεσαι να κλείσεις την πόρτα, φρόντισε να τον γνωρίσεις πρώτα – μπορεί να είναι αξιοσέβαστο άτομο. Όταν βλέπεις κάποιον ξένο, μην βιάζεσαι να βγάλεις τις σφραγίδες και να ορμήσεις να τον ταμπελοποιήσεις με όλες τις φοβίες που σου έχουν δημιουργήσει τα Μ.Μ.Ε – αν κάποιος θέλει να σε ληστέψει, δεν έχει σημασία η εθνικότητα. Όταν κάποιος προκαλεί τις ιδέες σου μην βιάζεσαι να τον δαιμονοποιήσεις – μπορεί να προσπαθεί να σου δείξει κάτι.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε εδώ)
Οι γενικεύσεις είναι επικίνδυνες και θα πρέπει να είμαστε απόλυτα συνεπείς απέναντι στα πιστεύω μας. Δεν γίνεται τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου.
1 σχόλια:
Πολύ σωστή η άποψη που εκφράζεται στο κείμενο. Κακώς βέβαια αλλά οι περισσότεροι από εμάς ενώ το παίζουμε άνετοι και ότι δεν κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους όταν έρθουμε σε επαφή με κάποια ομάδα που την ακολουθούν σωρεία χαρακτηρισμών και ταμπέλες το σίγουρο είναι ότι θα υποπέσουμε και εμείς σε αυτήν την παγίδα και θα τους αντιμετωπίσουμε με τον τρόπο που τα ΜΜΕ έχει καλλιεργήσει...Οι αφορισμοί δεν οδηγούν πουθενά και απεναντίας μας κρατάνε προσκολλημένους σε πεποιθήσεις και συμπεριφορές λανθασμένες.Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός αν μη τι άλλο!
Δημοσίευση σχολίου