Πόζα, image, trendy, in, κι άλλη πόζα. Δεν ξέρω, αλλά από μικρό παιδί είχα μια αλλεργία στις συνήθειες του πλήθους. Όχι από απλή αντιδραστικότητα, αλλά από ένστικτο. Ας πούμε δεν καταλάβαινα την υστερία για τα σαββατόβραδα κι εξακολουθώ να μην την καταλαβαίνω, το ότι είναι "ντροπή" να κάτσεις σπίτι, να μην πας σε κάποιο από τα glam-ουράτα στέκια. Επίσης αν και δεν μου αρέσουν τα clubs ποτέ δεν κατάλαβα γιατί για να μπει μέσα μια παρέα πρέπει στην σύνθεσή της να υπάρχουν όμορφες και καλοντυμένες γυναίκες, αλλά και οι άντρες να φορούν ρούχα-απόδειξη πως ανήκουν σε κάποια "ανώτερη" αστική φυλή. Απεχθάνομαι επίσης το face control του κάθε τυχάρπαστου βλαχο-κυριλέ πορτιέρη που κρίνει ανθρώπους για το αν είναι άξιοι να πιουν ένα ποτό. Μου την δίνουν τα shows και τα events που συγκεντρώνουν τόσο πολύ κόσμο, περισσότερο λόγω διαφήμισης ή για να λέει ο ένας στον άλλον ότι "ήμουν κι εγώ εκεί". Επίσης δεν βλέπω τις τηλεοπτικές σειρές που βλέπουν οι περισσότεροι έλληνες. Ούτε καν τον Λαζόπουλο, τον οποίο θεωρώ καλό σ' αυτό που κάνει, αλλά λίγο κινούμενο εκ του ασφαλούς και σε ορισμένες περιπτώσεις "πολιτικό κατηχητή".
Η υστερία του να "περάσουμε καλά" υπό όλες τις συνθήκες, με το ζόρι αν χρειαστεί, να πνίξουμε τον "πόνο" μας μέσα σε ποτά για να δείξουμε πως "ξέρουμε να διασκεδάζουμε" πιθηκίζοντας σκηνές από ελληνικές ταινίες, το να ξοδέψουμε για να ξοδέψουμε, υπό τους ήχους μιας...μουσικής κατάλληλης για διασκεδαστήρια, μου φαίνεται μελαγχολία και μάλιστα υβριστική. Οι κανόνες (και οι αισθητικοί) κατασκευάστηκαν για να επιβεβαιώνουν τον κάθε πόλο κάθε εξουσίας. Δεν μπόρεσα ποτέ να μπω στο σκεπτικό της μόστρας και του ρόλου που απαιτεί το κάθε μέρος. Οι εσωτερικές και εξωτερικές παραστάσεις μας, χτίζουν την ποιότητα ζωής. Καθένας μπορεί μόνος του να αυτοπροσδιοριστεί και να καθορίσει την ταυτότητά του. Βέβαια στον κόσμο της κατανάλωσης, όπως όλα τα προιόντα, έτσι και αυτά της διασκέδασης έχουν συμβολική σημασία. Χώροι διασκέδασης, φαγητού και ποτού προωθούν συγκεκριμένο life-style. Περνούν εμέσως πλην σαφώς το μήνυμα ότι για ν' αποκτήσεις ταυτότητα πρέπει να πληρώσεις. Ειδικά στην Αθήνα η διασκέδαση έχει γίνει τυπολατρική. Κατασκευασμένα σενάρια για όλες τις ορέξεις, έχοντας ως κοινό παρονομαστή την έλλειψη αυθεντικότητας. Καθένας έχει τον ρόλο του: σκυλάδικα, hip-hoppers με τον κάθε Βουρλιώτη σε ρόλο dj κ.ο.κ. Αυτό που συμβαίνει ουσιαστικά είναι να χωρίζονται οι άνθρωποι σε καταναλωτικές υπο-ομάδες, έτοιμες να καταβροχθίσουν προκάτ εμπειρίες που άλλοι κατασκεύασαν γι’ αυτούς. Όσο αφορά το δήθεν underground στην διασκέδαση, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια φαινομενική κατάσταση, αφού αποτελεί μια "εναλλακτική" έκδοση με πιστοποιητικό από το mainstream. Απλά δημιουργούνται ιδέες-προϊόντα έτοιμα για κατανάλωση απ’ τους -υποτίθεται- εκλεκτικούς. Μια εναλλακτική κουλτούρα μαζικής κατανάλωσης. Αληθινή αντίφαση. Όσο αφορά τα μεγάλα clubs, έχουν καταντήσει ξεπουλημένα μαγαζάκια χορηγών, ή φωλιές προαγωγών, νονών της νύχτας και εμπόρων ναρκωτικών, πήραν διαφορετική ρότα απ' ότι στις αρχές της δεκαετίας του '90.
Συνεχίζω και αποφεύγω τα "must" κάθε εποχής. Είτε αυτά είναι μέρη διασκέδασης, είτε στυλ ντυσίματος, μαζικές εκδηλώσεις λατρείας σε συγκεκριμένα πρόσωπα, προγράμματα με υψηλή τηλεθέαση, τόποι που πρέπει να επισκεφτείς, κώδικες επικοινωνίες που βασίζονται στο εφήμερο και σε τηλεοπτικά συνθήματα. Γενικά καλό είναι να αντιμετωπίζουμε κριτικά τις μαζικές προτιμήσεις και συμπεριφορές. Κάτι μας δείχνουν για τον τρόπο που λειτουργούμε ως κοινωνία. Ο άνθρωπος είναι ζώο που βασίζει την κοινωνικοποίησή του και στην μίμηση, αρκεί να μην μιμούμαστε τους άλλους σαν να είναι ο μόνος τρόπος ύπαρξης.
17 σχόλια:
Φίλε μου, σε χάρηκα πραγματικά!Τη δεκαετία του '80 συμμετείχα σε διάφορα ερασιτεχνικά ροκ γκρουπάκια του Πειραιά, αλλά πάντα ντυνόμουν μ΄ ένα φτηνό μπλουτζινάκι κι ένα σκέτο μπλουζάκι χωρίς σχέδια ή σλόγκαν (που συνήθως αγόραζα απ' τη λαϊκή) και έτσι έβγαινα και στη σκηνή. Επίσης δεν είχα ιδιαίτερα μακριά μαλλιά και σπάνια εμφανιζόμουν στα must ροκ στέκια της εποχής. Προτιμούσα κουτουκάκια και παλιά καφενεία. Και ξέρεις τι λέγανε γκόμενες και διάφοροι άλλοι του "χώρου"; "Άντε ρε, αυτός δεν είναι ροκάς, λαϊκόβιος είναι και μας δουλεύει".Να είσαι καλά.Την καλημέρα και τα σέβη μου.
Απίθανο κείμενο!Συμφωνώ εντελώς και σε όλα!Αυτό με τα club και το face control έχει παραγίνει αλλά θέλω να ενημερώσω πως είχα διαβάσει ότι είναι παράνομο και πως μπορείς να κάνεις καταγγελία...Δεν ξέρω αν θα υπάρξουν όντως κυρώσεις αλλά θεωρώ ότι σε όποιον ξανατύχει καλό θα ήταν να το ψάξει και να προχωρήσει σε καμιά ενέργεια!Ποιοι νομίζουν τελοσπάντων ότι είναι;Αλλά απ'την άλλη αυτοί καλά κάνουν...όοοι πάνε σε τέτοια μαγαζιά (και δυστυχώς είναι πάρα μα πάρα πολλοίκαθώς συνέχεια γεμάτα τα πετυχαίνεις) είναι οι μόνοι υπεύθυνοι που ενισχύουν έτσι τέτοιες συμπεριφορές!Χθες μου είπανε κάτι πολύ καλό!Ότι σ'αυτή τη χώρα όλη την εβδομάδα είμαστε εργάτες και το Σάββατο ντυνόμαστε αφεντικά!Μεγάλη κουβέντα πιστεύω!Η σημασία που δίνουμε στο φαίνεσθαι είναι τόσο υπερβολική που ξεχάσαμε ότι τα πράγματα που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους είναι τα απλά.Δεν χρειάζεται να διασκεδάζουμε όπως διασκεδάζουν όλοι, ας βάλουμε επιτέλους την φάντασία μας να δουλέψει...υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περάσει κανείς καλά και όχι μόνο αυτοί που άλλοι συμφεροντικά έχουν ορίσει!
Φιλε συμφωνω σε μεγαλο βαθμο μαζι σου. Το χειροτερο ομως ξερεις πιο ειναι? Οτι και αυτοι οι οποιοι πανε στα συγκεκριμενα μαγαζια(περα απο το να μαζοποιουνται) στην τελικη δεν περνανε καλα.Δεν ξεδινουν.Λογω οτι εδω και 1,5 χρονο σπουδαζω σε μια "σκυλαδου-πολη" σε ενα ΤΕΙ το 80% των φοιτητων ακουει σκυλαδικα και το 19% ποπ ή "ηλεκτρονικη"(γιατι η πραγματικα ηλετρονικη μουσικη εχει βγαλει πολυ ωραια τραγουδια) αναγκαζομαι και εγω(αν και τα παιδια που κανω παρεα ειναι πολυ ενταξει σαν ανθρωποι-και αυτο ειναι πιστευω το βασικοτερο στοιχειο για να κανεις παεα με καποιον) να πηγαινω σε club και σκυλαδικα. Πραγματικα δεν τους βλεπω να διασκεδαζουν πολυ περισσοτερο απο μενα. Ενα κουνημα ετσι για να δειξουν οτι δεν ειναι ξενερωτοι/ες ελαχιστες κουβεντες λογω της εκκωφαντικης μουσικης και ποτα με 95% περιεκτικοτητα σε αγνο πετρελαιο(και μετα πανε και ξερνανε...)! Αυτο ειναι το χειροτερο: Εγω και καποιοι αλλοι ξερουμε με τι διασκεδαζουμε και με τι ψυχαγωγουμαστε, αλλα οι περισσοτεροι δεν μπηκαν στον κοπο να ψαξουν καν τι πραγματικα τους αρεσει. Τους σερβιραν το σκυλαδικο σαν μοναδικη διασκεδαση και το καταπιαν αμασητο....
Καταπληκτικό κείμενο φίλε samael και με εκφράζει απόλυτα! Τα "must" μέσα τους κρύβουν έναν αδιανόητο κυνισμό και αποτελούν κατά μιαν έννοια θέσφατα: σ' αρέσει δε σ' αρέσει είναι έτσι. Τελεία. Απαγορεύεται να μπουν στη μέση ερωτήματα του τύπου "γιατί έτσι και όχι αλλιώς";Δυστυχώς με τον τρόπο που συμπεριφέρεται η κοινωνία, δηλαδή καταναλώνοντας με βουλιμία κα εν πολλοίς άκριτα τις μόδες του συρμού είμαστε αναγκασμένοι να μπούμε στο χορό και να χορέψουμε. Έστω και για έναν χορό, για να δείξουμε ότι αν δεν είμαστε μέσα στη μόδα, είμαστε τουλάχιστον "ενήμεροι" για τις τάσεις. Αλλιώς περιθωριοποιούμαστε. Άδικο και παράλογο δεν είναι;
Μου θύμισες ΄ςνα τραγούδι των Active Member:"Παντού φωνές τρελές χαρέςνύχτα τα στόλισες έτσι όπως θεςκαι τα παιδιά με σιγουριάνα σ' αγκαλιάζουνε πουτάνα γκλαμουριά.Φώτα παντού σαν τ' ουρανούθολά αστέρια και σύννεφα καπνούπόρτα κλειστή κι οι φουσκωτοίνα σκάνε μούρη κουνιστοί και λυγιστοί..."Δυστυχώς η μάζα απλά καταναλώνει και καταναλώνεται και έτσι θα συνεχίσουν.Όλοι έχουν την ανάγκη να κρεμάσουν μία ταμπέλα που θα τους χαρακτηρίζει, από τον κουστουμαρισμένο βλάκα που πάει στο club και πληρώνει το ποτό 30 ευρώ ενώ χρωστάει τρία δάνεια, μέχρι των "δηλωμένο ροκά επαναστάτη" που από την κούνια του άκουγε doors και led zeppelin.Νo Μore Τrends φίλε μου!!!ΥΓ: Όσο για τα σκουπίδια της τηλεόρασης συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δεν βλέπω καν τηλεόραση. Την έχω μόνο για να βέπω DVD.
Πολυ καλο και αυτο το κειμενο σου αλλα ειδικα αυτες οι δυο ατακες ειναι οτι σκεφτομουν."Δεν ξέρω, αλλά από μικρό παιδί είχα μια αλλεργία στις συνήθειες του πλήθους. Όχι από απλή αντιδραστικότητα, αλλά από ένστικτο.""Ούτε καν τον Λαζόπουλο, τον οποίο θεωρώ καλό σ' αυτό που κάνει, αλλά λίγο κινούμενο εκ του ασφαλούς και σε ορισμένες περιπτώσεις "πολιτικό κατηχητή"."Επισης δεν ξερω αν εχεις γνωρισει ατομα που δουλευουν στα εν λογω club? Ειναι το καμαρι τους αυτη η δουλεια. Το οτι ξερουν τον "μετρ" και μπορουν να κερασουν το ταδε τσολι ενα ποτο ειναι τρελη ευχαριστηση γιαυτους...
το ότι θεωρώ must να κόβω τις βόλτες μου κατά δω, είναι κατακριτέο;:ΡΡξέρω ξέρω...ότι νιώθεις επειδή το νιώθεις κι όχι επειδή νομίζεις πως το νιώθεις είναι...μπλα μπλα μπλα...Αφού ξέρεις τι θέλω να πω, τι να τα λέω τώρα...δεν θεωρώ must πως πρέπει να γράφω τα αυτονόητα...καλό βράδυ λύκε :)φιλιά βρόχινα...
Mia eikon ison xilies lekseis. To tsirko panta mou thymize tin leksi " psyxwsi "..Yperoxo post as always! :)
Το γελοίο είναι όταν αυτό που ακολουθείς για πολλά χρόνια και είχε χαρακτηριστεί ως υποκουλτούρα ξαφνικά γίνεται μόδα και από εκεί που είχες συνηθίσει έναν σχετικά μοναχικό δρόμο βλέπεις μια μάζα να ενστερνίζεται τις ίδιες απόψεις με εσένα και τους ομοίους σου. Εν μέρη χαίρεσαι που η ιδεολογία σου γίνεται αποδεκτή αλλά από την άλλη φοβάσαι ότι η μάζα θα την αλλοιώσει.Χαιρετίσματα
@βασιλιάς της μοναξιάς:Καλημέρα βασιλιά. Ακόμη κι οι ροκάδες, οι hip-hoppers, όλες οι "αισθητικές ράτσες" θέλουν να δείχνεις πιστοποιητικά γνησιότητας του χώρου που ανήκεις, μέσω του ντυσίματος. Εσύ ήσουν πιο ροκ απ' αυτούς αλλά που να το καταλάβουν. Το τι είναι ο καθένας, το έχει στην καρδιά του. Καλό Σ/Κ.ΥΓ.Κι εγώ τα προτιμώ τα κουτούκια :)@awakened:Καλά το face control είναι από τις πιο απαίσιες "ιδιατερότητες" της διασκέδασης. Σύμφωνοι να μην μπει ο άλλος αν έρθει με το μποξεράκι, ή η άλλη με την ρόμπα, αλλά αυτά είναι ακραίες περιπτώσεις. Κανονικά πρέπει να γίνει αυτό που λες, να σταματήσει ο κόσμος να ενισχύει τους "δήθεν". "Ότι σ'αυτή τη χώρα όλη την εβδομάδα είμαστε εργάτες και το Σάββατο ντυνόμαστε αφεντικά!"=>Ψέματα;Φαντασία...αχ και πάλι αχ. Από εκεί ξεκινάει και το πάθος για την ζωή.
@Jerronymo:Αυτό που λες το έχω παρατηρήσει. Όχι μόνο δεν περνάνε καλά (τουλάχιστον οι περισσότεροι), ή σου λένε "καλά ήταν μωρέ" αλλά έχουν και ένα συναίσθημα θλίψης.όλα τα είδη μουσικής βγάζουν καλά τραγούδια. Συμφωνώ ότι το βασικότερο κριτήριο για να κάνεις παρέα με κάποιον είναι το ποιόν του. Βέβαια οι φίλοι μου σέβονται ότι δεν μου αρέσουν τέτοια μέρη, οπότε βρίσκουμε άλλες λύσεις. Σημασία έχει ο καθένας να διασκεδάζει με αυτό που πραγματικά τον εκφράζει, χωρίς ντροπή.Να είσαι καλά και απόλαυσε τα φοιτητικά χρόνια! :) @Δ.Τζ:Κυνισμός φίλε μου. Μάστιγα. Ειδικά αυτό το "σ' αρέσει δε σ' αρέσει είναι έτσι", που αναφέρεις με έχει ενοχλήσει αμέτρητες φορές γιατί έχει διαποτίσει τον τρόπο σκέψης πολλών. Το θεωρώ και λίγο στοιχείο ολοκληρωτισμού. Η περιθωριοποίηση όσων δεν είναι έστω ενήμεροι, (βάλε παράδειγμα και τα trendy θέματα επικαιρότητας των ΜΜΕ) είναι δεδομένη. Εδώ όλο και περισσότερο ιστις παρέες τους θα συζητήσουν για θέματα που είναι "hot" από φόβο μην εκτεθούν. Δεν ξέρω αλλά τον φόβο τον βρίσκω πίσω από πολλές συμπεριφορές ως αιτία.Σ' ευχαριστώ και καλό Σ/Κ εύχομαι.
@Thesikaleon:Πόσες αλήθειες λένε οι στίχοι ε;Αυτές οι ταμπέλες πια...αμάν!Όλοι χρυσοπληρώνουν για να αποκτήσουν μία. Όσο με απωθεί ο κουστουμαρισμένος που πάει να πιει απλά ένα ποτό, με απωθεί κι ο ροκάς που το παίζει βλοσυρός επαναστάτης αλλά θα πάει να σπάσει και κάνα πιάτο για να διώξει από πάνω του την "ρετσινιά". Keep on brother. :)@ανώνυμος:Ξέρεις, το πλήθος μιμείται, εκεί έγκειται το πρόβλημα. Ευτυχώς δεν έχω γνωρίσει άτομα που να δουλεύουν σε club, αλλά από περιγραφές τρίτων, θεωρούν πως έχουν θέση ευθύνης. Κρίνουν τους άλλους, επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο στην ζωή τους. Φυσικά καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, ούτε σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι που εργάζονται σε club, αλλά το τουπέ το έχουν...
@νεράιδα της βροχής:Υπάρχουν και μερικά "must" που συγχωρούνται ;) Τι πιο σπάνιο τελικά από το αυθεντικό συναίσθημα ε; Πολλοί μπερδεύουν το "θέλω" με το "νομίζω πως θέλω". Ας είναι. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο :)Καλημέρα νεράιδα!@ερασιτέχνης άνθρωπος:Ένα απέραντο τσίρκο είμαστε. Άλλος έχει τον ρόλο του κλόουν, άλλος του ταχυδακτυλουργού, άλλος του ζώου στο κλουβί. Απ' όλα έχει ο μπαξές. Καλημέρα!@alekos:Το έχω παρατηρήσει αυτό που λες. Και σε μερικές φάσεις με προβληματίζει. Σκέφτομαι μήπως τελικά αυτό που μου άρεσε και τώρα αρέσει σε πολλούς έγινε επιτέλους αποδεκτό, ή μήπως ευτελίστηκε και ξεπουλήθηκε;Χαιρετώ.
Ναι, κάτω το must και κάθε τι που περιορίζει την ανάπτυξη ενός αληθινού και ελεύθερου εαυτού.Αν το σκεφτούμε πάντως, υπάρχει παντού...Ακόμα και στο βλέμα μας, τον τρόπο που πέρνουμε τον καφέ μας, τις χειραψίες μας και τον τρόπο που καθόμαστε...Όλα υποκινούμενα από αυτό το καταραμένο must... τις καταραμένες ανασφάλειές μας.Φίλε είσαι απόλυτα σωστός.
Έχεις δίκιο. Υπάρχει πρότυπο βλέμματος, αρρενωπότητας, θηλυκότητας, περπατήματος, οι ατάκες, οι χειρονομίες. Παντού πρότυπα πωλούνται σε συσκευασίες έτοιμες να τις καταναλώσουμε και να μας καταναλώσουν. Τελικά υπάρχει αυθεντικός άνθρωπος;Ανασφάλεια...Ακόμη κι αν αναφέρεις την σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων -πέρα ότι δεν είσαι must- βαφτίζεσαι απαισιόδοξος ή και κυνικός. Είπαμε το να δείχνεις τον καθρέφτη, είναι σκληρό.Γειά σου ρε μάγκα.
Μπράβο φίλε, να κι ένας που συμφωνεί με μένα σε αυτό το θέμα, η διασκέδαση έχει μπει σε κουτιά και σερβίρεται στη μάζα για να πλουτίζουν κάποια αφεντικά. Πιστεύω υπάρχουν πολύ πιο ποιοτικοί και πιο οικονομικοί τρόποι να διασκεδάσει/ψυχαγωγηθεί κανείς όπως βόλτες στο βουνό, γυμναστική, ταβέρνα με μουσική ή να κάθεται με μια παρέα σε ένα πάρκο και να λένε ιστορίες και διάφορα. Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ δεν πιστεύω πως είμαι "ανώτερος" από κάποιον που διασκεδάζει με σκυλιά κλπ. (έχω γνωρίσει και "σκυλά" πολύ καλό και εντάξει παιδί), απλά έχω μπουχτίσει με όλη αυτή τη μαζοποίηση, ειδικά εδώ στην Ελλάδα και προτιμώ να διασκεδάζω με δικούς μου τρόπους.
@Azargel:Συμφωνώ για την μαζοποίηση. Η διασκέδαση είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Αλλά για να καταλάβεις πόσο κολλημένοι είναι πολλοί, θυμάμαι άτομο να του λέω τι μουσική ακούω (metal) και να του κάνει εντύπωση για το πως διασκεδάζω(επειδή δεν ακολουθώ τους κώδικες της διασκέδασης)...!!!Προσωπικά γουστάρω και την ταβέρνα και να πιω ένα ποτάκι και να μαζευτούμε σπίτι, η παρέα μετράει πάντα.Να' σαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου