Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να κατηγοριοποιήσεις δίσκους σαν το "The Black Flux", όταν είναι ντυμένος με την αύρα των Ved Buens Ende. Να το πεις progressive; Θα ακουστεί περιοριστικό όπως κατάντησε το progressive σήμερα, αφού σημαίνει κάτι άλλο. Τα riffs είναι υπνωτιστικά, η drone ατμόσφαιρα σκοτεινή, αν κλείσεις τα μάτια νομίζεις πως βρίσκεσαι στη μέση μιας παραίσθησης, όπως σε μια ταινία του David Lynch. Οι ρυθμοί είναι rock, αλλά γενικά έχουν ξεφύγει ακόμη και από τα ξενέρωτα όρια του post. Οι κιθάρες χτίζουν ένα ρευστό τείχος με τις δυσαρμονίες να σε παρασέρνουν σε κλειστοφοβικά μονοπάτια, το βιολί και το πιάνο έχουν ουσιαστική παρουσία και καθένα από τα 9 κομμάτια σε μεταφέρει σε διαφορετικά κάθε φορά ηχοτοπία. Τα φωνητικά απελευθερωμένα από φόρμες, εκφραστικά και θεατρικά, μοιάζουν μες στην "Μαύρη ροή" σαν τον οδηγό για το που θα κατευθυνθείς σ' αυτό το ηχητικό ταξίδι. Αν και οι Virus απαιτούν από τον ταξιδιώτη να δει και τα αξιοθέατα που δεν προλαβαίνει με μια γρήγορη βόλτα. Και γι' αυτό χρειάζεται να αφιερώσει πολύ χρόνο σ' αυτή την μουσική πρόταση. Αρκετά βαθύ και εγκεφαλικό, είναι αφιλόξενο για ακροατές που θέλουν hit-άκια, χρειάζεται χρόνο ν' αφομοιωθεί, όπως ένα ποίημα. Το album αυτό επανακαθορίζει την μελαγχολία.
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
VIRUS-THE BLACK FLUX
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου