Έπαψα πια να είναι κάτι που δεν θέλω να είμαι. Δεν είμαι στρατιώτης κανενός. Δεν υπηρετώ κανένα χρωματιστό κουρέλι που το ονομάζουν σημαία και δεν προσκυνάω σύμβολα. Δεν έχω σύνορα στο μυαλό μου, γιατί μπορώ και βλέπω τ' αστέρια. Δεν υπακούω κανέναν παρά μόνο την καρδιά μου. Δεν θα ζω πια εκεί που δεν θέλω. Θ' ακολουθώ τον δικό μου τρόπο ζωής. Δεν δέχομαι διαταγές παρά μόνο επιθυμίες απ' όσους αγαπώ.
Δεν πιστεύω σε καμιά πατρίδα και δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους έχοντας για κριτήρια, κατασκευάσματα των ανθρώπων. Δεν είμαι στρατιώτης κανενός. Ξέρω τι πρέπει να κάνω και πότε, αν το θέλω. Μπορώ και κρίνω, ο νους μου είναι ελεύθερος και σαν ασυγκράτητο παιδί αλητεύει. Την κοινωνία που φτιάξατε δεν θα την δω "παραδεισένια" επειδή με βάλατε στον βούρκο. Δεν αλλάζω γνώμες, ιδέες και πεποιθήσεις.
Δεν πειθαρχώ σε κανέναν και σε τίποτα. Δεν είμαι στρατιώτης κανενός. Πειθαρχώ μόνο στις πανανθρώπινες αξίες. Αφοσιώνομαι σε όσους μ' αγαπάνε. Δεν χρειάζομαι σφαίρες για να σας πολεμήσω. Σας έκανα πόλεμο κι ας μην το καταλάβατε. Είμαι αυτός που θέλω κι αυτό θα σας πονάει. Μαζεύω έναν στρατό και το ξημέρωμα θα γευτείτε την πιο πικρή ήττα. Θα με δείτε να καλπάζω προς την Ελευθερία. Για πάντα!
3 σχόλια:
Κάτι μου λέει πως αυτό το κείμενο αντιπροσωπεύει πραγματικό γεγονός.Ο στρατός δεν είναι τίποτα άλλο παρά χάσιμο χρόνου!Δεν θεωρώ ότι μπορεί να σ'αλλάξει και αν το κάνει θα είναι μόνο για να σε πεισμώσει να τον μισείς ακόμα περισσότερο.Αφού τελείωσε όπως λες όλα μια χαρά!Άντε και στα καλύτερα που έρχονται...
Δηλαδή θα γράφεις ακόμα πιο συχνά;:):):)
Δεν θα πώ καλός πολίτης...δεν μπορεί να κρίνει κανένας αν εισαι καλός ή καλός και δεν νομίζω να θέλεις να θεωρείσαι "πολίτης", έτσι όπως το θέλουν να είναι ο πολίτης........φτού ξελεφτερία!
Δημοσίευση σχολίου