ΔΙΣΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ METAΛΛΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Η υπόθεση heavy metal είναι αρκετά παρεξηγημένη στην Ελλάδα. Η απήχηση στις νέες ηλικίες είναι μεγαλύτερη, αλλά πολλοί αντιμετωπίζουν τους μουσικούς και τα συγκροτήματα απ' αυτή την σκηνή σαν περιθωριακούς. Μάλιστα οι μεγαλύτερο σε ηλικία αντιμετωπίζουν το metal σαν "ασθένεια". Αρκετοί αγνοούν ότι την στιγμή που τα media μιλάνε για διεθνή καριέρα του κάθε Ρουβά και της κάθε Βίσση, κάποιες μπάντες από την χώρα μας παίζουν συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και μερικές φορές σε Ασία, έχουν υπογράψει σε δισκογραφικές εταιρείες του εξωτερικού και έχουν αναγνωρισιμότητα και το κυριότερο, γράφουν καλή μουσική. Σε χώρες όπως η Σουηδία και ο Καναδάς το κράτος χρηματοδοτεί τους νέους μουσικούς για να αποκτήσουν εξοπλισμό, να φτιάξουν κανένα demo ή να ηχογραφήσουν αν μπορούν δίσκο. Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο μοιάζει ουτοπικό. Καταλαβαίνετε ωστόσο ότι τα ελληνικά συγκροτήματα έχουν λιγότερες δυνατότητες για να δουλέψουν, βάλτε σε όλα αυτά και την προκατάληψη προς την σκηνή. Η ελληνική metal σκηνή δεν εμφανίστηκε από το πουθενά αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του '80, με τις περισσότερες μπάντες να ανήκουν στον χώρο του underground. Όχι ότι έχει αλλάξει δραματικά η κάτάσταση στις μέρες μας, απλά υπάρχει μια πιο ορατή βάση οπαδών αυτής της μουσικής και τα συγκροτήματα δουλεύουν πιο επαγγελματικά. Σε προηγμένες μουσικά χώρες, το metal προβάλλεται με την ίδια συχνότητα όπως τα άλλα είδη, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που τα metal συγκροτήματα (πχ στην Σουηδία και την Φιλανδία) θεωρούνται εξαγώγιμο πολιτιστικό προιόν, ενώ βραβεύονται με Grammy ή έστω συμμετέχουν σε τελετές βράβευσης. Στην Ελλάδα όπου επικρατεί μουσικός ρατσισμός και κουλτούρα του τουρκο-μπαρόκ είναι πολύ δύσκολο η μουσική των ελληνικών συγκροτημάτων να ακουστεί από μεγαλύτερο κοινό. Βέβαια κι ο έλληνας metal ακροατής κάνει το λάθος να απαξιώνει τις ελληνικές προσπάθειες ακριβώς επειδή δεν είναι εισαγόμενες και να τις θεωρεί δεύτερης διαλογής, να τις αντιμετωπίζει με διαφορετικά κριτήρια. Η καλή μουσική βεβαίως δεν γνωρίζει χώρες και σύνορα, ούτε ταμπέλες. Οι έλληνες metal μουσικοί δεν στερούνται ικανοτήτων, μάλιστα παλεύουν με...σφεντόνες για να καταξιωθούν. Παρακάτω αναφέρω ορισμένους δίσκους από την ελληνική σκηνή, διαφόρων ειδών και ύφους, λαμβάνοντας υπόψη πως όσοι διαβάσουν αυτό το κείμενο μπορεί να μην έχουν την παραμικρή σχέση με αυτή την μουσική.

BATTLEROAR-TO DEATH AND BEYOND
Επικός ήχος, πολεμική θεματολογία, μυθολογία. Όγκος, ακουστικές κιθάρες, βιολιά και ηρωικά πλήκτρα σοφά τοποθετημένα, ατμόσφαιρα μάχης. Είμαι σίγουρος πως αν ήταν Αμερικανοί, Σκανδιναβοί ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο πως θα τους προσκυνούσαν πολλοί οπαδοί του επικού metal. Το κέρας ακούστηκε, τα σπαθιά βγήκαν απ' τις θήκες. Μια λεβέντικη ιαχή από την Ελλάδα.

BIOMECHANICAL-EIGHT MOONS
Αν και δεν απαρτίζονται 100% από έλληνες, και μόνο που πίσω απ' το μικρόφωνο βρίσκεται η φωνάρα του Γιάννη Κουτσελίνη, ένας πραγματικός χαμαιλέοντας και κύριος συνθέτης φτάνει για να σταθούμε σε έναν δίσκο που ανακατεύει τα soundtracks, το παραδοσιακό metal, το industrial και πολλά άλλα δημιουργώντας κάτι πραγματικά εξωγήινο.

FIREWIND-THE PREMONITION
Oι Firewind δεν χρειάζονται συστάσεις. Κατάφεραν χάρη στην αξία τους και το πείσμα (αλλά και το ταλέντο) του Gus G να γίνουν μια αναγνωρίσιμη μπάντα σε έναν κορεσμένο χώρο που είναι δύσκολο μάλιστα να καταξιωθεί ένα ελληνικό συγκρότημα. Οι μελωδίες είναι πιασάρικες, τα refrains κολλητικά, η φωνή του Apollo θαυμάσια ενώ και τα hard rock στοιχεία ταιριάζουν με τον ήχο τους. Στο εξωτερικό έχουν αποκτήσει αναγνωρισιμότητα, ενώ μπαίνουν και στα ελληνικά charts.

FRAGILE VASTNESS-A TRIBUTE TO LIFE
Progressive metal, ethnic, jazz, fusion είναι τα συστατικά των Fragile Vastness, οι ποίοι έχουν πολλές έξυπνες ιδέες και τις στηρίζουν σε ένα concept που πραγματεύεται την ιστορία ενός ανθρώπου που ανακαλύπτει πως πάσχει από καρκίνο κι αποφασίζει να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο για να χαρεί τον καιρό που του έχει απομείνει. Το αισιόδοξο μήνυμα που μας περνάει η μπάντα, συνοδεύεται από φρέσκια και βιρτουόζικη μουσική. Εξαιρετικό.

HEATHENDOM-NESCIENCE
Power/doom συγκρότημα με ένα ονειρεμένο (φετινό) ντεμπούτο. Συναίσθημα, θεατρικότητα, βαριές συνθέσεις με κιθαριστικές μελωδίες που ακούγονται κλασικές, creepy ατμόσφαιρα. Τα έγχορδα, οι ακουστικές κιθάρες, τα πλήκτρα και τα ελάχιστα γυναικεία φωνητικά εξυπηρετούν την ουσία της μουσικής τους. Οι στίχοι έξυπνοι, ο τραγουδιστής τους πολύπλευρος και παραστατικός. Στοιχειωμένα μουσικά θέματα, ποικιλία και δύναμη. Δεν πρέπει να πάνε χαμένοι με τίποτα!

MORS IN TABULA-BLEMISH
Industrial/death metal που "παίζει" αρκετά και με την ηλεκτρονική μουσική. Σκοτεινό και καθόλου φιλικό, το "Blemish" θα μπορούσε να ακούγεται σε κάποιο μετα-αποκαλυπτικό club ή να είναι το soundtrack ενός ζοφερού μέλλοντος όπου οι άνθρωποι έχουν γίνει σκλάβοι των μηχανών.

NIGHTFALL-I AM JESUS
Αν υπήρχε δικαιοσύνη αυτός ο δίσκος έπρεπε να είχε συγκαταλεχθεί στις κορυφαίες στιγμές των τελευταίων χρόνων στον χώρο του ατμοσφαιρικού ήχου. Black metal, gothic, λύσσα, occult θεματολογία, επιθετικότητα που γεννά ο φόβος, βλασφημία. Το κινηματογραφικό κλίμα που επικρατεί στο album είναι εθιστικό.

NIGHTSTALKER-USE
Heavy rock και μάλιστα καλό, με live συναίσθημα, αυθεντικότητα και τσαμπουκά. Με επιρροές που συμπεριλαμβάνουν Black Sabbath, Motorhead και Monster Magnet, οι Nightstalker τόσα χρόνια στην πιάτσα αποδεικνύουν πόσο σπουδαίοι είναι και αυτή είναι η κορυφαία στιγμή τους. Περιέχει και την μπαλάντα "This is U" που σε χτυπάει εκεί που πονάς.

ROTTING CHRIST-THEOGONIA
Δίσκος-αναγέννηση για τους βετεράνους της ελληνικής σκηνής. Black metal που αγκαλιάζει το ethnic και κυρίως την παραδοσιακή μουσική της χώρας μας. Εδώ θ' ακούσετε μέχρι και λύρα ή θρακιώτικα όργανα. Ο τίτλος είναι παρμένος από την Θεογονία του Ησίοδου, όπως και το μεγαλύτερο στιχουργικό μέρος.

SEPTIC FLESH-COMMUNION
Ένα μακάβριο σκοτεινό αριστούργημα. Το όνομα αυτού; Communion. Κοινωνία. Ένωση θεικού κι ανθρώπινου στοιχείου, φιλοσοφικές αναζητήσεις σε παλαιές λατρείες. Death/black metal με ολίγον από gothic, όμως την παράσταση κλέβουν τα ορχηστρικά μέρη του Χρήστου Αντωνίου (μέρος των οποίων έπαιξε η ορχήστρα της Πράγας). Soundtrack-ικός ο χαρακτήρας του δίσκου, με τα διάφορα μουσικά είδη να γεφυρώνονται άψογα.

TRANSCENDING BIZZARE?-THE SERPENT'S MANIFOLDS
Η τάση του ανθρώπου να ξεπεράσει την φύση του, οι διαστάσεις, ο μυστικισμός και το black metal συναντούν την μουσική του Danny Elfmann που έχει "ντύσει" τόσες ταινίες. Ο δίσκος είναι γεμάτος εκπλήξεις, ακολουθώντας μια νοοοτροπία avant garde τόσο στα ακραία όσο και στα ατμοσφαιρικά/συμφωνικά μέρη. Απρόβλεπτο album που φτύνει πάνω στις ταμπέλες με τρόπο σχιζοφρενικό και προκλητικό θυμίζοντάς μας πως είναι άτοπο πια να αντιμετωπίζουμε μπάντες τέτοιας κλάσης ως ελληνικές.

UNIVERSE 217-UNIVERSE 217
Oι Universe217 είναι σπουδαία μπάντα. Κι έχει όλες τις προυποθέσεις να γίνει μεγάλη. Πρόκειται για άκουσμα που δεν το έχουμε ξανακούσει απ' την ελληνική σκηνή. Πρόκειται για μέγιστη εκτόνωση, λύτρωση και ψυχική τελετουργία. Ο ήχος τους κινείται μεταξύ των μπουντρουμιών του doom και των βάλτων του sludge, αλλά και την μελαγχολία των Dead Can Dance. Και μάλιστα έχουν γυναίκα στα φωνητικά η οποία τραγουδά metal και jazz. H μουσική των Universe217 είναι ιδιότυπη κι έχει έναν παγανιστικό αέρα που εξαγνίζει το εσώτερο σκότος. Δεν είναι δίσκος για να τον ακούσετε με φίλους πίνοντας μπύρες. Καλύτερα να τον βιώσετε χωρίς εξωτερικές αναταράξεις. Ακόμα στο ταξίδι αυτό της ψυχορραγίας θα συναντήσετε τα τούβλα των Melvins και την ψυχεδέλια του avant garde. Η μουσική τους είναι βασανιστική και βάλσαμο ταυτόχρονα. Για μένα πρεσβεύουν την αισθητική του σκότους με τρόπο διαφορετικό. Με τρόπο αυθεντικό και αποστομωτικό. Μια λάβα συναισθημάτων, θλίψης και φόβου.

WASTEFALL-SOULRAIN 21
Progressive metal μεστό, που αξιοποιεί στον καμβά του κι άλλα μουσικά είδη (πχ funk), τρομερά συναισθηματικό και με τις ερμηνείες σε συγκλονιστικό επίπεδο. Βασίζεται στιχουργικά στην τραγωδία των Τεμπών όχι όμως με μελό που ταιριάζει σε τηλεοπτικά δελτία, αλλά με βάθος και σοβαρότητα. Ένας ύμνος στην νεότητα. Πολλοί αμερικανοί θα ήθελαν να το είχαν γράψει αυτοί. Με μια λέξη:ποιότητα. (Το 21 στον τίτλο αναφέρεται στα 21 παιδιά που χάθηκαν).

W.E.B.-JESUS HEIST
Ο ήχος τους είναι μια μίξη black (κυρίως), gothic και industrial που σίγουρα θα έχει πολλά να πει από οπαδούς των Cradle of Filth μέχρι των Moonspell. Οργισμένοι, επιθετικοί, χρησιμοποιούν samples, συμφωνικά πλήκτρα και οπερετικά γυναικεία φωνητικά. Όλες οι αποχρώσεις του μαύρου περιέχονται εδώ. Αρκετά προοδευτικοί σαν αντίληψη.

Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμη συγκροτήματα και αρκετοί καλοί δίσκοι:Innerwish-Silent Faces, Need-The wisdom machine, Kinetic-Corrosion, Homo Iratus-Human consumes Human, Marauder-1821, On Thorns I Lay-Egocentric, Sarissa-Sarissa, Sun of Nothing-In the weak and the wounded, Ιnactive Messiah-Be my Drug και πολλά πολλά ακόμα που είναι αδύνατον να αναφερθούν για ευνόητους λόγους. Όσοι μπείτε στον κόπο έστω κι από περιέργεια να ακούσετε κάποιο απ' αυτά τα συγκροτήματα, θα διαπιστώσετε πως υπάρχει καλή μουσική από έλληνες μουσικούς που κακώς αγνοούνται. Παρακάτω και μερικά videoclips από ορισμένα συγκροτήματα που ανέφερα πιο πάνω. Καλά να περνάτε!

FIREWIND-BREAKING THE SILENCE


FRAGILE VASTNESS-SOMEWHERE


ROTTING CHRIST-ENUMA ELISH


UNIVERSE 217-I DON'T GIVE A DAMN

Posted in: αφιερώματα,music,sub-files