Σερβίροντας τον οίνο των αμαρτωλών, μέσα σ' ένα κρυστάλλινο ποτήρι προσπαθώ να κρυφτώ. Γεύομαι οπιούχα όνειρα και αναθυμιάσεις οραμάτων, μια πρόποση για όσους άγγιξαν τα άστρα και γελούν ειρωνικά. Και τα μεσάνυχτα νιώθω λεηλατημένος, με την Νύχτα να μου προσφέρει απλόχερα τις χάρες της. Περνάω από μαρμάρινους αγρούς και σκοτεινά κύματα αποπλανημένος, μετά ένα κρεσέντο από διαμαντένιους ήλιους, μια ζάλη κι ένα χάσιμο του Εγώ. Αν περπατούσα στο νερό απόψε, θα με λάτρευαν όλοι αύριο; Θα ταξίδευε το όνομά μου ως τα σπλάχνα του κόσμου; Βυθίζω το βλέμμα μου στο ποτήρι...και βλέπω έναν Θεό μέσα στον καθένα σας, αλλά κρύβεται πίσω από τους βαθύτερους φόβους σας. Με βαφτίσατε Διάβολο, αλλά έχω πολλά ονόματα. Ανοίξτε την καρδιά σας και δεν θα με έχετε ανάγκη άλλο πια.
Ίσως κάποια νύχτα σας κεράσω ένα ποτήρι αψέντι...
14 σχόλια:
Και για σκέψου Λύκε, το αψέντι αυτό να έρεε από το μπαστουνάκι του Λωτρέκ ή το ποτηράκι του βαν Γκογκ; Μεγαλεία φίλε μου, εξαιρετικές αμαρτίες, χάρες όχι αστεία! Γιατί όπως και να το κάνουμε ο καθένας έχει γίνει νονός και σε διαφορετικό πρόσωπο. Μόνο που όλοι μας το βαφτίσαμε Διάολο.. Wolfheart ευφραίνεις καρδίες με τέτοιες διηγήσειςΚαλό βράδυ
Απ'τα πιο όμορφα που'χεις γράψει!Όλοι κρύβουμε έναν δαίμονα μέσα μας αλλά εάν ανοίξουμε την καρδιά μας και αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας τότε πολύ σωστά δεν θα έχουμε την ανάγκη να τον επικαλούμαστε πια...Δεν θα χρειαζόμαστε ένα ποτήρι αψέντι για να δούμε πιο καθαρά και να μπορέσουμε να έρθουμε σ'επαφή με τον εσώτερο εαυτό μας.Μπράβο και πάλι!
Αν τελικα υπαρχει διαβολος και θεος μεσα μας ποιος πρεπει να υπερισχυσει? ή μηπως πρεπει να μαθουν να συνυπαρχουν...Ισως ειναι χρησιμοι και οι δυο...Εκαστος στο ειδος του!
Δυστυχώς όμως απ'ότι φαίνεται κάποιοι (που θεωρητικά τάσσονται εναντίον του) τον έχουν εδώ και πολλά χρόνια ανάγκη και έτσι πολλές καρδιές θα παραμείνουν,σαν έρμαια, κλειδωμένες...
ίσως με λίγο αψέντι, αυτός που καταλαγιάζει τελικά να είναι ο τύπος με τις λευκές φτερούγες μέσα μας. βλέπεις, ο άλλος με τις κόκκινες, θέλει φλόγα για να ξεθαρρέψει...;)φιλιά βρόχινα...Υ.Γ. παρεπιπτόντως, με το ειδικό κουταλάκι και τον κύβο ζάχαρης τον καραμελωμένο, που μετά κάνει μπλουμ μέσα στο ποτήρι και...αχ πώς μ' αρέσουν κάτι σκηνικά :))(αδιόρθωτη παιδί μου, τι να λέει...)
Το σχόλιο του awakened με κάλυψε πλήρως. Ο διάβολος είναι η σχηματοποιημένα όλα τα άσχημα συναισθήματα (φοβίες, αβεβαιότητες κοκ.) που μας "πνίγουν". Γι' αυτό και μόνον εμείς -ο καθένας με τον τρόπο του- μπορούμε να στείλουμε τον διάβολο στο... διάολο.Καλό σ/κ!
Wolfheart πάλι αντιγράφεις ρε σύ κάνα μυθιστόρημα νοιρ η κάνω λάθος?Μπορεί να κάνω πλακίτσα αλλά η περιγραφή σου μου θυμίζει Le care
Αυτό το ποτήρι που σερβίρεις ...δεν θα το πιω ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω γιατί είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας!!!Αν περπατούσες στο νερό απόψε σίγουρα αύριο θα σε βλέπαμε στον Αθέατο Κόσμο! :))Το καλό και το κακό παίζουν ζάρια ασταμάτητα και την ώρα των meetings (περισυλλογής και αυτοκριτικής με τον εαυτό μας) πριονίζει ο ένας τη καρέκλα του άλλου ή αλλιώς κονταροχτυπιούνται ανελέητα. Ένα ποτηράκι αψέντι μου φαίνεται ότι πρέπει, για να χαλαρώσουν και να πάρουν δυνάμεις οι μαχητές...Καλημέρα!
@ΑΛΕΚΑ:Γεια σου Αλέκα. Θα το προτιμούσα να ρέει από το μπαστούνι του Λόρδου Μπάιρον ;) Αν και ο Λωτρέκ είναι επίσης καλή ιδέα. Ο καθένας παίζει το παιχνίδι του με τους δικούς του "καλούς" και "κακούς". Όλα από μέσα μας ξεκινάνε. Σκέψου ότι το αψέντι είχε απαγορευτεί λόγω των παραισθησιογόνων επιδράσεών του. Με 80 βαθμούς αλκοόλ είναι δυνατόν να μην "βαράει"; Εκτός αν κάποιοι ανησυχούσαν γιατί άνοιγε άλλες "πόρτες" για καταστάσεις συνείδησης, όπως τα παραισθησιογόνα των Ινδιάνων κ.α. Να είσαι καλά! Καλό Σ/Κ.@Αwakened:Είναι εύκολο να ρίχνει κανείς την ευθύνη σε άλλους. Κι ο διάβολος ως ο άρχων του Κακού και άσχημος, πληρώνει τα πάντα για την δική μας ανεπάρκεια. Λίγο αψέντι; Η ζάχαρη είναι έτοιμη... ;)
@Jerronymo:Σε άλλους παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες απ' ότι ο...άλλος με τα άσπρα φτεράκια.Χρειαζόμαστε και τους δύο για να υπάρχει ισορροπία. Γιατί και τους τύπους "καλό παιδί", "μελιστάλαχτος" κτλ τους φοβάμαι πιο πολύ. Να έχεις καλό Σ/Κ.@Pronova:Ο σημερινός διάβολος παλεύει να κρατηθεί στο προσκήνιο, ασθμαίνει να αποδείξει πως είναι παρών στα τεκταινόμενα (πρώτη η Εκκλησία δημιουργεί πόλωση για να κρατήσει τους πιστούς της κατασκευάζοντας "σατανάδες") γιατί τον έχουμε ανάγκη.Τις τελευταίες μέρες πάντως βλέπω πολλούς σατανάδες με ράσα και μούσια. Θα το κοιτάξω γιατρέ μου. :)
@Νεράιδα:Ποιος τον χρειάζεται άλλωστε; Λίγο αψέντι κάνει τον φτερωτό τύπο στον ώμο σου να σε εμπνεύσει. Λειτουργεί και ως καύσιμο ;) Το σερβίρισμα κι η ετοιμασία είναι πράγματι όλα τα λεφτά. Ποιος σου είπε να διορθωθείς ;)Καλό Σ/Κ.@Δ.Τζ:Ο Διάβολος είναι στην πραγματικότητα ένα παράλογο επινόημα στα χέρια της θρησκείας που λειτουργεί ως αντίβαρο και άλλοθι για να επιβάλλει τις δοξασίες της και να νομιμοποιήσει την εξουσία της πάνω στους ανθρώπους. Έχει εξασφαλισμένη θέση πάντως στον πολιτισμό μας. Κι αν το σκεφτούμε, χωρίς Καλό και Κακό ο κόσμος θα ήταν βαρετός. Καλό Σ/Κ φίλε μου.
@Το παιδί της πλατείας:Le Care;What is this?Το έχω γράψει πριν 2-3 χρόνια αυτό...με ένα ποτήρι αψέντι στο διπλανό τραπεζάκι...Καλό Σ/Κ φίλε.@Radio Marconi:Στον Αθέατο Κόσμο; Χα χα! Καλό.Να το γευτείς αγαπητέ, είναι γλυκόπικρο, όπως όλα όσα αξίζουν. Η μάχη μαίνεται λοιπόν. Πάντως αν ρίξουμε μια ματιά στον κόσμο τριγύρω, μάλλον ο τύπος με τις κόκκινες φτερούγες και την τρίαινα έχει πάρει ένα μικρό προβάδισμα στην κούρσα...Αν και τελικά ο μεγαλύτερος πόλεμος γίνεται μέσα μας. Καθένας είναι ένας στρατιώτης που θα κρίνει την μάχη. Καλό Σαββατοκύριακο κι ένα μπουκαλάκι για ζεσταθούμε :)
Samael μήπως είναι καιρός να εκδοθεί κάποιο βιβλίο?Νομίζω δεν υπάρχει άλλος τρόπος γιά να σε παρακολουθήσουμς.Γράφεις συχνά και δεν προλαβαίνουμε.
@Τάσος:Πολλοί μου το λέτε ρε παιδιά και στο τέλος θα το πιστέψω :)Πέρα από την πλάκα...υπερβολές. Το κέφι μου κάνω, δεν γράφω πιο συχνά από 2 φορές την εβδομάδα.Καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου